อัลมิตรา

12 พฤศจิกายน 2552 19:43 น. - comment id 1063608

ไป .. ไปกัน ไปรื้อฟื้นความหลังที่ซ่านนนนนนนนน รัญจวน กันนะ :)

ใจปลายทาง

13 พฤศจิกายน 2552 12:07 น. - comment id 1063639

ภาพและกลอนเข้ากั๊น เข้ากันนะค่ะ คุณลุง


ป.ล. กลอนไพเราะค่ะ

กิ่งโศก

12 พฤศจิกายน 2552 20:33 น. - comment id 1063667

เข้ามาอ่านกลอนที่พลิ้วครับครู

รักษาสุขภาพมากๆ นะครับ

เทียนหยด

12 พฤศจิกายน 2552 21:03 น. - comment id 1063673

หวัดดีค่ะครู

ถ้าฟุ้งซ่านแล้วมีความสุขเยี่ยงนี้...ก็น่าเต็มใจ
นะคะ  ถึงแม้ว่าจะต้องเดียวดายก็ตาม
 รักษาสุขภาพด้วยนะคะครู

ด้วยความเป็นห่วงเสมอค่ะ

สุริยันต์ จันทราทิตย์

12 พฤศจิกายน 2552 21:58 น. - comment id 1063691

อ่านแล้วก็อยากไปเที่ยวบ้างครับ

เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

13 พฤศจิกายน 2552 00:39 น. - comment id 1063726

  น่ารักดีอ่ะ
แวะมาทักทาย
สบายดีไหม
เป็นห่วงเป็นใย
จากคนไกลกัน

กลอนยังน่ารักเหมือนเดิมนะเจ้าคะ
ดูแลตัวเองหน้าหนาว
นอนห่มผ้าหนาๆนะเจ้าคะ

ปรางทิพย์

13 พฤศจิกายน 2552 01:24 น. - comment id 1063734

ธรรมชาติให้ชีวิตเสมอค่ะครูแก้วฯ
ปรางรักป่า รักธรรมชาติ อยู่ได้ทั้งวันนะคะ
เพราะได้มองต้นไม้ใบหญ้า ภูเขาแล้ว
สงบเยือกเย็น ดั่งเช่นยารักษาใจได้เลยค่ะ
ครูแก้วฯ รักษาสุขภาพนะคะ

เพียงพลิ้ว

13 พฤศจิกายน 2552 08:40 น. - comment id 1063777

ฟุ้งซ่านอีกแล้วหรือคะคุณลุง
รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

รัมณีย์

13 พฤศจิกายน 2552 09:46 น. - comment id 1063791

นั่งหล่อเชียวครับลุงแก้ว

(น้ำตาลหวาน)

13 พฤศจิกายน 2552 09:53 น. - comment id 1063793

กลอนสวยงามจัง..
ดนตรีประกอบก็เพราะมากค่ะ

โคลอน

13 พฤศจิกายน 2552 11:28 น. - comment id 1063817

แก้วประภัสสร

13 พฤศจิกายน 2552 12:19 น. - comment id 1063821

จิตฟุ่งซ่านลมพัดเหมือนซัดส่าย
เพราะหญิงชายคู่กันนั้นแต่ไหน
ความผูกพันธ์ลึกซึ้งจึงเป็นไป
แนบชิดได้เกิดรักจนปักทรวง

แม้หากไร้วาสนามาเคียงคู่
ลูกขออยู่เอกาณ.แดนสรวง
คงจะสุขกว่าทุกข์ในแดดวง
หลุดจากห้วงโลกีย์ที่มืดมน

แต่ชีวิตเรื่องจริงอิงความรัก
มีที่พักพิงใจไม่สับสน
คอยห่วงใยยามห่างหว่างสองคน
เดินอยู่บนทางที่พร้อมดีงาม

