พรายพิศวาส เสียงคีตกาลสานเสนาะไพเราะเสียง วิเวกเคียงพฤกษ์ไผ่คล้ายขับขาน อวลอบหอมย้อมกลิ่นรัตติกาล สู่ซาบซ่านดนตรีศรีพฤกษ์พนา นกแสกร้องแว่วก้องคะนองป่า สองนัยน์ตาเค้าแมวส่องค้นหา กึ่งราตรีหอน้อยพลอยครวญมา อยู่กลางป่าวังเวงเพลงล่องลอย ชะเง้อมองสองตาพาเบิกกว้าง ต้องเบิ่งค้างเพ่งพิศคิดเลี่ยงถอย ห้วงหนึ่งอยากใคร่รู้หวังสู่คอย ลบร่องรอยหมายแลชะแง้มอง หญิงชายงามยิ่งนักประจักษ์เทพ เฝ้าพึงเสพย์ภิรมย์สมสิ่งสนอง มิเหมือนเราสาวบ้านผ่านสิ่งปอง มวลละอองหยากไย่มากมายนัก บุรุษหนุ่มแต่งกายคล้ายหน่อเชื้อ มวยผมเอื้อเกล้าสูงเป็นพุ่มขยัก เผดียงสาวงามอรชรอ่อนช้อยนัก แสนประจักษ์อาภรณ์ซ่อนซ่านใจ พริ้มพักตร์มลโกสุมพุ่มพวงอร่าม ซึ้งวาบหวามอรอนงค์หลงสดใส ล้วนตาแลมองหมายคล้ายซ่านใน หวามวิไลทรวดทรงบรรจงขจาย ท่ามกลางเขาพฤกษ์ไพรกลายฉะนี้ ล้วนเคยที่พวกพ้องท่องเที่ยวหลาย รัตติกาลพลันแทนแสนพลิกกลาย หลากผีพรายมวลเทพอเนกภิรมย์ แว่วคลอเคล้าพิศวาสบาดสิ่งสรวล สู่เสียงครวญครางซ่านผ่านเสพย์สม พลันถอยกลับต้องหวนป่วนชื่นชม ซึ้งหวิวพรมเพลิงสวาทพิลาสหวาม มาคนเดียวเปลี่ยวฤทัยให้วาบหวิว กลางพฤกษ์ทิวเขาไพรให้เกรงขาม แม่นางไม้หรือพรายเยี่ยมกรายงาม บรรจงหยามก่อภาพฉาบห้วงหทัย. *** แก้วประเสริฐ. ***
21 พฤศจิกายน 2552 19:09 น. - comment id 1066568
21 พฤศจิกายน 2552 18:19 น. - comment id 1066625
แวะมาดูพรายพิศวาส งามพิลาสไม่มีสอง ... ครูแก้วสบายดีนะครับ
21 พฤศจิกายน 2552 18:54 น. - comment id 1066638
21 พฤศจิกายน 2552 19:01 น. - comment id 1066640
ไม่ได้เข้ามาคารวะเสียนาน ยังงดงามเหมือนเดิมนะครับ ดูแลสุขภาพด้วยครับ
21 พฤศจิกายน 2552 19:10 น. - comment id 1066642
สวัสดียามค่ำค่ะ มาอ่านกลอนครู งดงามตามจินตนาการค่ะ สัปดาห์นี้ไม่มีกลอนลงเลย ขอมาอ่านก่อนนะคะ ขอให้ครูดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
22 พฤศจิกายน 2552 14:25 น. - comment id 1066677
คุณ อรุโณทัย ขอบคุณครับผมพึ่งทุเลาแต่ดีขึ้นกว่าเก่ามาก ครับ อันที่จริงเหงาๆเปิดภาพที่เก็บไว้มาพบภาพนี้ สังเกตุดูภายในห้องเห็นหยักไย่ ก็เลยเขียนเล่นๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 พฤศจิกายน 2552 20:22 น. - comment id 1066682
ท่ามพฤกษ์ไพรไกลกว้างหว่างขุนเขา ใต้ร่มเงาเคล้าคลอพะนอหวาน เสียงหวีดหวิวลิ่วลมผสมกานท์ ร่วมขับขานสานไว้ในนิยาม บทกลอนวาบหวิวค่ะ ลอยตามลมเลยนะคะ แบบนี้หายป่วยแล้วนะคะ
21 พฤศจิกายน 2552 20:33 น. - comment id 1066690
มาอ่านกลอนพร้อมดูมงกุฎแสงจันทร์ รู้สึกได้อารมณ์ใกล้เคียงกันคะ
21 พฤศจิกายน 2552 21:51 น. - comment id 1066752
โอ้....นี่ขนาดเขียนเล่นยังสวยงามขนาดนี้เลยนะครับ ชอบมากครับ
21 พฤศจิกายน 2552 22:33 น. - comment id 1066772
พิลาสล้ำนวลนางสอางค์โฉม เฝ้าประโลมลูบไล้ทั่วใบหน้า เจ้ายิ้มพรายยั่วเย้าเร้าอุรา ชื่นเสน่หาแนบนวลรัญจวนใจ แวะมาสวัสดีครูค่ะ.. ขอให้สุขภาพแข็งแรงยิ่งๆขึ้นนะคะ ด้วยความเป็นห่วงค่ะ
21 พฤศจิกายน 2552 23:25 น. - comment id 1066791
ได้ยินเสียงนกหริ่งเรไรจิ๊บจั๊บห้องเลยเจ้าค่ะ อากาศเปลี่ยนแล้ว ป่วยบ้างตามสภาพ คุงลุงแก้วดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
