. . อาจบางเช้าไร้แสงตะวัน ซึ่งภาพมันยากอธิบายได้เหมือน ความรู้สึกบอกผ่าน สะท้านสะเทือน หลายเส้นทางแลเลือน ไร้จุดหมาย ยามนั้น ฉันคล้ายคนบ้า ครุ่นสับสนไขว่คว้า มิรู้หน่าย ค้นความรัก บางสิ่ง ของหญิงชาย ร่านวุ่นวายไปทั่ว ในตัวตน ท่ามกลางโลกสับสน วิกลจริต รอยยิ้มฉันเป็นมิตร ไปทุกหน อาจเพี้ยนแผกแปลกบ้าง ในต่างคน เหงาเศร้า สุข ทุกข์ทน ที่ต่างใคร ลืมไปแล้วหรือไร ความรู้สึก ยามสบตาเห็นลึก ความหวาดไหว หรือปล่อยโลกบอกเล่า กว่าเข้าใจ จากสิ่งเห็นเป็นไป อยู่เช่นนั้น เราไม่เคย และไม่อาจรับผิดชอบ ไม่เคยหาแม้คำตอบ ใดสร้างสรรค์ ปล่อยไปตามยะถา ไม่ว่ากัน ชีวิตมันเหลื่อมล้ำ ธรรมดา เมื่อทางออกของใคร ใครเดิน เราก็แค่ส่วนเกิน อนาถา เมื่อความหวังดีมันไม่มีเวลา เถอะ ปล่อยให้โชคชะตา ทำหน้าที่ ……………………. โดยคำ ลานเทวา
21 มกราคม 2553 19:39 น. - comment id 1089209
21 มกราคม 2553 19:43 น. - comment id 1089216
คมคำ..คมความคิดค่ะ
21 มกราคม 2553 20:15 น. - comment id 1089227
22 มกราคม 2553 05:09 น. - comment id 1089304
เช้าใดไร้ตะวัน ใช่ว่ามันตลอดไป พรุ่งนี้รวีที่อำไพ อาจสดใสกว่าวันวาน
22 มกราคม 2553 06:56 น. - comment id 1089316
บาด ฉัวะ .... เชียวล่ะ
22 มกราคม 2553 07:13 น. - comment id 1089321
หวัดดีขอรับ...ท่านคนลานเทวา ได้ข้อคิดบางอย่าง...เลยทีเดียวเชียวขอรับ...
22 มกราคม 2553 07:44 น. - comment id 1089333
สามวันแล้วที่ไม่มีตะวัน..เพราะวันก่อนฝนตกครับ แต่..ไม่มีตะวันไม่ได้หมายความว่า..จะไม่มีคนเข้า ใจเรานะครับ..
22 มกราคม 2553 08:41 น. - comment id 1089361
อ่ะ ... นู๋ก็ยังไม่บ้าด้วยดิ... ทักทายในวันที่ไร้ซึ่งแสงตะวันค่ะ...
22 มกราคม 2553 17:12 น. - comment id 1089667
22 มกราคม 2553 19:33 น. - comment id 1089685
นะคะ โดนใจจัง ปล่อยให้โชคชะตาทำหน้าที่