สวัสดีคุณครูค่ะ
สุขภาพศิษย์เองก็ไม่สู้ดีเท่าไหร่ค่ะ
แต่ด้วยความรักบ้านกลอน 
ทำให้อดไม่ได้ที่จะเข้ามา
บวกกับเป็นคนบ๊องส์นิดๆ เลยชอบทำตัว
เหมือนไม่ได้เป็นอะไรซะงั้น อิ
รักษาสุขภาพด้วยนะคะคุณครู

กิ่งโศก

13 พฤศจิกายน 2552 13:29 น. - comment id 1063831

โอ้ประโลมพรมลูบดวงอุระ
ลบขรุขระครอบคลุมหลุดสลาย
ชลทิพย์ชุ่มเย็นบ่มิวาย
ล้างรูปกายคลายร้อนผ่อนแรงลง

สุมามาลย์ขานขับมธุรส
ขจรจรดจวบหล้าฟ้าประสงค์
ชื่นนาสาทรวงฉ่ำด่ำดื่นดง
รัญจวนหวามทอดองค์เอนรสไพร

แวะมาเยี่ยมครูแก้วรอบสองครับ

เฌอมาลย์

13 พฤศจิกายน 2552 13:58 น. - comment id 1063843

พักผ่อนบ้างนะคะ

ไปเที่ยวชมธรรมชาติเปลี่ยนสถานที่บ้าง
แต่อย่างว่าแหละ ตอนนี้ไม่อยากไปไหนเหมือนกันค่ะ อากาศร้อนอบอ้าวมาก
ไม่รู้นี่คือฤดูหนาวหรือร้อนกันแน่

แวะมาบ่นในวันร้อนแห่งชาติ

ยายแม่มด

13 พฤศจิกายน 2552 15:12 น. - comment id 1063905

คุณลุงแก้วฯ ป่วยเหรอคะ   รักษาสุขภาพด้วยนะคะ 
 อิอิอิ

พิมญดา

13 พฤศจิกายน 2552 16:37 น. - comment id 1063969

เยี่ยมค่ะคุณลุงแก้ว

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:08 น. - comment id 1064037

คุณ อัลมิตรา

         ส่วนใหญ่ผมไม่เคยขัดใจยอดหญิงเลย แต่
ระยะนี้ยังไม่แน่ใจเหมือนกันครับ ขอดูสถานที่ก่อน
นะครับ ด้วยส่วนใหญ่จะไปมาเกือบทั่วแล้วครับ
ส่วนชายทะเลไม่ต้องพูดนะครับ ผมชอบป่าเขา
ลำเนาไพร ยิ่งมีน้ำตกด้วยล่ะคือสิ่งโปรดเลยล่ะ
ขอบใจยอดหญิงมากครับ รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:13 น. - comment id 1064043

คุณ กิ่งโศก

        ตอนนี้ครูเองแย่เอามากๆเลย โดยเฉพาะบั้น
เอวหลัง ตอนนี้ค่อยยังชั่วครูเองเป็นโรคแพ้อากาศ
โดยเฉพาะอากาศที่เปลี่ยนแปลงเสมอๆจะทำให้
คัดจมูกและปวดศีรษะตาลายมากๆ ไปวัดความดัน
ปรากฏว่าแย่ ความดันสูงแค่ 96 ความดันต่ำ 60
ขนาดออกกายบริหารบ่อยๆนะ แต่ช่างเถอะเธอหมั่น
ฝึกฝนเอาไว้ให้มากๆ เดี๋ยวนี้ก้าวหน้าไปมากๆแล้ว
ทั้งกลอนและโคลง อ้อ ครูไปแจ้งให้ยายแบม
เรื่องการเขียนโคลงไว้ด้วย ว่างๆเข้าไปอ่านนะ
รักศิษย์เราเสมอพ่อทายาทอสูร รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:22 น. - comment id 1064046