22 พฤศจิกายน 2552 11:19 น. - comment id 1066878
สวัสดียามเช้าวันอาทิตย์ครับ มาชมความงามของอักษรครับ ขอให้คุณครูสุขภาพแข็งแรงครับ
22 พฤศจิกายน 2552 14:27 น. - comment id 1066917
คุณ กอ กา ขอบคุณครับ เครื่องหมายนี้ผมใช้ประจำกลอน ครับ มีความหมายซ่อนเอาไว้ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 14:30 น. - comment id 1066918
คุณ นักสืบไร้อันดัน อันที่จริงผมจะไม่แต่งหรอกครับหากไม่ พบภาพนี้ ก็เกิดอารมณ์ขึ้นมาเลยแต่งเล่นๆครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 14:33 น. - comment id 1066919
คุณ แม่มดใจดี ผมคิดถึงมากครับ ถ่ายภาพคุณไว้เก็บไว้ คุณบอกไม่ต้องเขียน ผมก็อดเขียนไม่ได้ครับ ด้วยอัธยาสัยที่งดงาม ใจดีมากๆครับ ทั้งยังสดสวย ดีใจที่คุณกลับมาแวะมาเยี่ยมครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 14:48 น. - comment id 1066922
คุณ วันสุข สวัสดีจ้าศิษย์เรา ครูบอกให้เมล์มาเพื่อจะ มอบกฏเกณฑ์ สงสัยว่าจะได้ไปแล้วเพราะเคยลง ไว้ในเวปฯนี้ ตลอดเกล็ดย่อยต่างๆก็ลงไว้หมด หากไม่ได้ให้ เมล์มาหาครู khumkhemkaew@ mail.com หากได้แล้วก็ไม่เป็นไรพยายามเขียน กลอนแปดต้องแปดคำเสมอๆรวมทำนองด้วยนะ เวลาเขียนให้เขียนติดกัน ด้วยบางอักษรจะยาว เกินกว่าสามคำแรกจะเป็นสี่คำตามทำนองก็จะได้ หาคำมาประสานต่อเนื่องได้ ทุกๆตัวอักษรจะมี ทำนองอยู่ในตัวเองเสร็จ ฉนั้นการใช้ควรจะ เข้าใจทำนองของอักษรด้วยเพื่อจะเลือกใช้ให้ เหมาะสมกับอักษรตัวต่อไปจ๊ะ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 14:58 น. - comment id 1066923
คุณ ปรางทิพย์ ศิษย์รักเรา ทุเลามากแล้วจ้านึกว่าแย่ แล้ว ครูอ่านกลอนเธองดงามมาก ทุกๆอักษร สอดคล้องประสานกันดี แสดงว่าเข้าใจแล้วใน อักษรที่มีทำนองในตัวเองเสร็จ รู้จักนำมาผสม ให้สอดคล้องกันได้ดี รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 15:10 น. - comment id 1066925
คุณ ไหมไทย ปกติดผมไม่ค่อยชอบดูละครนัก เพราะหาก ดูสักตอนสองตอนสามารถเดาเรื่องได้จนจบ ด้วย ทดลองแล้วคือดูตอนต้น กลาง แล้วไปตอนจบ เหมือนดั่งคิดเปี๊ยบเลยล่ะ ตอนนี้ผู้หญิงติดละคร มงกุฏแสงจันทร์ ครับเห็นพูดถึงบ่อยๆ ผมไม่เคย ดูสักครั้งเดียว ด้วยทวีไม่เคยเปิดดูนอกจากคน อื่นเปิด หากพบเรื่องลี้ลับหรือเกี่ยวกับสาระคดี นั่นถึงจะดูครับ ข่าวนั้นผมไม่ดูเลย โกหกทั้งเพ หนังสือพิมพ์ก่อนรับที่ละสามฉบับ แต่เดี๋ยวนี้ ไม่ได้รับแล้ว หากอ่านก็เกี่ยวกับประชาชนมาก กว่าครับ เบื่อการสาดโคลนเข้าหากันครับ พวกสื่อเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนก่อนไม่เป็นตัวของ ตัวเอง แต่ก็ดีไปอย่างนะครับ คราวก่อนพวก นักหนังสือพิมพ์จะยิ่งใหญ่มาก ตอนนี้โดนบังคับ เสียบ้างจะได้รู้สึก นี่แหละเรียกว่ากรรมตาม สนองทันจริงครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 15:13 น. - comment id 1066927
คุณ สุริยันต์ จันทราทิตย์ ครับเขียนเล่นๆจริงๆ ด้วยผมเหงาๆเปิดภาพ ที่เก็บไว้เปิดดู ไปพบภาพนี้เข้าด้วยเก็บมาจากพวก เรานี่แหละครับจำไม่ได้ว่าของใครบ้าง ขออนุญาต บ้างไม่ขออนุญาตบ้างครับ พอพบก็เกิดอารมณ์อยาก เขียน ตั้งใจว่าจะหยุดสักพักหนึ่งก่อนอดเขียนไม่ได้ ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 15:22 น. - comment id 1066930
