26/104 ลมหนาวและดาวเดือน (ว่าด้วย กลบทดอกไม้พวงพู่ร้อย)

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

http://solno07.exteen.com/20080905/entry-2
ลองคลิกเวปข้างต้นนะครับเพื่อฟังเพลงเพราะๆ
เพราะเอาเพลงลงไม่ได้ น่าเสียดาย...
ขอบคุณเจ้าของเวป  ทั้งภาพและเพลง
เพลง ลมหนาวและดาวเดือน - ปนัดดา

ดึกดื่นคืนนี้ ลมหนาวพัดโชยมา ฉันมองไปที่ขอบฟ้า 
เนิ่นนาน หน้าต่างห้องนอน เปิดต้อนรับแสงพระจันทร์ 
แสงเดือนกำลังประชัน แสงดาว
ก่อนหลับคืนนี้ ใจฉันขอไปเจอ พบเธอที่บนฟากฟ้า 
พร่างพราว จะนอนหลับไหล ในอ้อมแขนของดวงดาว 
ให้เงาราตรี โอบล้อมหัวใจ 
* ไม่รู้ค่ำคืนนี้ เมื่อเธออยู่ตรงนั้นจะเห็นดาวดวงเดียวกัน 
กับฉันไหม สักครั้งที่เธอเห็น แสงดาวทอประกาย
ก็ยังเหมือนเรา ได้พบกัน
** ดึกดื่นคืนร้าง น้ำค้างยอดหญ้าคาไหลลู่ลงมา 
สะท้อนแสงจันทร์ อยากหยุดเดือนดาว 
เก็บลมหนาวไว้นานๆเพราะเธอจะมา อยู่ในหัวใจ 
(ซ้ำ) 
อยากต่อเวลา ค่ำคืนนี้ให้ยาวนาน 
เพราะฉันมีเธอ อยู่ในหัวใจ 

*ดึกดื่นคืนหนาว  เนื้อแอบเจือซ่อน
ดึกดื่นคืนหนาว   หลอนหลอกตอนค่ำ
ดึกดื่นคืนหนาว   หน่วงหนักบ่วงกรรม
ดึกดื่นคืนหนาว   ล้ำลึกย่ำยี
*โอ้ดาวเดือนดวง  ใดไสวสว่าง
โอ้ดาวเดือนดวง   นางอยู่ห่างศรี
โอ้ดาวเดือนดวง   จ้าส่องราตรี
โอ้ดาวเดือนดวง  ใจพี่อยู่ที่ใด
*สายลมพัดครา  นี้พี่คิดถึง
สายลมพัดครา  หนึ่งจึงหวั่นไหว
สายลมพัดครา   ก่อนคิดย้อนไป
สายลมพัดครา   ไหนใฝ่หาเธอ
*ดึกดื่นคืนร้าง   ไกลมิใกล้น้อง
ดึกดื่นคืนร้าง    หมองมองดาวเหม่อ
ดึกดื่นคืนร้าง  แรมแซมละเมอ
ดึกดื่นคืนร้าง   เก้อเพ้อหานาง
คำอธิบาย  
กลบทดอกไม้พวงพู่ร้อยและดอกไม้พวงคำน้อง เป็นกลบทที่บังคับให้
ซ้ำคำต้นวรรคทุก ๔ คำโดยเปลี่ยนกระทู้ทุกบท(คือทุก ๔ วรรคเปลี่ยนหนึ่งหนตลอดเรื่อง)
บทกลอนที่เกี่ยวข้อง
ยิ้มไม่ควรมีแค่ยามสุข…(ด้วยกลบทดอกไม้พวงพู่ร้อย) โอเลี้ยง
ไม่จำเป็นต้องยิ้มแค่ยามสุข
ไม่จำเป็นต้องทุกข์ยามยิ้มหาย
ไม่จำเป็นต้องเศร้าเมื่อยิ้มคลาย
ไม่จำเป็นต้องคล้ายชื่นจึงเผลอยิ้ม
แม้ชีวิตขาดสุขซุกทุกข์หวั่น
แม้ชีวิตขาดฝันไร้ชื่นอิ่ม
แม้ชีวิตขาดรักดังหวังลิ้ม
แม้ชีวิตขาดยิ้มยังต้องฝืนมี
ยิ้มคือแรงแบ่งปันดันทุกข์ห่าง
ยิ้มคือแรงแบ่งขวางกั้นสุขหนี
ยิ้มคือแรงแบ่งฝันให้ใจลี้
ยิ้มคือแรงแบ่งที่ห้ามช้ำรุก
ยิ้มเข้าไว้เพื่อสู้ทุกข์ดื้อด้าน
ยิ้มเข้าไว้เพื่อต้านยามไห้ปลุก
ยิ้มเข้าไว้เพื่อปลดดับโศกซุก
ยิ้มเข้าไว้เพื่อลุกหนีแผลแพ้
สุขไม่สุขต้องยิ้มเข้าไว้ก่อน
สุขไม่สุขต้องสอนตนหัดดัดแก้
สุขไม่สุขต้องยิ้มไร้ข้อแม้
สุขไม่สุขต้องอย่าแย่หมดรอยยิ้ม
////////////////////////////////
http://www.oknation.net/blog/kondee007/2008/10/09/entry-2
กลบท ดอกไม้พวงพู่ร้อย
  