คุณ เทียนหยด

        อิอิ ศิษย์รัก การเล่นกลอนนั้นที่ดีนั้นมักจะมี
นิสัย บ้าๆบอๆบ๊องส์ ระวังจะติดเหมือนครูนะ ครูไม่
ได้ว่าใครนะ แต่สังเกตุเอาเองว่าคนแต่งกลอนหรือ
อะไรเก่งๆนั้นมักจะมีอุปนิสัย บ้าๆบอๆบ๊องส์ๆ ไม่
อย่างไรอย่างหนึ่งล่ะจ้า เดี๋ยวนี้ครูติดตามมางานศิษย์
ตลอดเลย ไม่จำเป็นไม่คอมเม้นท์หรอก ด้วยต้องการ
ให้เป็นตัวของตัวเองจ้า รักศิษย์เราเสมอ สุขภาพ
ครูปล่อยมันแล้วล่ะอายุก็มากขึ้นทุกวันไม่ช้าไม่
นานก็คงจะตายแล้ว อนึ่งกรรมพันธุ์ครูเองนั้น
อายุสั้นๆกันแทบทุกๆคน ตอนนี้เหลือเพียงแค่
3 คนรวมทั้งครูด้วยล่ะ เรื่องกลอนนี้แปลกแต่จริง
หรือเพราะนิสัยครูเป็นคนบ้าๆบอๆบ๊องส์ๆงดัง
กล่าวจึงฉีกแนวเสียสิ้น การที่ครูเขียนมาจนบัดนี้
ลองสังเกตุการเขียนครูซิจะไม่ค่อยเหมือนใครๆ
เขาหรอก มักแหวกแนว แม้การสอนก็ไม่เหมือน
ใครๆเขาด้วย ก็เพราะความบ้าๆบอๆบ๊องส์นั่นแหละ
และไปได้รวดเร็วก็นิสัยนี้แหละ อิอิ ไม่ใช่ว่าจะ
ให้เหมือนครูนะจ๊ะ  รักศิษย์เราเสมอๆ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:24 น. - comment id 1064049

คุณ สุริยันต์ จันทราทิตย์

        ก่อนอื่นขอบใจมากนะที่แวะมาเยี่ยม งานคุณ
ผมก็เข้าไปอ่านแล้วเหมือนกัน เพียงแต่ไม่คอมเมนท์
เท่านั้นเอง บอกตรงๆว่าแก่แล้วขี้เกียจแต่ชอบอ่าน
ครับ  ขอบคุณนะครับ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:28 น. - comment id 1064053

คุณ เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ

      ครับผมนอนใส่เสื้อสามตัวห่มผ้าสองผืนเลยครับ
ขอบคุณที่ห่วงใย เราคบหากันมานาน ยิ่งแก่ยิ่งขี้เกียจ
งานคุณผมอ่านทุกๆครั้งครับแต่ไม่ได้เม้นท์เท่านั้น
เองไม่ใช่ว่าไม่คิดถึงนะครับ ผมจะจำได้เสมอๆแหละ
ด้วยสมองยังไม่เสียเกินไปจ๊ะ รักเสมอๆ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:35 น. - comment id 1064061

คุณ ปรางทิพย์

        จ้าขอบใจมาก ปกติครูเองรักป่าเขาลำเนาไพร
สายธาร น้ำตก ส่วนใหญ่มักจะไปคนเดียวหายไป
ในป่าเดินไปเรื่อยๆ เคยหลงเหมือนกันแต่อาศัย
จำต้นไม้ได้เลยกลัวถูก และมักจะไปนอนเล่นหลัง
พิงต้นไม้นั่งมองน้ำตกบ้าง น้ำลำธารบ้าง ฟังเสียงนก
ดูผีเสื้อ ฉวัดเฉวียนไปมา อากาศเย็นสบาย ที่แน่ๆ
คือว่าโรคแพ้อากาศผมกลับหายไปได้อย่างน่ามหัศจรรย์
จนได้เวลาเขากลับกันถึงได้ออกจากป่ามาและ
มักจะบ๊วยแทบทุกๆครั้ง มีครั้งหนึ่งไปดูน้ำตก
ไม่สวยหรอก มีศาลาพักผ่อนนั่งพิงฟังเขาคุยกัน
จนหลับไป เขาเที่ยวตามหากันใหญ่ ตื่นมาเอ๊ะ
หายไปไหนกันหมดเดินกลับมาเห็นเขาเอ๊ะอะ
ถึงได้รู้ว่าคอยเราต้องขอโทษ ว่าผล๋อยหลับไป
หน่อยจ้า  รักศิษย์เสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:39 น. - comment id 1064064