คุณ เทียนหยด สวัสดีจ้าศิษย์รักเรา กลอนเขียนได้งดงาม แล้วแสดงถึงเข้าใจทำนองในอักษรได้แล้ว ระยะ นี้หากจะเล่นโคลง เล่นได้แล้วนะอย่างเช่นเจ้า กิ่งโศกตอนมาบ้านครู ครูสังเกตุว่าชอบโคลงมาก ก็เลยสอนโคลงผสมกลอนแปด แล้วกำชับให้หัด กลอนแปดให้มากๆเพื่อจะมาเล่นโคลงก็จะเข้าใจ ลึกซึ้งกว่าการเล่นโคลงเลย ตอนนี้เขาจึงเขียน กลอนห่อโคลงเสมอๆเพื่อฝึกทั้งสองอย่าง ตอนนี้ ครูปล่อยได้แล้ว นอกจากบอกบางอย่างเท่านั้น ทั้งเจ้าแบมก็เหมือนกันชอบกลอนมากกว่า โคลง เที่ยวนี้รับได้ทั้งสองคน หนึ่งโคลง หนึ่ง กลอน มาเธอเองก็ก้าวหน้าไปมากๆด้วย หาก ไม่เก่งกลอนครูจะไม่ให้เล่นโคลงเด็ดขาด ด้วย กลอนแปด ต้องแปดแท้จริงนะถึงจะมาเล่น โคลงได้อ่อนช้อยไหวพลิ้ว ชวนคนอ่านได้ดี จ้า รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 15:27 น. - comment id 1066931
คุณ ยาแก้ปวด ฮั่นแน่เป็นหมอแก้ปวด ยังปวดหัวอีกหรือ ฮ่าาๆๆๆคิดว่าทานเหล้าเพลินด้วยอากาศเป็นใจ เสียอีกนะ ลุงมันแก่แล้วเป็นเสียชาชินหนักบ้าง เบาบางเป็นธรรมดาจ๊ะ หลานเรายังสดสวยสาวๆ อยู่ให้ระวังไว้ด้วยนะเป็นห่วงจ้า เดี๋ยวขี้มูกโป่งหนุ่ม จะนึกว่าร้องไห้ ฮ่าๆๆๆๆ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 15:32 น. - comment id 1066932
อ่านแล้วเพลินค่ะอ่านได้หลายๆ รอบ เกิดความรู้สึกแปลกๆ เป็นความพอดีในน้ำเสียงของคำของแต่ละวรรค ขออภัยด้วยนะคะ บอกความรู้สึกไม่ถูก ชอบมากค่ะขอบคุณที่โพสกลอนดีมาให้อ่านค่ะ
22 พฤศจิกายน 2552 15:34 น. - comment id 1066933
คุณ ครูกระดาษทราย กลางวันสวัสดิ์จ้า อิอิ ตื่นนอนสิบโมงเช้า ทุกๆวันจ๊ะนอนดึกหน่อย ฟังวิทยุชุมชนบ้าง เปิด เพลงเก่าๆฟังบ้างด้วยอยู่คนเดียว คิดนอนหัวค่ำ เคยแต่นอนไม่หลับทรมานจริงๆ เลยปล่อยเลย ตามเลยไป สมัยทำงานนั้นต้องตื่นตี่สามทุกๆวัน มิฉนั้นต้องสาย ด้วยสมัยนั้นมีรถสายเดียว บาง ครั้งต้องห้อยประตูไปกว่าจะแทรกเข้าไปข้างในได้ ก็เกือบถึงเกษตรแน๊ะ หากวันฟลุ๊คยืนใกล้ๆคน เขาพอเขาลุกลงนั่นแหละถึงได้นั่งไปลงที่ อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิต่อรถห้อยไปอีกจนถึงที่ ทำงาน ตอนนี้เสาร์อาทิตย์วันนกขัตฤกษ์ไม่ สนแล้ว อยู่บ้านบางครั้งคนเดียวบางครั้งสองคน เท่านั้น เป็นปู่โสมเฝ้าทรัพย์ไป อาศัยคอมฯ นี่แหละค่อยยังชั่วหน่อยแต่เล่นนานๆไม่ได้ ปวดสายตา หาเรื่องทำโน่นทำนี่ไปตามคนแก่ จ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 15:34 น. - comment id 1066934
หวามนัยคำย้ำเยิ้มเติมเสน่หา ดังคีตาแห่งจินต์วิจิตรฝัน อณูคิดพิศตามเสมือนพัน พาคล้อยครันสรรค์ร่ายอักษรมนต์ สวัสดีค่ะครูแก้ว คอมฯโอเลี้ยงหายป่วย เข้ามาอ่านได้อีกแล้วค่ะ อิอิ
22 พฤศจิกายน 2552 15:36 น. - comment id 1066936
คุณ แสงเพชร สวัสดีจ้าเอาเป็นสายๆก็แล้วกันนี่ก็บ่ายสามโมง แล้วล่ะ เอาตอนนี้นะศิษย์เรา ขอบใจมากที่เป็น ห่วงเสมอๆ รักเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 15:38 น. - comment id 1066937
