ออกเขตห้วงหลวงพระบางมรดก ใจสะทกห่างอกอ้อมกอดพี่ เห็นลำเนาป่าเขาเขียวขจี น้องจากพี่คราวนี้คงเนานาน สองข้างทางอ้างว้างเหมือนร้างแล้ว เจ้าดวงแก้วจำลาแม่ตาหวาน ผ่านป่าดงพงพฤกษ์ลึกกันดาร อกร้าวราญเจ็บลึกพี่ตรึกตรอง เห็นน้ำเหืองไม่แห้งยังแรงไหล แต่น้ำใจแล้งไร้ไม่สนอง น้ำเย็นใสทำไมไยขุ่นข้อง หรือใจน้องขุ่นคล้ำน้ำคำลวง ถึงเขตบ้านย่านคนชนบท ดูลันทดหดหู่ห่างเมืองหลวง พี่ยิ่งหวนโหยหาสุดาดวง เพราะเป็นห่วงดวงใจห่างไกลตา เหล่าเด็กน้อยเลิกเรียนเดินเรียงไล่ แสนหวั่นใจเลิกรักเป็นหนักหนา อยากเดินเรียงเคียงข้างไม่ร้างรา ปรารถนาเพียงเจ้าโปรดเข้าใจ เห็นคุณยายเก็บฟืนสุมไฟผิง โอ้น้องหญิงของพี่เป็นไฉน ยามหนาวยิ่งน้องผิงอิงอุ่นใคร ยิ่งหมองไหม้กลัวใจน้องรวนเร ผ่านหน้าบ้านริมทางช่างตัดผม กลัวเอวกลมตัดสัมพันธ์แล้วหันเห หัวอกชายใช่มักง่ายชอบถ่ายเท เจ้ารักเร่อย่าโลเลตัดพี่เลย ถึงท่าเรือเหลือกลั้นสะท้านอก สายอุทกสองสีกระนี้เอ๋ย โขงสีขุ่นน้ำอูใสไหลชิดเชย คล้ายเปิดเผยให้ดูชู้สองใจ เรือลอยลำเห็นถ้ำโขดเขาคล้าย บอกความหมายลึกล้ำกว่าถ้ำไหม เรียกถ้ำติ่งยิ่งอยากดูรู้ภายใน จะเทียบเท่าถ้ำใจในอกนวล พระพุทธรูปรายล้อมน้อมลงกราบ โปรดรับทราบไม่ลาลับจะกลับหวน หินงอกย้อยแปลกตาน่าคิดครวญ ถามทบทวนมิ่งมิตรคิดอย่างไร
11 มกราคม 2553 18:56 น. - comment id 1084491
ภาพระหว่างทางขณะเดินทางไปชมถ้ำติ่งครับ
11 มกราคม 2553 18:59 น. - comment id 1084496
11 มกราคม 2553 19:01 น. - comment id 1084499
11 มกราคม 2553 19:03 น. - comment id 1084502
11 มกราคม 2553 19:17 น. - comment id 1084517
ภาพสวยครับ ชอบร้านตัดผม "ลมโชย" ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราว
11 มกราคม 2553 19:31 น. - comment id 1084525
กอ กา สวัสดีครับ ยังมีอีกครับเร่งๆลงให้จบครับจะได้เขียนอย่างอื่นบ้าง
11 มกราคม 2553 20:11 น. - comment id 1084535
แอบเข้ามาชมบรรยากาศดีดีด้วยคนนะคร้า..
