สองตายายดีใจจะได้เปิบ ข้าวและกับพร้อมเสริฟเป็นอาหาร ช่วยกันลงมือทำแสนสำราญ ปิ้งปลาดุกใส่จานการคอยรอ บ่ายแก่แล้วหิวมากอยากจะอิ่ม จะได้ชิมเมนูเด็ดน้ำลายสอ ข้าวอุ่นอุ่นที่ยายตักไว้รอ คราวนี้หนอรีบล้างมือคือได้กิน เสียงเมี๊ยวเมี๊ยวแมวตัวใหญ่มันไล่จับ วิ่งไล่งับหนูตัวดีที่บุกถิ่น หนูหนีได้ทุกคราเป็นอาจิน แมวจึงอดของกินสิ้นอาวรณ์ เอ๊ะนั่นไงปลาตัวใหญ่ใครวางอยู่ เรียงเป็นคู่เคียงกันนั้นสังหรณ์ ตายายเผลอรีบคาบปลาแล้วลาจร หลบตัวซ่อนหายลับไปกับตา ฝ่ายตานั้นพลันเห็นเป็นโมโห ปลาตัวโตของเราที่เฝ้าหา ดูสิยายยากแค่ไหนจะได้มา ความโมโหขึ้นหน้า..ฆ่าให้ตาย กูอุตส่าห์ไปหาปลามาบริโภค ถึงคราวโศกโศกาน่าใจหาย ไอ้แมวโจรขโมยปลาหน้าไม่อาย ตาไม่วายคลั่งแค้นแสนร้อนรน มาลองดีกับกูหารู้ไม่ ซ่อนอยู่ไหนหาตัวทั่วทุกหน ความโกรธแค้นแน่นหนักปักกมล แมวอับจนเข้ากองฟางพลางตัวพลัน สิ้นเมตตากรุณาเอยลาลับ จุดไม้ขีดกับกองฟางกะทันหัน ไม่ได้กินก็ไม่กินให้เหมือนกัน คราวนี้แมวตัวสำคัญนั่นต้องตาย พอไฟลุกท่วมกองฟางตาพลางขำ แมวตัวดำปวดแสบแทบสลาย มันร้อนกายร้อนจิตจนปลิดวาย ต้องมาตายทั้งเป็น...เซ่นอารมณ์ แต่ในปากแมวตัวนั้นมันยังคาบ เช่นคนหาบข้าวของต้องขื่นขม หากใครเห็นเป็นต้องกล่าวร้าวระทม หรือจะสมน้ำหน้าฆ่าแมวตาย ตาหัวเราะเยาะเย้ยใครเคยทราบ สิ่งที่คาบออกมาน่าใจหาย คือลูกน้อยกลอยใจเคยเคียงกาย ในกองฟางต้องมาชีวาวาย แม่แมวไซร้ได้ปลามาเลี้ยงลูก แต่ต้องถูกตาเผาเศร้าความหมาย ยายนั่งร้องไห้คร่ำครวญด่วนมลาย จบคำหมายปลาดุกปิ้งชิงของกิน ท่านผู้อ่านโปรดได้ใช้ดุลพินิจ เป็นแนวคิดสอนใจให้ถวิล บทกลอนนี้อุทาหรณ์สอนดวงจินต์ ความโกรธนั้นทำลายสิ้นแม้วิญญา
กู้ภัย 21 พ.ย. 2552 21:19 น. - ID 130813 
6887
9
0
21 พฤศจิกายน 2552 21:48 น. - comment id 1066749
เพราะคงปลงไม่เป็นเห็นโมหะ จึงได้ละความสงสารเกินจะให้ อภัยทานสัตว์โลกผู้ยากไร้ กว่ารู้ได้จึ่งเกิดกรรมแลก่อเวร แต่งได้ดีมากครับ
21 พฤศจิกายน 2552 22:04 น. - comment id 1066758
ขอบคุณครับ
21 พฤศจิกายน 2552 23:49 น. - comment id 1066799
เพราะมากครับ อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยอ่ะ
22 พฤศจิกายน 2552 02:04 น. - comment id 1066816
อึ้งไปค่ะ ถึงแม้จะเสียปลาไป อย่างเก่งก็แค่ โมโห แค่ปลาเองทำไมต้องฆ่ากันด้วย ใจร้ายมากค่ะ ซ้ำร้ายที่มาทราบทีหลังว่ามันคาบลูกหนี สัญชาติญาณของผู้เป็นแม่...เวรกรรมจริง ๆ น้ำตาไหลเลย
22 พฤศจิกายน 2552 07:29 น. - comment id 1066829
ฝีมือครับ นักกู้ภัย
22 พฤศจิกายน 2552 07:45 น. - comment id 1066837
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์ครับ
22 พฤศจิกายน 2552 07:54 น. - comment id 1066847
ทุกครั้งที่โมโห หรือไม่พอใจ คนเราจะขาดสติ ขาดเหตุผล.... และไม่ฟังคำทัดทานของใครๆ สุดท้ายสิ่งที่เกิดขึ้น บางอย่างก็ก็แก้ไขได้ บางอย่างก็แก้ไขไม่ได้... บางอย่างส่งผลต่อจิตใจ และถึงชีวิตในที่สุด....... เหมือนคำที่กล่าว่า โกรธคือโง่...โมโหคือบ้า.... กลอนนี้ให้ข้อคิดดีค่ะ
