หยิบกลอนที่เคยเขียนไว้มาแปะใหม่..อีกสักครั้ง ------------------------------------------------------------------- ..โอ้เจ้าดวงดาว..หวามไหว คืนนี้..ใยจึงดูอ่อนแรงไป..หม่นค่า หรือโดนพระจันทร์ - ผืนฟ้า เขาแกล้งมา เจ้าเลยหมดแสงแรงล้า..กว่าที่เคย .. .. ฉัน..ออกมารับลมอุ่น ตรงระเบียงที่แสนคุ้น..สงบ - เฉย เห็นฟ้าผืนเก่า - พระจันทร์ดวงเดิม.. อย่างเคย แต่ทำไมนะ..หมู่ดาวคล้ายจะถูกละเลย - ให้ลำพัง .. .. มองเจ้าแล้ว..ฉันเหงา รู้ไหม? เห็นเพียงแสงระยิบไกล .. เกินหยั่ง เหมือนหน้าใครสักคน.. ฝันยลได้- แต่ไม่จีรัง กลับจะยิ่งเลือนลาง.. เมื่อระยะของความห่าง ทบทวี .. .. ฉันเขียน..กลอนบทร้าว ท่ามกลางฟ้าและหมู่ดาว .. คืนนี้ เมื่อลมพัดผ่าน..ฉันจะอ่าน -ฝากให้บอกเขาที เพื่อฝันของเราที่เคยมี .. จะย้อนกลับมาให้รู้สึกดี-ดี .. อีกสักครา --------------------------------------------------------------------------------------------- เป็นกำลังใจให้กับทุกๆ การเดินทางของ "หัวใจ" ทุกดวงที่นี่นะครับ ^___^
9 มกราคม 2553 23:40 น. - comment id 1083681
ณ.ค่ำคืนที่หมู่ดาวพราว.... สุกใส วอนส่งแรงใจให้หนึ่งชาย....ที่อ่อนล้า ฝากสายลมห่มใยรัก...........ช่วยพัดพา ความห่วงหาในแรงศรัทธา...สัญญาใจ
10 มกราคม 2553 08:13 น. - comment id 1083731
นั่งมองดวงดาวคอยเผ้าให้ดาวร่วงหล่น กี่ครั้งกี่หนก็ยังไม่ลืมสักที
10 มกราคม 2553 11:58 น. - comment id 1083780
เหงาๆ น่ะเมื่ออ่านกลอนบทนี้...
10 มกราคม 2553 22:07 น. - comment id 1084029
อีกสักครา โดนใจจนน้ำตาร่วง