สวัสดีครับคุณลุงแก้ว จินตนาการงดงามลื่นไหลเหมือนเคย มีลูกศิษย์ลูกหาเต็มไปหมด น่าภูมิใจนะครับ ตอนนั้นเห็นเรื่องที่คุณแบมไปเยี่ยมลุงแก้ว นัยว่าบ้านอยู่แถวคู้บอน อยู่ระแวกไหนครับ เผื่อหาโอกาสไปเยี่ยมคารวะ เพราะบ้านผมอยู่ตรงข้ามทางเข้าซาฟารีเวิลด์คิดว่าไม่น่าห่างจากลุงแก้วเท่าไรนัก ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรงครับ
22 พฤศจิกายน 2552 16:11 น. - comment id 1066950
คุณ ฤทธิ์ ศรีดวง อันที่จริงความรู้ผมเองนั่นมีไม่มากหรอกครับ โง่เง่าจะตายไป ซ้ำยังออกนิสัยบ้าๆบอๆบ๊องส์อีก ด้วย คนบ้าๆบอๆมักจะทำอะไรไม่เหมือนคนอื่นเขา เช่นการเขียนกลอนก็เหมือนกัน แต่เมื่อนึกอยาก ทำอะไรอาศัยความบ้าๆก็ค้นคว้าหาเหตุผลเพื่อต้อง การเคล็ดลับอันแท้จริงว่าทำไมเขาถึงเขียนกลอน ได้งดงามอ่อนไหวน่าชวนอ่านยิ่งนักนี่คือปฐมเหตุ และจะด้วยความบ้าๆของผม จึงทำการทุกๆอย่าง เท่าที่ปัญญาจะทำได้ครับ แต่เมื่อคนเขาเกิด มาหลงใหลในความบ้าๆของผมในการเขียน กลอนผมก็จะบอกให้ทุกๆคนทราบก่อนทุกๆครั้ง ไป ว่านิสัยผมเป็นอย่างไร เมื่อรับใครแล้ว ความบ้าอีกนั่นแหละต้องติดตามผลงงานเขา จนแน่ใจว่า สามารถปล่อยได้แล้วถึงจะปล่อย แต่ก็ไม่ยอมวาง อิอิ ด้วยบ้าเน๊อะ อ่านทุกๆครั้ง ที่เขาลงแต่ว่าจะไม่คอมเม้นท์เท่านั้น และความบ้าอีกนั่นแหละ เมื่อรับใครแล้วผม ต้องการให้เก่งกว่าผม ผมถึงจะสบายใจว่าได้ ทำหน้าที่ได้เสร็จสิ้นสมบูรณ์ครบถ้วนที่เขาเรียก ว่าครู การเป็นครูคนเราใช่ยากจริงๆนะครับ มิฉนั้นก็ไม่ใช่นิสัยครูอันแท้จริง การเป็นครู ต้องไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆนอกจากสภาพจิตใจ ของเราที่ก่อเกิดความสุขครับ เจ้าแบม บอกว่าแถวคู้บอนคงจะเข้าใจผิด ผมอยู่ที่ถนน พระยาสุเรนทร์ ซ.28 บางชัน เขตคลองสามวา ใกล้ๆบ้านคุณนั่นแหละ ซาฟารีเลยไปอีกไกล เหมือนกันนะแต่ถือว่าเขตเดียวกันก่อนนั้นตอน อยู่แรกๆเขารวมเป็นเขตเดียวคือ มีนบุรี แล้ว มาแยกย่อยต่างๆกัน รู้สึกว่าคุณก็อยู่เขตเดียว กับผมคือ เขตคลองสามวา ซึ่งมีทั้งสามวาตะวัน ออก สามวาตะวันตก และเขตคลองสามวาตรงๆ ครับ บอกก่อนนะว่าบ้านผมหลังนิดเดียวด้วย เป็นคนยากจนพออาศัยอยู่เท่านั้น แต่หากมา เยี่ยมยินดีต้อนรับเสมอๆครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
22 พฤศจิกายน 2552 19:38 น. - comment id 1066995
ภาพดู.โป๊ ๆไปนิดครับครู อิอิ ..แต่เป็นนางในวรรณคดี ..ไม่แน่ใจว่าจากเรื่อง ลิลิตพระลอหรืเปล่านะครับ..คนที่เป็นมเหสีของพระลอ ก่อนที่พระลอ จะมาลุ่มหลงมนต์เสน่ห์ปู่เจ้าสมิงพราย..ตามไก่จำแลง เพื่อมาหาพระเพื่อน พระแพงนะครับ กลอนงดงามมากครับครู..รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
22 พฤศจิกายน 2552 20:20 น. - comment id 1067018
ตามน้องกิ่งโศกมาสวัสดีคุณครูแก้วค่ะ
22 พฤศจิกายน 2552 21:13 น. - comment id 1067036
ไม่มีอะไรที่ศิษย์จะรู้สึกดีเท่ากับ เข้าบ้านกลอนแล้วมองเห็น กลอนของคุณครูค่ะ กลอนเพราะเสมอค่ะครู หนาวแล้ว รักษาสุขภาพด้วยเจ้าค่ะครู
23 พฤศจิกายน 2552 11:56 น. - comment id 1067219
ชวนพิศวาส จริงแท้ ล่ะขอรับ ภาพนำเสนอ กลอนพาไปอีก งานเข้าล่ะครับ มาเย้า คุณลุง ขอรับ อย่าพิศวาส มากนะครับ เดี๋ยวจาเปง กระลม อิอิ
23 พฤศจิกายน 2552 12:27 น. - comment id 1067237