11 มกราคม 2553 20:46 น. - comment id 1084564
ปลายฟ้า ปลายฝัน ไม่ต้องแอบมาหรอกครับ พี่อินสวนรอ.รับ...อยู่ก่อนแล้วครับ
11 มกราคม 2553 21:24 น. - comment id 1084599
เที่ยวครั้งนี้เก็บความทรงจำไว้เยอะเลยนะครับ
11 มกราคม 2553 23:01 น. - comment id 1084641
มาอ่านงานต่อเมืองหลวงพระบางที่ไม่เคยไป ัอันที่จริงไทยลาวเป็นเชื้อชาติเดียวกันแท้ๆตอน อยู่ที่จีนนะ อาณาจักอ้ายลาวและอาณาจักรน่านเจ้า เป็นพี่น้องเชื้อสายเดียวกัน น่านเจ้าล่มสลายก่อน แล้วมาเกิดอาณาจักรอ้ายลาว และแตกอีกที่แตก ก็ด้วยวัฒนธรรมจีนนั่นแหละ แยกย้ายถอยร่นมา น่านเจ้าไปทางพม่าโน่นแล้ววกกลับมาสู่สุโขทัย ส่วนอ้ายลาวถอยร่นมาติดริมโขง ดูวัฒนธรรมตลอด ธรรมเนียมชาวบ้านภาษาจะเหมือนๆกัน ไทย มีลาวประเทศเดียวที่ไม่ต้องแปลทั้งการเขียน และการพูด อ้อ ขอบอกหน่อยนะว่า การเขียน นิราศนั้น บทแรกเขาแค่สามวรรคเท่านั้นเอง เหมือนเขียนกลอนแปดนั่นแหละแต่ตัดวรรค แรกออกเสียนอกนั้นเหมือนกัน ตอนนี้สำคัญ ต้องหาอักษรมาใช้ได้อย่างเหมาะเจาะนะ แล้ว เวลาจบให้จบด้วยคำว่า "เอย" เท่านั้น อย่าหา สอนมากไปนะ ตอนนี้ชักขยาดจริงๆรักเสมอ แก้วประเสริฐ.
12 มกราคม 2553 06:54 น. - comment id 1084664
เฮียก่องสบายดีนะครับ
12 มกราคม 2553 06:58 น. - comment id 1084666
คุณครูแก้วครับขอบคุณมากครับที่จริงแล้วผมก็ไม่รู้เรื่องจริงๆครับ นึกอยากเขียนอะไรก็เขียเชียน ลืมคิดไปว่าอาจทำให้เกิดความไม่ถูกต้อง ดีใจมากกว่าครับที่เข้ามาติติงครับ
12 มกราคม 2553 06:58 น. - comment id 1084667
ถ้ำติ่งสวยงามอย่างนี้เอง จึงไปเที่ยว เมื่อปีใหม่ ครูกระดาษทรายไปถ้ำเลเขากอบ ไม่อยากบอกเลยว่ามันลุ้นหน้าเราแค่ไหน แบบว่านอนเข้าไปยังเฉียวฉิวใบหน้าอันขี้เหร่ของเราอ่ะ อิอิ
12 มกราคม 2553 07:04 น. - comment id 1084678
คุณครูกระดาษทรายครับ จริงๆถ้ำสวยกว่านี้มากครับ แต่ผมถ่ายแย่ไปหน่อยครับ
12 มกราคม 2553 09:24 น. - comment id 1084754
ยังติดตาม นิราศหลวงพระบางของพี่อินสวนต่อ ครับ...ชอบในความเป็นธรรมชาติของเขาจังอะ
12 มกราคม 2553 09:31 น. - comment id 1084763
สวัสดีครับ http://image.ohozaa.com/iw/0dsc02297.jpg
12 มกราคม 2553 09:42 น. - comment id 1084777
ชอบค่ะ
12 มกราคม 2553 09:43 น. - comment id 1084779
12 มกราคม 2553 09:45 น. - comment id 1084781
ลงรูปผิดครับลบไม่เป็นครับ..อายพุงครับ
12 มกราคม 2553 13:40 น. - comment id 1084956
ทราบมั้ยคะพี่หมอ ยิ่งเขียน ยิ่งไพเราะและอ่อนหวานในนิราศ ทำให้นึกถึงครูกลอนกลายๆคนที่เขียน ชอบมากค่ะ (ยกเว้นพุงที่ยื่นเกินหน้าเกินตานี่แหละ จ๊าก ลดๆหน่อยคะพี่ชาย up and donw)
12 มกราคม 2553 14:17 น. - comment id 1084973
สวัสดีครับน้องแบม เรื่องเขียนกลอนพอปรับปรุงได้ แต่เรื่องพุงนี่ ยากจังเนาะ
13 มกราคม 2553 11:14 น. - comment id 1085299
ก็ชอบครับ แนวนี้ จะว่าง่ายก็ไม่ง่าย เพราะต้องจำสถานที่ และปะติดปะต่อกลอนให้ลงตัว แต่พี่หมอ ก็ทำได้ เพราะสาวลาว นี่เอง อิอิ