22 พฤศจิกายน 2552 09:42 น. - comment id 1066862
มาให้กำลังใจ...กลอนโมโห..(ชื่อกลอนไม่น่าอ่านเล้ยยยยย อิอิ)
22 พฤศจิกายน 2552 18:50 น. - comment id 1066984
22 พฤศจิกายน 2552 19:45 น. - comment id 1067000
..ความโมโห..นี่ใช่แต่จะทำร้ายคนอื่นที่อยู่รอบๆตัวเรา ยังทำร้ายตัวเราเองด้วย... อดทน อดกลั้น..นับ 1-10...หรือนับไปเรื่อยๆ แบบไม่รู้จบก็ยิ่งดีครับ อิอิอิ
22 พฤศจิกายน 2552 20:22 น. - comment id 1067020
เหตุการณ์แบบนี้ ถ้าเกิดขึ้นกับใคร คงสะเทือนใจไม่น้อย ความโมโหนี่เป็นโทษจริงๆนะคะ เรียกว่า อารมณ์ชั่ววูบ ที่ทำอะไรลงไปโดยไมได้ยั้งคิด เวลาโมโห จะไม่คำนึงเหตุผลอะไรทั้งนั้น เรื่องที่เขียนมา อ่านแล้ว เชื่อว่าตาเองเมื่อกลับมาคิด ก็คงเสียใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว... ให้ข้อคิดดีค่ะ
22 พฤศจิกายน 2552 21:49 น. - comment id 1067074
อารมณ์ถมทุกสิ่ง ให้ภาพอิงเศร้ามิหาย กว่ารู้ก็มลาย อารมณ์นั่นจึงควรตรอง สวัสดีค่ะพี่กู้ภัย
23 พฤศจิกายน 2552 07:13 น. - comment id 1067151
หวัดดีครับ คุณโอเลี้ยง ผมเข้าใจว่า คุณโอเลี้ยงเป็นผู้ชายนะครับ ถ้าไม่เห็นค่ะ ไม่รู้นะเนี่ย,,,, ขอบคุ๕ครับ พี่ วันสุข กิ่งโศกด้วยนะครับ
23 พฤศจิกายน 2552 07:15 น. - comment id 1067153
มาอีกรอบ.... คนที่ ขี้โม โหนั้น ทุกวัน จิตใจ ขุ่นหมอง โน่นนี่ เหมือนดัง ละออง ติดต้อง ตามใจ ให้เคือง หากเอา แต่ใจ ตนเอง หวาดเกรง ไปเสีย ทุกเรื่อง ไม่ได้ ดั่งใจ ก็เปลือง เนืองเนือง อารมณ์ บูดเสีย ถ้าเอา ใจเรา ใส่ใจเขา หนักเบา ไม่เหนื่อย อ่อนเปลี้ย ไม่ต้อง ยุ่งบ่อย คอยเคลียร์ ไม่ละเหี่ย..เหนือ่ยใจ... สิ่งใด ที่ตน ไม่ชอบ มองตอบ มีบ้าง ตรงไหน คนอื่น ก็คง ไม่ชอบใจ คงไม่ ต่างอะไร กับตน สงสาร คุณยาย ในกลอน ต้องทน รนร้อน ทุกหน ทุกครั้ง ที่ตา ร้อนรน ยายคง จนใจ...จริงจริง ต้องทน ตามใจ ตาแก่ ยอมแย่ ในใจ ทุกสิ่ง เพราะรัก ผูกพัน ตายิ่ง(ยิ่งนัก) ความจริง ตาไม่ เคยสนใจ เหตการณ์ ปลาปิ้ง ครั้งนี้ สุดที่ ยายจะ ทนได้ หากยัง ไม่รู้ ระงับใจ ตาเอ๋ย หัวใจ ยายตรม. เห็นไหมๆๆคะ คนขี้โมโห อารมณ์เสียบ่อยๆ นอกจากทำร้ายตนเองแล้ว ยังทำร้ายจิตใจคนที่ตนรัก โดยไม่รู้ตัวอีก... ดูสิ..คนที่เม้นท์ทุกคน ล้วนแต่บอกว่า...ไม่ดี กลอนนี้ดีจริงๆ ให้ข้อคิดมากๆเลยค่ะ
23 พฤศจิกายน 2552 07:18 น. - comment id 1067154
23 พฤศจิกายน 2552 16:23 น. - comment id 1067315
ขอบคุณ คนในใจ ที่ไม่ต้องการเอ่ยนามนะครับ
23 พฤศจิกายน 2552 17:59 น. - comment id 1067363
กลอนสอนให้ข้อคิด หักมุมฉุกคิด ตอนท้าย ท่านพี่ เก่งมากๆ ครับ
23 พฤศจิกายน 2552 21:54 น. - comment id 1067451
แต่ไม่เท่า พี่ชายกวีน้อยหรอกครับ ผมยังมือใหม่ เปรียบไปก็คือไก่ หัดขันครับ มีอะไรช่วยชี้แนะด้วยเถิด
12 ธันวาคม 2552 15:12 น. - comment id 1073253
ลูกศิษย์ พี่วุ้นเส้นแน่ๆเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