คุณ เพียงพลิ้ว

      หลานกานต์ที่รักของลุง คนแก่ก็มักแบบนี้แหละ
จิตใจฟุ้งซ่านเสมอๆ คิดโน่นคิดนี่ยิ่งไม่สบายด้วยแล้ว
ยิ่งไปกันใหญ่ สุขภาพก็แค่พยุงๆไว้เท่านั้นมีแต่
ทรุดลงไปจ๊ะ รักหลานเราเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:52 น. - comment id 1064075

คุณ รัมณีย์

       หลานแต้เอ๋ย  ภาพลุงนี้นั้นถ่ายตอนปลดเกษียณ
อายุได้สองหรือสามปีนี่แหละ ส่วนใหญ่จะถ่ายคนอื่น
ตัวเองไม่ค่อยได้ถ่ายต้องวานเขา มักจะไม่ค่อยมีอีก
อย่างหนึ่งไม่ค่อยชอบถ่ายรูปด้วย แต่ก็หล่อสู้หลาน
เราไม่ได้แพ้ทุกๆทางเลยล่ะ ฮ่าๆๆๆ รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 19:57 น. - comment id 1064081

คุณ น้ำตาลหวาน

       ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมครับ
เห็นชื่อแล้วน่าทานจังเลยล่ะ ผมเองก็เขียนไป
เรื่อยๆแหละครับมิได้คิดอะไรมาก เพียงแค่ระบาย
ในสิ่งที่เก็บไว้ในใจเท่านั้นเองครับ หากว่างๆมา
เยี่ยมบ้างเน้อ  ส่วนใหญ่ผมส่งกลอนแล้วก็ระเห็จ
ไปเรื่อยๆเปื่อยๆแหละ และมักจะมาตอบในวันรุ่งขึ้น
หรือก็อีกวัน ตามประสาคนแก่ๆ ด้วยเดี๋ยวนี้สายตา
ไม่ค่อยจะดีใส่แว่นก็ปวดสายตา ดูไปนานๆก็
แสบนัยน์ตาจ๊ะ ขอบคุณมากครับ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 20:03 น. - comment id 1064085

คุณ โคลอน

         ขอบใจมากจ้า ตอนนี้อยู่ในระหว่างไม่สบาย
ปรากฏการณ์อากาศแสนพิสดาร โรคพิสดารของผม
ก็พลอยกำเริบไปด้วย ไม่แค่โรคนี้อย่างอื่นก็ตามมา
อีกแทบจะลุกไม่ได้เลยครับ ขอบใจมากครับ งาน
คุณเขียนได้ดีผมมักจะไม่ค่อยเม้นท์หรอกครับด้วย
สายตาไม่ดีด้วยอีกพลอยแย่ใหญ่ครับ รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 20:08 น. - comment id 1064088

คุณ ใจปลายทาง

        ผมก็หาความเพลิดเพลินในยามป่วยเท่านั้น
สมองมันตื้อไปหมด นึกสิ่งใดเขียนสิ่งนั้นพอดีนึก
ถึงสิ่งที่ชอบคือป่าเขาลำธารน้ำตกก็เลยเขียนภาพ
นั้นผมนำมาประกอบ ส่วนเพลงนั้นผมมักจะใช้อยู่
สองเพลงเท่านั้นเองครับ เล่นfirefox เลยไม่ได้ฟัง
นอกจากเล่น explorer นั่นแหละถึงจะมีเพลงครับ
แต่มันช้าๆมาก สู้แบบต้นๆไม่ได้ รักเสมอจ้า

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 20:14 น. - comment id 1064090

