วันปีเคลื่อนคล้อย

แก้วประเสริฐ

        วันปีเคลื่อนคล้อย
...๏ ปีใหม่ใกล้ย่างเยื้อง  รอคอย
ดุจดั่งบุหลันลอย         ขอบฟ้า
วันคืนนับลับถอย         ลาจาก   พสุธา
เกิดก่อกำหนดหล้า       พลิกฟื้นฝากสนอง ฯ
     ชีวิตเรามากล้วน    อนิจจัง   จริงเฮย
โลกหลากล้วนทุกขัง      ฝากไว้
แปรผันป่วนจีรัง          ยากยิ่ง   คืนนอ
ดุจดั่งตะวันไซร้          ล่วงสิ้นคอยคืน ฯ
     วันเก่าคอยลับแล้ว   ใหม่มา
เปี่ยมสุขอย่าโรยลา       คลาดแคล้ว
จงค้นสิ่งใฝ่หา           ครองครอบ  ตนแฮ
ด้วยสิ่งปัญญาแพร้ว       เพริดซึ้งตรึงหทัย ฯ
     ทุกข์สุขล้วนสิ่งไหม้  หม่นหมอง  แน่เฮย
เกิดรักย่อมทุกข์ครอง     แน่แท้
สิ้นหวังสิ่งสร้างปอง       ผันเปลี่ยน  ใจแฮ
ปรับสุขเข้าครองแม้      ฝากไว้คลายสนอง ฯ
   ขอผองชนเปี่ยมไว้    เกษมสุข
ค้นใฝ่หาสิ่งสนุก         เจิดจ้า
ปัญญาส่งมาปลุก        ก่อสิ่ง  งามแฮ
ล้างลบทิ้งจากหล้า       ฝากซึ้งขจรขจาย ฯ
     ดุจเปรียบดีชั่วนั้น  เปลี่ยนแปลง  มากนา
ใจจิตนั้นย่อมแฝง       ฝากแล้ว
ควรคิดครุ่นเหตุแสดง    สานก่อ  ดีแฮ
ล้างสิ่งทุกข์ให้แคล้ว     ผ่านพลิ้วลอยลม ฯ
     ปีเก่าพ้นผ่านแล้ว ใหม่มา
หมุนวกเวียนดุจนภา    เคลื่อนคล้อย
เปรียบดุจสิ่งมิหา       กลับผ่าน  มานา
หมั่นฝึกเล็กผสมน้อย    สู่ไว้กายเรา ฯ
    อดีตให้จงผ่านพ้น มิครอง  แนบเฮย
หลบหลีกภัยทั้งผอง    เปลี่ยนแล้ว
ใจจะรุ่งเรืองสนอง     เกิดก่อ  ผสานแฮ
สิ้นทุกข์สุขเพริดแพร้ว  เลิศล้ำใจตน๚ะ๛
          *แก้วประเสริฐ.*