ในรอยจำย้ำเตือนไม่เลือนลบ ภาพยามพบสบตาเมื่อคราใกล้ ยังติดตามยามเหงายามเศร้าใจ รักห่างไกลเกินกล้าคว้ามาครอง จะกี่หนาวกี่คราวร้อนยังนอนเพ้อ ยังมีเธอในฝันคล้ายจับต้อง... เหมือนรอยอุ่นคุ้นเคยเกยประคอง แขนเคยคล้องรองรับประทับกาย มือเคยกุมอุ้มออมถนอมรัก ใจเคยภักดิ์จากนี้กลับหนีหาย เหลือเพียงความเปล่าเปลี่ยวและเดียวดาย เมื่อทุกสิ่งกลับกลายคล้ายหมอกควัน มิเคยมีเคยเป็นเช่นเก่าก่อน ไร้รสคำคอยป้อนอ้อนอิ่มฝัน มีเพียงเสียงสะอื้นในคืนวัน เป็นเพื่อนกันปันเศร้าอย่างเข้าใจ. ................................................. ปล. อืม..เรื่องราวของบางใครก็เป็น แรงบันดาลใจได้เหมือนกัน ขอบคุณพี่ชายอีกแล้ววว.หุหุ ทำไงจะเศร้าได้แบบพี่มั่งเนี่ย... ก็ดีใจหากจะได้รับฟังความทุกข์ที่มีบ้าง แบ่งมาบ้างก็ได้อย่าหวงนักเลย เดี๋ยวจาแก่เร็วเน้อออ...นี่ ก็นำกันเกินไปแล้วน๊ะ 555+
19 พฤศจิกายน 2552 17:21 น. - comment id 1043812
แวะมาต้อนรับกลับบ้าน อิอิ มาอ่านผลงานครับ
19 พฤศจิกายน 2552 21:27 น. - comment id 1043918
อ่านแล้วเหงามากมาย โดนใจสุด ๆ ครับ
18 พฤศจิกายน 2552 23:44 น. - comment id 1044502
ไม่ได้อ่านกลอนนานเลย สบายดีป่าว รักษาตัวเองด้วย เป็นมหาบัณฑิตไวๆ นะ สู้ๆ ๆ
19 พฤศจิกายน 2552 06:44 น. - comment id 1044530
หวานปนเศร้านะครับ ให้กำลังใจนะครับ หายไปนานมากๆๆๆเลยนะครับ
19 พฤศจิกายน 2552 10:44 น. - comment id 1044616
นานๆเจอที..สบายดีเด้อ.. สุขอย่าได้สร่าง
20 พฤศจิกายน 2552 11:01 น. - comment id 1066124
พูดถึงใครครับ อิอิ ในคืนหนึ่ง คืนนั้น นั่นคืนไหน คืนนี้ได้ กายเปลี่ยว สุดเสียวหลัง เย็นยะเยียบ เยือกย้อน อกอ่อนพัง ถ้า...คืนหลัง (คาเก่า) เราคงดี อิอิ
20 พฤศจิกายน 2552 21:50 น. - comment id 1066368
ดีจ้า...เพื่อนๆบ้านกลอนไทยทุกท่าน... แหะๆ มาแบบหอบๆ มาโพสไว้แล้วก็ไม่มี เวลามาตอบซะงั้น...ต้องขออภัยด้วยจ้า... ก็ต้องขอขอบคุณทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมเยียนจ้า...