คุณ กิ่งโศก ศิษย์รักเรา อันที่จริงครูเดาว่าต้องเป็นพระลอ แน่ๆ ส่วนนางนั้นครูเข้าใจว่าเป็นพระเพื่อน ด้วย อ่านเรื่องนี้มานานๆมากๆแล้วล่ะ ครูเหงาๆเล่น คอมฯไปก็เบื่อๆเลยเปิดภาพที่เก็บไว้ดู นั่งพิจารณา พบภาพนี้เข้าก็เกิดอารมณ์คิดอยากแต่ง เธอก็รู้ว่า ครูใจร้อนแม้จะสงบลงมากๆแล้ว ก็เลยเอามาไว้ หน้าคอมฯ แล้วแต่งเรื่องนี้ขึ้นมาทันทีแต่งเสร็จ ทบทวนสองสามครั้งก็ส่งเลยจ้า เหตุใดที่ครู สามารถแต่งได้เร็วตามใจนึก ก็ด้วยเหตุที่ครู ฝึก กลอนเป็นจิต จิตเป็นกลอนเรียกว่าสำเร็จ จนพอใจตัวเอง ซึ่งอาจจะมีขั้นสูงไปกว่านี้อีก แต่ครูไม่โลภได้แค่ไหนเอาแค่นั้น จึงสามารถ เขียนกลอนได้เร็ว แล้วมาแก้ไขตบแต่งอีกที หนึ่ง ใช้เวลาไม่มากนักก็แต่งเสร็จจ้า ฉนั้นครูถึงมักจะกล่าวซ้ำๆซากๆแก่ศิษย์ เสมอให้ฝึกเอาไว้มันมีประโยชน์มหาศาลนักไม่ ต้องไปคอยนึกๆแล้วค้นหาศัพท์ ด้วยมันจะออก มาจากใต้จิตสำนึกเราเองแหละ หากไม่แน่ใจ ว่าเขียนผิดถูกอย่างไรถึงค่อยเปิดพจนานุกรม อ่านดูความหมายมัน ฉนั้นควรมีพจนานุกรม ไม่ต้องเล่มใหญ่หรอก อย่างที่เธอเห็นนั่นแหละ ก็พอ ครูจะมีแค่สามอย่างที่เธอเองก็เห็น มี ประวัติบรมครู พระอภัยมณี และก็พจนานุกรม นอกนั้นเป็นตำราคำภีร์พระพุทธศาสนาทั้งสิ้น จะมีอีกก็ประวัติศาสตร์ชาติไทยเล่มหนึ่งนอก นั้นหนังสือพระได้มาอ่านมั่งไม่อ่านมั่ง ด้วย ส่วนใหญ่มักจะเข้าใจเกือบหมดแล้ว ครูก็บอก แก่เธอไปเกือบหมดแล้วล่ะ ทั้งส่วนตัวและใน กระทู้ตอบต่างๆซึ่งเธอก็อ่านมาแล้ว ก่อนนั้น ครูเหมือนเธอแหละชอบโคลงมาก พอมาแต่ง กลอนจะสับสนกัน แต่เดี๋ยวนี้ไม่เป็นแล้วล่ะ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
23 พฤศจิกายน 2552 12:37 น. - comment id 1067247
คุณ janja ผมต้องขอโทษด้วยที่ข้ามการตอบกระทู้ด้วย ตาลายครับ การที่สามารถเรียกอารมณ์คนอ่านได้ นั้นก็เกิดจากใจเรานี่เองแหละครับ อุปมาดังหุ่น ที่สวยงามคือกลอนนั่นเอง หากเก็บไว้วางทิ้งไว้ ถึงจะงามเพียงใดแต่ไม่ถือว่ายังไม่ใช่ความงดงาม อันแท้จริง หากนำมาเชิดร่ายรำท่วงทำนองของดนตรี ก็จะยิ่งงามยิ่งขึ้นครับ แต่ข้อสำคัญอยู่ที่คนเชิดถ้า เขาเอาใจเขาไปใส่ลงในหุ่นตัวนั้น ก็จะออกลีลา ท่าทางยิ่งสวยงดงามไปใหญ่ครับ คนเชิดหุ่น จึงสำคัญมาก ขอบคุณที่ทำให้คุณมีความสุขเพลิด เพลินกับการเล่นกลอนของผมครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
23 พฤศจิกายน 2552 12:50 น. - comment id 1067252
คุณ โอเลี้ยง เหมือนคอมฯผมเลยครับเล่นคอมฯเครื่อง แรกมานานแสนนานตกรุ่นไปนานแล้วแต่ก็ซื่อ สัตย์เสมอ ซื้อครบชุดตอนแรกตกราวแปดหมื่น กว่าๆตอนนั้นมีเงิน แต่ก็คุ้มค่า มาระยะหลังชัก รวนๆ พอดีเด็กเขาเอาเครื่องคอมฯของเขามาขาย ในราคาถูกๆก็ซื้อไว้ พอเล่นได้ประมาณเดือนกว่าๆ รวนยิ่งกว่าอีแก่ของผมเสียอีก เรียกเขามาแก้ไข ให้ก็ไม่ดีขึ้นเลย เจ็บใจเลยบอกให้เขาเอา เครื่องเก่าแต่เดิมมาตบแต่งเพิ่มเติมหน่อย ส่วนจอภาพก็ไปเอามาจากบริษัทเป็นจอไม่มี ก้นเรียบๆเสมอบางนิดเดียวมาแทน จอเก่าก็ ยังดีเพียงแต่สวิตย์ปิดเครื่องเสียให้เขาแก้ก็แก้ ไม่ได้ เลยต้องไปเอาเครื่องที่เขาโล๊ะทิ้งไว้มา ใช้งานขอเขานะครับไม่มีเงินซื้อแล้วมาใช้กับ เครื่องเก่ายุคแรก ก็ใช้งานมาจนบัดนี้ครับ แสดงว่าอีแก่ของผมแน่นอนกว่าครับ และขอ โทษด้วยที่ตอบข้ามไปๆมาๆ ด้วยตาลายตาม ประสาคนแก่ไงล่ะ อ้าวลืมอีกแล้ว สวัสดีครับ กลอนคุณก็งดงามมากครับ เล่นอักษรได้งาม