๐ เหงาหงอย ๐

แสงเพชร

ในคืนดึกนึกถึงหนึ่งงามขำ
นั่งมือค้ำข้างคางอย่างเหงาหงอย
มองเมฆขาวพราวฟ้าพาเลื่อยลอย
ตาละห้อยคล้อยไปในอารมณ์
เหม่อมองจันทร์วันเพ็ญเห็นเมฆขาว
ย้อนเรื่องราวคราวก่อนก่อสุขสม
ได้พบพานบางใครให้ภิรมย์
ต่างนิยมยกย่องเย้าหยอกกัน
วันเวลาเลื่อนไปไม่นานนัก
ก่อใจภักรักขึ้นคืนสู่ฝัน
ต่างหยิบยื่นไมตรีมีแบ่งปัน
สร้างสวรรค์น้อยน้อยลอยเต็มตา
แสนสดชื่นคืนค่ำย้ำค่ารัก
คอยฟูมฟักถักทอก่อห่วงหา
อากาศหนาวคราวใดไหวอุรา
เกรงแก้วตาต้องเหน็บเจ็บปวดกาย
ความห่วงใยให้กันวันหนาวร้อน
เอื้ออาทรทวีมีความหมาย
แม้เราสองต้องห่างเกินย่างกราย
ก็ก่อสายปลายทางรักสร้างใจ
กว่าจะถึงซึ่งวันฝันเราสอง
ได้แต่มองท้องฟ้าพาสดใส
จิตระลึกนึกรักจากภายใน
ส่งหัวใจให้กันทุกวันเลย
สำเนียงใดไหนเล่าเท่าเสียงรัก
เพียงเอ่ยทักสักนิดจิตสุขเสย
จึงบรรเลงเพลงรักฝากทรามเชย
อยากจะเปรยเผยรักฝากถึงเธอ
นิ้วบรรเลงเพลงรักฝากฟากฟ้า
กล่อมกานดาด้วยใจสม่ำเสมอ
แม้ห่างไกลเพียงใดให้อยากเจอ
สำหรับเธอที่รักแสนภักดี
เฝ้าคะนึงถึงนางที่ห่างไกล
เหม่อมองไปใจสู้รู้วิถี
จะคอยรักภักดีแด่นรี
แต่คืนนี้ที่เหงาเฝ้าห่วงเธอ ๐
         แสงเพชร
 ๒๐ ธันวาคม ๒๕๕๒