๏ เสมือนตีบตันหวั่นไหวในความคิด ดุจเข็มทิศหลุดออกนอกวิถี จิตสับสนไร้สิ้นไม่ยินดี ในฤดีมืดมิดดั่งปิดตาย ๏ คิดร่ายกลอนป้อนคำแสนลำบาก ช่างยุ่งยากหาเป็นเช่นใจหมาย เริ่มบทแรกสับสนปนวุ่นวาย สัมผัสหายไร้หลักทุกวรรคตอน ๏ ตั้งต้นใหม่วางทิศลิขิตถ้อย ให้ล่องลอยยิ่งนักในอักษร ฝืนใจนิ่งมิหวั่นแม้นบั่นทอน กลับลิดรอนย้อนคำซ้ำเรื่อยไป ๏ อยากจะเขียนกลอนรักก็หนักอก ครั้นเรื่องตลกโปกฮาท่าไม่ไหว หรือแนวเพื่อชีวิตต้องคิดไกล เพราะเหตุใดครานี้ไม่มีแวว ๏ แล้วจะทำเช่นไรเล่าใจเอ๋ย ก่อนไม่เคยลืมสิ้นไร้ถิ่นแถว วันนี้กลับสะดุดต้องหยุดแนว ไม่เหลือแล้วให้ค้นเพื่อด้นกลอน ๏ คงต้องจบเสียทีจะดีกว่า แล้วปิดตาหยุดพักเรื่องอักษร ปล่อยอารมณ์ที่ปราศและขาดตอน ทิ้งตัวนอนผ่อนคลายสบายอุรา๚๛ เทียนหยด
เที่ยนหยด 14 พ.ย. 2552 23:57 น. - ID 130610 
1231
10
0
15 พฤศจิกายน 2552 15:44 น. - comment id 1052486
มาเยี่ยมศิษย์น้อง เทียนหยด บรรจงหยดส่องแต้ม.....ต่อขาน บรรลุรัตน์ห้วงกานท์......กาพย์พร้อง บรรเลงร่ายคีตสาน....สอดเสนาะ บรรจุจดจารจ้อง....ทาบแจ้งหัตถา ฯ และมารับคำสอนของครูแก้วครับ
15 พฤศจิกายน 2552 16:36 น. - comment id 1054002
อาการนี้เป็นบ่อยๆค่ะ นอนพักให้อิ่มเต็มตา พักทั้งกายทั้งงใจ ตื่นขึ้นมาจะดีขึ้นค่ะ..... ไม่จนแต้ม
15 พฤศจิกายน 2552 03:00 น. - comment id 1064843
ฤาจนแต้มแถมท้ายดั่งหมายฝืน ทำใจรื่นชื่นบานประสานฝัน ถอดหัวใจใส่รสบทจำนรรจ์ ความสุขสันต์วันวารผ่านกลอนกานท์ ก็มีนะคะ ที่พี่ปรางจนแต้ม ก็มองไปรอบ ๆ เอาเรื่องราวของคนรอบข้างมาจินตนาการ มาค่ะพี่ปรางเป็นกำลังใจให้นะคะ
15 พฤศจิกายน 2552 09:21 น. - comment id 1064892
เคยเป็นเช่นน้องก้อยบ่อยบ่อบครับ พักหลังจับปากกาหวังว่าฝัน แต่นั่งคิดอยู่นานอะไรกัน สมองฉันกลับตื้อมือไม่ไป เพราะขาดตอนหมั่นฝึกนึกคำยาก ต้องลำบากนั่งกระบิดจิตหวั่นไหว สมาธิกำหนดกฏเป็นไป ก่อนนอนได้ธรรมมะมาช่วยที หลับตามองภาพวาดกระดาษขาว เริ่มแพรวพราวสมองรื่นชื่นฉวี จึงจดจำคำครูผู้รู้ดี ส่งใจที่บทกลอนก่อนลงมือ ครูแก้วจะคอยหมั่นสอนพวกเราเสมอๆ จิตคือกลอน กลอนคือจิต บางทีพี่เองก็ลืมบ่อยๆ อิ ไปเดินซันทรัลพระรามสองกันปะน้องอ้อย แล้วเจอกัน
15 พฤศจิกายน 2552 10:03 น. - comment id 1064905
ก็มีบ้างบางครั้งเคยนั่งคิด กลอนก็ติดสมองตื้อยื้อไม่ไหว พักสักหน่อยค่อยเพลาเบาลงไป พอเขียนใหม่ง่ายคล่อง'หมองแล่นเองนอนดีกว่าค่ะ ครอกกก Zzzz
15 พฤศจิกายน 2552 13:34 น. - comment id 1064955
เป็นบ่อยค่ะ แนวตื้อๆคิดไม่ออกเนี่ย อิอิอิ
15 พฤศจิกายน 2552 14:55 น. - comment id 1064968
ที่นานๆ มีงานออก ก็เพราะจนแต้มนี่แหละเพื่อนเอ๋ย ทุกถ้อยคำในกลอนนี้ ปานว่าเอา ชีวิตเรามาเขียนเลยนะเนี่ย เหมือนกันเลยจริง จิ๊ง
15 พฤศจิกายน 2552 15:07 น. - comment id 1064973
ศิษย์รักเราทุกๆคน บอกเจ้าแบมด้วยนะ ว่าให้ตั้งมั่น เอา จิต เจตสิก อารมณ์และใจ รวมเป็นหนึ่งเดียว เมื่อเขียนเสร็จตรวจสอบให้แน่ใจแล้ว ก็ให้ลืมให้ หมดอย่าเก็บไว้เป็นอันขาด เหตุผลด้วยสิ่งที่เรา คิดอ่านจะไม่หายไปไหนจะฝังตัวไว้ในห้วงจิตใต้ สำนึกเรา เวลาเราจะเขียนใหม่ก็จะได้ไม่ซ้ำๆกัน จะเกิดสิ่งใหม่ๆมาให้เราเสมอและของเก่าก็จะเกิด ขึ้นมาให้เราเลือกใช้เองแหละ ทั้งสี่อย่างนี้ครูเรียก สั้นว่า จิตให้เป็นกลอน กลอนให้เป็นจิตรวมเป็น หนึ่งเดียว ด้วยทั้งสามอย่างคือ จิต เจตสิก อารมณ์อยู่ภายใต้ บังคับของ ใจ เราจ๊ะ รักศิษย์เราเสมอๆ
แก้วประเสริฐ.