มีข้อกำหนดให้เขียนกระทู้ยืน ๔ คำ เมื่ออ่านจะต้องนำกระทู้ยืนไปเพิ่มในตอน
  
หน้าของทุกวรรคในบทเดียวกัน และเมื่อขึ้นบทใหม่ให้เปลี่ยนกระทู้ยืนใหม่อีก 
   
แต่งสลับไปทุกบทจนจบเนื้อความที่แต่งตามต้องการ ดังตัวอย่าง
   
                                                            โอ้โลกนี้ มีทุกข์ ไปทุกหน
โอ้โลกนี้ มีสัตว์ มาพัดวน     โอ้โลกนี้ มีจน ทุกคนไป
  
ช่างเศร้าใจ ไหนเลย ที่เคยเห็น       ช่างเศร้าใจ ไหนเป็น ลำเค็ญไหน
ช่างเศร้าใจ ไหนเบื่อ ไม่เผื่อใคร      ช่างเศร้าใจ ไหนใจ ว่าใครทำ
  
กลบท ดอกไม้พวงพู่ร้อย
   
                                                            โอ้โลกนี้ มีทุกข์ ไปทุกหน
โอ้โลกนี้ มีสัตว์ มาพัดวน             โอ้โลกนี้ มีจน ทุกคนไป
  
ช่างเศร้าใจ ไหนเลย ที่เคยเห็น       ช่างเศร้าใจ ไหนเป็น ลำเค็ญไหน
ช่างเศร้าใจ ไหนเบื่อ ไม่เผื่อใคร        ช่างเศร้าใจ ไหนใจ ว่าใครทำ
   
อนิจจา ว่าคน มาจนจิต               อนิจจา ว่าคิด ชีวิตขำ
อนิจจา ว่าหมด ควรจดจำ              อนิจจา ว่าช้ำ ต้องจำจน
   
มันแค้นใจ ไม่หาย เสียดายจริง         มันแค้นใจ ไม่ทิ้ง ทุกสิ่งสน
มันแค้นใจ ไม่วาย ร้ายกมล            มันแค้นใจ ไม่ทน เสียผลจริง
     
ทำอย่างไร ใจเรา มาเมารัก            ทำอย่างไร ใจมัก เสียหลักหญิง
ทำอย่างไร ใจทุกข์ มันทุกข์จริง        ทำอย่างไร ใจหญิง มาสิงกู
      
มีทางเดียว เที่ยวหา มรรคาเหิน         มีทางเดียว เที่ยวเดิน เพลินปิดหู
มีทางเดียว เที่ยวพา ปิดตาดู            มีทางเดียว เที่ยวรู้ จบหูตา
     
อย่าประมาท ชาติคน เดินบนโลก      อย่าประมาท ชาติโศก นะโลกหนา
อย่าประมาท ชาติชั่ว มืดมัวมา          อย่าประมาท ชาติกา จะมาครอง
      
รักษาตัว กลัวกรรม อย่าทำชั่ว          รักษาตัว กลัวผัว จะมัวหมอง
รักษาตัว กลัวช้ำ ผิดทำนอง           รักษาตัว กลัวหมอง มาครองใจ
      
รีบเร่งเพียร เรียนรู้ ให้ดูหลัก          รีบเร่งเพียร เรียนมรรค จักไสว
รีบเร่งเพียร เรียนไว้ ให้ไวไว          รีบเร่งเพียร เรียนไป เตรียมใจกาย
    
จงค้นหา พาตัว หลีกชั่วหมด            จงค้นหา พาลด หัวหดหาย
จงค้นหา พาบุญ พ้นวุ่นวาย              จงค้นหา พากาย ให้ไร้จน
      
จักเจอดี ที่ค้น ทุกหนแห่ง                จักเจอดี ที่แจ้ง แถลงผล
จักเจอดี ที่เห็น เกิดเป็นคน               จักเจอดี ที่ค้น มาจนเจอ
     
ได้พบสุข ทุกแห่ง ตามแหล่งพบ        ได้พบสุข ทุกสงบ จบเสมอ
ได้พบสุข ทุกครบ ที่พบเธอ              ได้พบสุข ทุกเลอ เพราะเจอจริง
     
ไม่เสียที ที่เห็น เป็นมนุษย์               ไม่เสียที ที่วิมุติ สุดชายหญิง
ไม่เสียที ที่เกิด ประเสริฐจริง             ไม่เสียที ที่อิง พึ่งพิงกัน
     
กระไรเลย ไม่เคย จะเชยชิด             กระไรเลย ไม่คิด จะชิดฉันท์
กระไรเลย ไม่เคย เมินเฉยวัน            กระไรเลย ไม่ฝัน นอนวันวาน
     
ได้พบทาง ว่างจิต ชีวิตสุข               ได้พบทาง ว่างทุกข์ สนุกสนาน
ได้พบทาง ว่างเว้น ลำเค็ญนาน         ได้พบทาง ว่างการ สำราญเรา
     
ถึงที่สุด หยุดโลก ดับโศกหมด          ถึงที่สุด หยุดบท รันทดเฉา
ถึงที่สุด หยุดชั่ว เลิกมัวเมา              ถึงที่สุด หยุดเรา ใจเบาเอย.
      
                                                               ...หยาดกวี...
                                                            ๙ ตุลาคม ๒๕๕๑