ครับ คงติดเนื่องมาจากฉายาเจ้าแม่แห่งกลบท นั่นเองครับ คนเล่นกลบทต้องชำนาญในการ เล่นอักษรจึงจะสามารถเล่นได้ดีครับ ผมเอง เคยแต่งเหมือนกันแต่ไม่ค่อยชอบ แต่กลับมา คิดตามประสาคนบ้าๆนะครับ แต่งโคลงหรือ กลอนจำไม่ได้แล้ว โดยใช้ อักษรตัวเดียว คือ ตัว "ค" ตลอดแปดบท เล่นเอาแทบกระอักเลือด เชียวครับ หากเจ้าแม่แห่งกลบท ทดลองดูก็ได้ นะครับ แต่มีข้อแม้ว่า ห้ามใช้ตัวช่วย หมายถึง อักษรใช้แทนกันโดยสำเนียงทำนอง ให้ใช้ ตัว " ค " หรืออะไรก็ได้ แต่ต้องผสมกันไว้ เป็นหลักในการแต่งนะครับ ผมว่ายากกว่า การเล่นกลบทเสียอีก หากไม่เชื่อทดลองดูซิครับ เพราะไม่มีใครเคยเล่นมาก่อน ผมคิดว่ามีแต่ คนบ้าเช่นผมนี่แหละที่ทดลองเล่นครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
23 พฤศจิกายน 2552 13:16 น. - comment id 1067264
คุณ ช่ออักษราลี สวัสดีจ้าศิษย์รักรุ่นแรกครู ที่จริงครูก่อนจะ รับศิษย์นั่นครูเองยังไม่แน่ใจว่าจะมีความสามารถ อบรมสั่งสอนได้หรือไม่ด้วยไม่เคยเป็นครูบาอาจารย์ มาก่อน แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้วเมื่อเขาเจตนาดีก็ เลยรับไว้ ชุดแรกสามคน คือเธอ จิตรำพันและ กมชนวรรณ ทั้งสามนี้ครูฝากความหวังไว้มากเพื่อ จะสานปณิธานครูเพื่อทดแทนเวปฯไทยกลอนนี้ไว้ ด้วยอายุก็มากแล้วเนื่องจากมาเล่นตอนปลด เกษียณอายุแล้วจะตายวันตายพรุ่งก็มิอาจจะรู้ได้ จึงตั้งใจอย่างมาก แต่ก็ทำให้ครูเองเสียใจมีเธอ เองเท่านั้นที่ครูเองคิดว่าคงจะสานสิ่งที่ครูตั้งใจ ไว้ได้แทนครูเองที่อุตส่าห์ค้นคว้าหาสิ่งเกล็ดย่อย ซึ่งไม่มีในตำราบอกไว้หรอกอาศัยปฏิภาณประสบ การณ์ในด้านการทำงานและด้วยหัวใจรักงาน ประกอบความละเอียดอ่อนจึงค้นพบหลักการณ์ อันแท้จริงของการเล่นกลอน แต่เธอก็มาหาย ไปทำให้ครูงดการรับศิษย์ปฏิเสธไปก็หลายๆราย ต่อมาทำใจได้จึงได้รับทั้งทางการและไม่ทางการ จนจำไม่ได้ว่าเป็นใครกันบ้างด้วยใจครูเพียง มุ่งมั่นแก่เธอทั้งสามไว้มากนั่นเอง ต่อๆมาก็ รับเป็นทางการอีกสามคน สองคนแรกคือ กิ่งโศกและประภัสสร แล้วก็ปิดรับ แต่ครูเป็น คนใจอ่อนจึงยอมรับอีกเรียกว่า รุ่นพิเศษ คือ เทียนหยด ต่อมาก็ วันสุข แล้วก็วางมือทั้งยุค หลังนี้ครูตั้งใจให้ประสานงานปณิธานครูเองจึง ได้แบ่งออกเป็น สองอย่าง คือ ชายให้เล่น โคลง ซึ่งคนๆนี้จะเหมือนเธอไม่ผิดชอบเล่น อักษรเช่นกัน และเขียนได้ดีแต่ครูบังคับไว้ ว่า รากเง่าอันแท้จริงของ กานท์ คือ กลอนแปด ต้องแปดคำ ครูสร้างเอกลักษณ์ครูไว้ว่า วรรค ที่สองคำสุดท้ายให้ใช้อักษรสูงเท่านั้น เหมือน ดั่งพวกเธอนั่นแหละ ด้วยประโยชน์มากมาย นัก เพราะจะทำให้รู้จักว่าอักษรแต่ละตัวนั้นมัน มีทำนองในตัวเองเสร็จอยู่แล้วเพียงจับมาผสม ผสานกันให้ร้อยเรียงกันเพื่อความอ่อนช้อย อ่อนไหวออกแนวหวานกระชากจิตวิญญาณคน อ่านได้มากกว่าคำกล่ำอื่นใด คือการใช้เสียง เอก โท นั่นเอง ตลอดจนรู้ซึ้งรู้จักอักษรได้ มากๆยิ่งขึ้นสามารถนำมาเล่นอักษร หักมุม อักษรพลิกแพลงอักษรได้ดีด้วย ที่สำคัญจะ ไม่ถูกกลอนพาไปเป็นอันขาดด้วย ถูกใจเรา คัดเลือกบังคับอารมณ์กลอนไว้เสร็จ คนที่ใช้ ตัวช่วยคือคนที่จนด้วยสติปัญญาจะนำมาใช้ นั่นเองด้วยทำนองพาไปจ๊ะ ทุกๆวันนี้ครูยัง รำลึกพวกเธออยู่เสมอ โดยเฉพาะเธอนั้นครู สอนพวกเธอมาสักพักก็ดีใจที่ว่าสามารถดำเนิน