15 พฤศจิกายน 2552 20:26 น. - comment id 1065007
กำลังเกิดอาการแบบนี้เหมือนกันค่ะ แต่งกลอนไม่ออกเลยค่ะพี่สาว ป.ล. พี่สาวสบายดีป่าวน๊อ
16 พฤศจิกายน 2552 12:25 น. - comment id 1065070
อิอิ...คุณเพิ่ล เพิ่งเป็นเหรอ ฝนเป็นๆหายๆ มาตลอดแหละ อาการแบบนี้ ก็จะอ่านกลอนเพื่อนๆไปพลางๆบ้าง ฟังเพลง อ่านหนังสือ หาแรงบันดาลใจ ไม่ก็ไปบ้าถ่ายรูปเก็บแทน สักพักจินตาการมันก็กลับมาแล่นตามเดิมอ่ะ อย่าคิดมากน๊า...
16 พฤศจิกายน 2552 08:38 น. - comment id 1065113
อารมณ์ฝืดๆ กานต์ก็เป็นบ่อยค่ะ อยากเขียนแต่เขียนไม่ได้ อึดอัดนะคะ นอนดีกว่าเหมือนพี่อ้อยว่าเลยค่ะ ตื่นได้แล้วค่ะพี่อ้อย ไปทำงานกัน คริๆ
16 พฤศจิกายน 2552 12:57 น. - comment id 1065260
สวัสดีครับ อย่าไปจริงจังกับมันมากเลยครับ ถ้าไม่มีมุข ก็ไม่ต้องเขียนแค่นั้นเอง แต่ว่าถ้าต้องการเขียนจริงๆ ด้วยอะไรก็แล้วแต่ ลองใช้วิธีของผมดูไหม ผมจะมีสมุดเล่มเล็กๆติดตัวเกือบตลอดเวลา เพื่อใช้จดบันทึกเรื่องที่น่าสนใจ ที่ผ่านเข้ามา บางทีก็มีอะไรแว่บๆเข้ามาในหัว ถ้าไม่จดเดี๋ยวลืม หรือไปเจอคำ หรือประโยคเด็ดๆ ก็รีบจดไว้ เพื่อเป็นข้อมูล เพื่อสร้างานต่อไป แต่ที่สำคัญขอให้ตั้งใจกับงานที่เราทำทุกอย่าง ไม่ควรปล่อยผ่านเพราะจะติดเป็นนิสัย และทอนคุณค่าในตัวงานลงไปด้วย การทำงานทุกชิ้นให้ดี โดยถ้าเป็นงานเขียน ต้องถามตัวเองก่อนว่าพอใจหรือยัง ถ่ายทอดทุกอย่างที่เราต้องการได้ครบถ้วนหรือเปล่า วันหนึ่งข้างหน้า ลองรวมเล่มเป็นงานเขียน หรือกวีนิพนธ์ ส่วนตัว นั่นคือบันทึกประสบการณ์ทั้งชีวิตของเรา และจะมีคุณค่าพอที่จะกลับมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขอให้มีความสุขและสมองแจ่มใสครับ
16 พฤศจิกายน 2552 15:40 น. - comment id 1065327
ไม่เคยจนแต้มค่ะ เพราะไม่ค่อยได้เล่นแต้ม คนแต่จนรัก คริ คริคนละเรื่องเลยนิ อิอิ ขนาดจนแต้มยังได้มา 6 บทนะ เก่งนะเนี่ย
16 พฤศจิกายน 2552 18:31 น. - comment id 1065418
เอ่อ อยากบอกว่า ง่วงนอนก็นอนเถอะครับ จะได้ไม่ฟุ้งซ่านไปทำอะไรมาครับ หนุ่มไหน ทำให้คิดมาก ถึงเช่นนี้ อิอิอ ฝันดีครับ
16 พฤศจิกายน 2552 19:32 น. - comment id 1065468
