24/104 เพราะรักเพราะรอ....(ว่าด้วยกลบท นกกางปีก แบบที่ 1)

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

*เป็นเพราะรักเพราะรอจึงขอบอก
ที่เอ่ยออกใช่ออกเย้าหยอกเล่น
หมดจิตหมดใจจดไร้กฎเกณฑ์
เช้ายันเพลเย็นย่ำเย็นค่ำคืน
*ด้วยมีหนึ่งซึ่งเธอซึ่งเผลอใฝ่
อาจห่างไกลห่างกันจนฉันฝืน
แต่หวังแต่วาดและอาจกล้ำกลืน
ขอนั่งยืนนอนยืนไม่คืนคำ
*หากแม้เราแม้ร้างเพื่อทางใหม่
ยิ่งปวดในข้างในดวงใจช้ำ
เจ็บอีกหนทนไปทนให้จำ
คิดแล้วคิดร่ำตอกย้ำเสียจริง
*เมื่อไรเมื่อรักสลักปักจิต
ขอชีวิตชีวาน้องยาหญิง
อย่าแปรปลี่ยนเวียนแนบเวียนแอบอิง
เกินทุกสิ่งล้านสิ่งยิ่งรำพัน
*เพราะรักเพราะรอเธอคล้ายเพ้อพร่ำ
หวานน้ำคำถ้อยคำยามเสกสรรค์
ท่ามร้อยปีร้อยเดือนเลื่อนหมื่นวัน
ภักดิ์คงมั่นคนหนึ่งคนซึ้งใจ
คำอธิบาย ของคุณญามี่
กลบทนกกางปีกแบบที่๑
เป็นกลบทที่บังคับซ้ำคำเดิม ๑ คู่(๒คำ)
โดยมีคำอื่นคั่นกลางทุกวรรค
โดยคำซ้ำจะต้องสลับที่กันไปมาเรื่อยๆเหมือนนกกางปีกบิน
กลบทนกกางปีกแบบที่๒
เป็นกลบทซ้ำคำ๒คู่(๔คำ)โดยคำซ้ำคู่ที่๒ต้องถอยหลัง
ตลอดทุกวรรค โดยซ้ำคำสลับที่ไปมาเช่นกัน
ตัวอย่างบทกลอนที่เกี่ยวข้อง
24	จิตท้อควรเสริมสู้(ด้วยกลบทนกกางปีก๑-๒)  โอเลี้ยง
นกกางปีกแบบที่๑
เมื่อจิตท้อพ้อแพ้แพร่แพ้ทั่ว
ร้อนรุกรัวรุกลามตามทับนิ่ง
ฝันหวามวาบพลันวาบมีพรั่นพิง
ทุกข์อวลอิงอวลอาบซ่านเคียงคลอ
จิตซ่อนหวังสรรค์ใฝ่สรรค์ลานฝัน
เริ่มรอรั้งกั้นดันกั้นฝันก่อ
ท่ามตะวันสาดแสงสาดหยอกล้อ
จิตร่ำพ้อร่ำย่ำย้ำกรำกลัว
ท้อลามรุกปลุกเร้าปลุกขมขื่น
จิตเก็บผ่าวเก็บฝืนไหลหล่นรั่ว
หวังยืนหยัดยั้งหยุดยั้งหมองมัว
คิดตั้งตัวตั้งใจดันหลุดท้อ
นกกางปีกแบบที่๒
เพียรบอกตนแพ้พ่ายพ่ายแพ้บ้าง
ได้สร้างเสริมเสริมสร้างรอยฝันต่อ
ทุกข์มารุกรุกมาอย่าพร่ำพ้อ
ต้องกล้าก่อแรงสู้สู้แรงรอน
เพื่อสร้างลานไต่ใฝ่ใฝ่ไต่ฝัน
พาคืนวันวันคืนผ่านเหม่อหลอน
เป็นคนใหม่กล้าแกร่งแกร่งกล้าย้อน
กล้ากร่อนกดกดกร่อนปัดแผลแพ้
ไม่มีใครพานพบพบพานสุข
โดยไม่ทุกข์ทุกข์ไม่เหยียบย่ำแย่
แต่เมื่อพ่ายกล้าเดินเดินกล้าแล
ทุกข์ท้อแพ้แพ้ท้อก็หมดแรง
แค่ล้มล้มแค่ครั้งอย่ามัวช้ำ
คิดประจำย้ำย้อนย้อนย้ำแฝง
ทุกข์ลดถอยถอยลดหมั่นเปลี่ยนแปลง
กล้าตัดแต่งดันท้อท้อดันไกล
///////////////////////////////////////////////
http://www.praphansarn.com/new/forum/forum_posts.asp?TID=8731&PN=30
คิดถึง...ด้วยกลบท...นกกางปีก
ใจนั่งนึกคอยนึกดุจน้ำไหล
ถึงคนไกลคนที่ถวิลหา
ได้จากกันจากไปที่ไกลตา
หลายเวลาที่ลาห่างจากกัน
 
ใจระลึกระรุ่มเฝ้าแต่กลุ้ม
งานประชุมประสาน ณ ที่นั่น
ทั้งเธอทั้งฉันร่าเริงเกินรำพัน
มองแสงจันทร์แสงดาวเพ้อวุ่นวาย
 
แต่วันนี้คืนนี้เธออยู่ไหน
รู้ไหมคิดไหมเราต่างห่างหาย
ฟากฟ้านั้นเธอนั้นสุขหรือร้าย
มีใครกลายใครใกล้มาดูแล
 
*--อารตี--*