สานต่อปณิธานครูได้ ที่เขียนมานี่ไม่ใช่ตัดพ้อ นะเพียงแต่เล่าให้ฟังถึงเจตนารมณ์อันแท้จริง ครูจึงมาปั้นคนยุคหลังไว้ถึง สี่คน คนหนึ่งนั้น ตั้งใจให้เล่นโคลงเป็นหลัก ส่วนแก้วประภัสสร นั้นเล่นกลอนเป็นหลัก ส่วน เทียนหยดเขาเชื่อ ครูมาก มาขอเพื่อเล่นโคลงบ้างแต่ครูบอกเขาว่า ยังไม่ถึงโอกาสจะเล่นโคลง ให้เล่นกลอนแปด ให้ถูกต้องคือ กลอนแปดต้องแปดคำแท้จริงรวม ทั้งทำนองด้วย ถึงจะนับว่าเป็นกลอนแปดแท้จริง ส่วนที่บางคนคิดว่าเป็นกลอนแปดไม่คำนึงถึง ทำนองก็กลายเป็นกลอนเก้าไปโดยรู้เท่าไม่ถึง การณ์ ด้วยกลอนแปดแท้จริงนั้นจะนำไปสู่ กานท์ต่างๆได้ง่ายขึ้น ไม่ว่าจะเป็น โคลงฉันท์ กาพย์ ร่าย ตลอดจนเพลงต่างๆซึ่งเหล่านี้ อยู่ในร่ายทั้งสิ้นก็ยังต้องอาศัยกลอนแปดเป็น หลักผสมกับกลอนตลาดไป แต่หากใช้กลอน แปดแท้จริงจะไพเราะกว่า แต่ต้องอยู่ที่คน เอื้อนคำเหล่านั้นได้เพื่อขับร้องจ้า เอาเท่านี้ก่อน นะที่เขียนมากเพราะว่ารักเธอมากนั่นเอง รัก ศิษย์เราเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
23 พฤศจิกายน 2552 13:24 น. - comment id 1067265
คุณ แก้วประภัสสร ศิษย์รักครู เธอคืออีกคนหนึ่งที่ครูเองตั้งปณิธาน ฝากไว้ ฉนั้นอย่าให้ครูต้องเสียใจเป็นคำรบสองนะ ความสุขอันแท้จริงหาใช่สิ่งอื่นใดๆทั้งสิ้นนอก จากให้ศิษย์เราเก่งกว่าครูนั่นแหละคือสิ่งที่ครูมุ่ง มั่นมาตลอดมิได้หวังสิ่งตอบแทนใดๆทั้งสิ้น หาก ศิษย์เราเก่งกว่าครู นี่แหละคือรางวัลที่ครูยินดี ต้อนรับและภาคภูมิใจว่าทำหน้าที่ครูได้สมฤทธิ์ ผลทำให้ครูมีความสุขมากๆจ๊ะ แต่ก็ไม่อยากให้ ศิษย์เราต้องห่วงสิ่งอื่นใด นอกจากเล่นกลอน ให้เก่งๆถึงแม้ว่าจะไม่ได้รับการยกย่องแต่ได้ รับการยอมรับก็ถือว่าดีที่สุดแล้ว การทำงานสิ่ง ใดต้องให้ถึงจุดสุดยอดถึงจะเรียกว่าเป็นผลงาน ผลงานนั้นเกิดจากผู้เข้ามาอ่านและยอมรับนั่น แหละคือสิ่งสำเร็จของเรานะ ครูรักศิษย์ครูเสมอ ฝากความหวังเพื่อทดแทนเวปฯกลอนไทยนี้ไว้ ในสติปัญญาอันน้อยนิดของครูก็เพียงพอแล้ว สำหรับชีวิตนี้ ครูเป็นคนรักเดียวใจเดียวตั้งแต่ เล็กจนแก่ให้สัจจะตัวเองไว้เสมอๆ หากรับงาน ใดๆต้องให้ประสบผลสำเร็จ จะดีหรือไม่ให้เขา พิจารณากันเอาเอง รักศิษย์รักเสมอๆจ้า แก้วประเสริฐ.
23 พฤศจิกายน 2552 13:30 น. - comment id 1067267
คุณ กวีน้อยฯ หลานรักเอ๋ยเรื่องความพิศวาทนั้นนะมัน ย่อมมีทุกๆคนยกเว้นพระอรหันต์เท่านั้นแหละจึง จะพ้นบ่วงเหล่านี้ไปได้ หากเป็นปุถุชนธรรมแค่ ศีลห้า ข้อก็ขอให้มั่นคงก็สามารถเอาตัวรอดจาก อบายภูมิได้แล้วล่ะ นี่คือสิ่งที่ลุงเองยึดมั่นมาตลอด แต่ก็ยังพลาดไปได้บ้างแต่ก็รีบแผ่เมตตาให้ทางเขา ไว้เสมอ ว่าอย่าได้ผูกพันพยาบาทกันเลยอโหสิ กรรมซึ่งกันและกันด้วย เวลานอนไหว้พระจะ แผ่กุศลแก่พวกเราที่เราเรียกว่าเจ้าเวรนาย กรรมเราเสมอๆว่า อย่าถือสาอโหสิกรรมซึ่งกัน และกันอย่าพยาบาทอาฆาตมาดร้ายกันเลยด้วย ผลบุญในการทำความดีคือการเจริญพุทธมนต์ บูชาพระรัตนตรัยเป็นปัจจัยแก่บุญของเราก็ขอ แผ่ไปถึงท่านเหล่านี้ด้วย จะมากหรือน้อยก็แล้ว แต่เวรกรรมนะ รักหลานเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
23 พฤศจิกายน 2552 13:56 น. - comment id 1067279
วาบหวิวไปตั้งแต่ภาพร่ะครับ ลุงแก้ว แหะๆ สวัสดีครับ ^ ^