สวัสดีครับ อย่าไปจริงจังกับมันมากเลยครับ ถ้าไม่มีมุข ก็ไม่ต้องเขียนแค่นั้นเอง แต่ว่าถ้าต้องการเขียนจริงๆ ด้วยอะไรก็แล้วแต่ ลองใช้วิธีของผมดูไหม ผมจะมีสมุดเล่มเล็กๆติดตัวเกือบตลอดเวลา เพื่อใช้จดบันทึกเรื่องที่น่าสนใจ ที่ผ่านเข้ามา บางทีก็มีอะไรแว่บๆเข้ามาในหัว ถ้าไม่จดเดี๋ยวลืม หรือไปเจอคำ หรือประโยคเด็ดๆ ก็รีบจดไว้ เพื่อเป็นข้อมูล เพื่อสร้างานต่อไป แต่ที่สำคัญขอให้ตั้งใจกับงานที่เราทำทุกอย่าง ไม่ควรปล่อยผ่านเพราะจะติดเป็นนิสัย และทอนคุณค่าในตัวงานลงไปด้วย การทำงานทุกชิ้นให้ดี โดยถ้าเป็นงานเขียน ต้องถามตัวเองก่อนว่าพอใจหรือยัง ถ่ายทอดทุกอย่างที่เราต้องการได้ครบถ้วนหรือเปล่า วันหนึ่งข้างหน้า ลองรวมเล่มเป็นงานเขียน หรือกวีนิพนธ์ ส่วนตัว นั่นคือบันทึกประสบการณ์ทั้งชีวิตของเรา และจะมีคุณค่าพอที่จะกลับมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขอให้มีความสุขและสมองแจ่มใสครับ ฤทธิ์ ศรีดวง 16 พ.ย. 52 - 12:57 IP 118.173.102.93 ............................ ชอบความเห็นคุณฤทธ์นี้มากครับมีประโยชน์และนำไปใช้ได้จริง อาการฝืดหรือตันนี่ผมว่าเป็นกันทุกคนหละครับ ยิ่งเร่งตัวเองก็ยิ่งคิดไม่ออก บางครั้งผมจะเอานิราศภูเขาทอง ของสุนทรภู่มาอ่านประมาณว่าเพื่อบิ้วท์อารมณ์ครับ
16 พฤศจิกายน 2552 20:53 น. - comment id 1065512
เขียนได้ขนาดนี้ ผมว่าไม่ตีบตันหรอกครับ เชื่อผมซิ
16 พฤศจิกายน 2552 22:15 น. - comment id 1065540
16.......เห็นด้วยกับพี่ชายตัวดี เอ๊ย พี่ชายคนดีค๊า ........
17 พฤศจิกายน 2552 12:29 น. - comment id 1065794
หวัดดีค่ะเพื่อนพ้องน้องพี่...กว่าจะเข้า มาตอบเม้นได้กลอนก็ตกหน้าซะแระ..อิอิ มาช้าดีกว่าไม่มาเนาะๆๆๆๆๆ
ก็มีบางครั้งคราวไม่เข้าท่า ตามประสาคนบ้าหน้าไม่หวาน ทั้งเรื่องกาพย์งานกลอนอาจอ่อนกาล ใครเดินผ่านช่วยทีอย่าหนีไกล
สอนแล้วไม่จำ
ตัวไปพระราม 2 คงได้เจอเค้าหล่ะ วันนั้นน่ะ อ้อยอยู่ พระราม 3 ฮ่าๆๆๆ
ขอบคุณมากค่ะศิษย์พี่สำหรับข้อคิดที่แนะนำ ศิษย์น้อง
ครอกกกกกกก ฟี้ zzzz ครอกกกก
.......................................................... ยายแม่มด
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
แฮ่ะๆ ศิษย์พี่มาเป็นโคลง ศิษย์น้อง ขอกลับเป็น เคลง..เอ้ย กลอนและกันเนาะ.. เรื่องโคลงข้าน้องมิบังอาจจริงๆจ้า
ขอบคุณมากค่าน้องสาว
ใช่แล้นนน Que sara sara .....
โดยเฉพาะอ้อยเนี่ยจะเป็น คนที่ชอบเก็บรายละเอียดรอบๆตัวมากแต่ ข้อเสียก็คือ มักจะลืมแบบว่า ลืมแล้วลืมเลยด้วย
............................................................. พี่นักสืบ.....
โตะจายหมก..นึกจะมาก็มา...หายดียัง คิดฮอดหลายๆๆๆเด้อค่าเด้อ....
แหมๆๆๆ วันนี้ชาวแกงค์มาเกือบครบ ขาด มัสลิน คนเดียว...เสียดายจัง...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