23 พฤศจิกายน 2552 15:37 น. - comment id 1067291
คุณ ธันวันตรี ธันวันตรีศิษย์น้องของยายแก่ ที่แน่แน่มองภาพฉาบหวิวไหว ซ่านซึ้งจิตคิดสวาทพาดทรวงใน ห้วงซึ้งใจอยากเป็นเช่นพระลอ. หยอกเย้าคนคุ้นเคยที่รู้จักครั้งแรกที่เวปฯ ดอกแก้ว ไปอ่านกลอนงามคิดไม่ถึงว่าเป็นศิษย์ ร่วมสำนักเดียวกับยอดหญิงนักกลอน หลงแล้ว ล่ะซิหน่อพ่อหนุ่มรูปงาม รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
23 พฤศจิกายน 2552 16:22 น. - comment id 1067312
พรายพิศวาส คงคล้ายๆกะภูตพิศวาท ไม๊คะ อิอิอิ แบบบ้าละครน่ะค่ะ มาแวะอ่านกลอนเพราะๆก่อนกลับบ้านค่ะ คุณลุงแก้วสบายดีนะคะ หนาวมากไม๊เอ่ย รักษาสุขภาพนะคะ
23 พฤศจิกายน 2552 16:51 น. - comment id 1067338
คุณ ยายแม่มด คุณแม่มดเจ้าเสน่ห์ เรื่องพรายพิศวาทนั้น ผมเขียนเองจากจินตนาการในภาพข้างบนนี้ครับ ส่วนภูติพิศวาทนั้นคือแสดงละคร ผมดูตอนแรก ที่เริ่มเล่นตลอดจนอ่านหนังสือด้วย ตอนแรกสนุก มากครับ มาสร้างครั้งที่สองไม่ได้ดู เดี๋ยวหาว่าโกหก ดูบางตอนเท่านั้นเพราะเขาเปิดไว้ไม่รู้จะทำอะไร แต่การแสดงไม่เหมือนตอนแรก แต่งเติมขึ้นจน เลอะเทอะไปหมด เกี่ยวกับผีดิบตอนหลังกลับ มาเป็นคนครับ แต่เดี๋ยวนี้ไม่ได้ดูเลยละคร หรือหนังครับ อากาศทางนี้จะเย็นตอนเช้าและ ตอนค่ำๆจะเย็นมากหน่อย ส่วนกลางวันจะร้อน อบอ้าวแต่ดีกว่าเก่าครับ ทางคุณสงสัยจะหนาว มากนะครับ ผมดูอุณหภูมิทาง google ที่หน้า แรกแจ้งไว้ครับ รักและคิดถึงเสมอๆ แก้วประเสริฐ.
23 พฤศจิกายน 2552 18:19 น. - comment id 1067372
จินตนาการผ่านฝันอันเพริศแพร้ว พรายเจื้อยแจ้วดลจิตพิศมัย ครั้นถึงคราลาจากยากอาลัย จินต์ละมัยละมุนหมายเหมือนคล้ายครวญ มาอ่านกลอนงามๆ สบายดีขึ้นแล้ว หรือ ครับ ท่านพี่ รักและเคารพเสมอ ครับ
23 พฤศจิกายน 2552 19:38 น. - comment id 1067399
คุณ คนกุลา น้องรักพี่เรื่องนี้เกิดจากพี่เหงาๆเล่นคอมฯ เบื่อๆว่าจะเลิก แต่ไม่รู้จะทำอะไรเลยเปิดภาพที่ เก็บเอาไว้มาดูเล่น เผอิญไปเจอภาพนี้เกิดดลใจ จึงแต่งกลอนส่งเสียเลย โดยจินตนาการเอาเอง ตามภาพจ๊ะ อ้อไหนๆเราพี่น้องกัน กลอนน้องมี ส่วนละม้ายคล้ายกลอนพี่มาก อยากแนะนำน้อง เราว่า กลอนแปดต้องแปดคำ ถึงจะเรียกว่า กลอนแปดแท้จริงนะน้อง พี่อ่านกลอนที่น้องเขียน ให้พี่อะไรก็แปดคำดีแต่ มาตอนจบนี่แหละ น้องเราใช้อักษรที่ทำให้เกินแปดคำ แต่สามารถ ทำให้ครบแปดคำได้ โดยความหมายเดียวกัน คือ จินตนาการผ่านฝันอันเพริศแพร้ว พรายเจื้อยแจ้วดลจิตพิศมัย ครั้นถึงคราลาจากยากอาลัย จินต์ละมัยละมุนหมายเหมือนคล้ายครวญ จินต์ละมัยละมุนหมายเหมือนคล้ายครวญ อ่านดูจะขัดๆกันนะน้องพี่ นี่แหละคือการไม่ เข้าใจอักษรที่จะมีทำนองในตัวเองอยู่แล้วหาก เราเลือกมาใช้ให้ถูกก็จะไพเราะซาบซึ้งยิ่งขึ้น พี่จะทำให้น้องดูนะ จินต์ละมัยละมุนคล้ายคร่ำครวญ หรือ จะเป็น จินต์ละมัยละมุนคล้ายหมายครวญ ก็ได้นะ นี่วรรคสองนั้นเอาคำน้องมาแปรผันจ๊ะ น้องนับดูซิจะครบแปดคำไหม ความหมายล่ะ เหมือนกันไหมน้อง นี่แหละคือการเข้าใจใน อักษรที่มีทำนองในตัวเองอยู่แล้วเพียงนำมา ผสมผสานกันให้สอดคล้องกัน อย่าหาว่าพี่ล่วง เกินนะ ด้วยเห็นว่ากลอนน้องพี่อ่านมาคล้าย คลึงกับพี่มากและน้องให้ความรักแก่พี่ จึงบอก น้องรักพี่จ๊ะ พี่รักน้องพี่เสมอๆ แก้วประเสริฐ.