คุณ แก้วประภัสสร

     ศิษย์รักเรา  ก็อากาศแบบนี้แหละขนาดเธอยัง
สาวๆก็แย่ แล้วครูเองมีโรคเฉพาะโรคแพ้ความ
เปลี่ยนแปลงอากาศด้วยแล้วยิ่งแย่ใหญ่เลย
ครูเองตอนนี้ยังไม่ดีเลย แต่ก็ต้องมาตอบกระทู้เขา
ให้เกียรติเขาที่อุตส่าห์เสียเวลามาเยี่ยมเราจ้า
     เขียนกลอนได้งดงามมากจ้าขอชมด้วยนะ พยายาม
สิ่งที่ควรอย่างยิ่งคือการเข้าใจอักษรด้วยอักษรมี
ทำนองในตัวเองอยู่แล้วหากเรานำมาใช้ก็ต้องดู
ทำนองด้วยว่าจะต่อเนื่องกับอักษรต่อไปหรือไม่
หากขัดกันก็เปลี่ยนซะหาอักษรใหม่ให้สอดคล้อง
กันและกันจะหักมุมบ้างอย่าให้มากนักจะห้วนๆ
จ้า รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 20:27 น. - comment id 1064103

คุณ กิ่งโศก

        ศิษย์รักเอย  กลอนแปดคือรากเง่าของกานท์
ทุกชนิด อยู่ที่ว่าเราจะเล่นแบบใด  เขียนกลอนมา
นั้นนับว่าใช้ได้ดี แต่ยังขัดๆกันบ้างเช่น

ชลทิพย์ชุ่มเย็นบ่มิวาย

   คือคำเย็น กับ บ่ นั้นขัดกัน
อีกประการหนึ่ง คำ ฤา บ่ ฯลฯ มักจะใช้กับโคลงหรือ
ฉันท์จ๊ะ 
     ฉนั้นอย่าคิดว่าอักษรแต่ละตัวไม่สำคัญทุกๆอักษร
สำคัญกันหมดต้องเข้าใจในทำนองของอักษรด้วย
เมื่อมาเป็นกลอน จะขัดกันเมื่อเสียงกลางมา
ต่ำต่ำต่ำ
แล้วตวัดขึ้นสูงไปเลย จึงขัดกัน ดังกล่าวไว้้
ว่าทุกๆตัวอักษรจะมีทำนองในตัวเองเสร็จอยู่
แล้ว ว่าที่เราจะนำมารองรับผสานให้สอดคล้อง
กันอย่างไรจ้า การเขียนกลอนต้องมองจุดบกพร่อง
ไว้ก่อนแล้วแก้ไขก็จะได้กลอนที่อ่อนช้อยพลิ้วไหว
จ้า รักศิษย์เราเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

13 พฤศจิกายน 2552 20:28 น. - comment id 1064105

ฟุ้งมาไกล จังขอรับ

อ่านแล้ว จินตนาการ ตามอารมณ์เลย

แหมๆๆๆ ฟุ้งซ่าน เช่นนี้ อยากฟุ้งบ้างครับ คุณลุง สนุกแทนครับ อิอิ

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 20:34 น. - comment id 1064113

คุณ เฌอมาลย์

        ครับผมเองก็แย่ไม่ค่อยสบายคราวนี้ทั้งโรคภัย
และการขัดยอกไปหมดเลย  เรื่องธรรมชาติป่าเขา
นั้นผมชอบมาก ที่บ้านก็ปลูกต้นไม้คลุมไว้แยะครับ
กลางวันอาศัยเขานั่นแหละ แต่อยู่ได้ไม่นานด้วย
ยุงเอย แมลงวันเอย รำคาญเข้าบ้านก็เปิดแอร์ไว้
ค่อยยังชั่วหน่อย แต่ก็สู้อากาศธรรมชาติไม่ได้ครับ
       อย่างที่เจ้าหญิงบอกแหละไม่รู้ว่าฤดูฝนหรือฤดู
หนาวกันแน่ กลางวันร้อนมากๆ ตกเย็นค่อยยัง
ชั่วหน่อย รักเจ้าหญิงเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 20:40 น. - comment id 1064115

คุณ ยายแม่มด

        จ้าคราวนี้เล่นเอาหนักๆมากเลยล่ะ นอนดีๆ
พอตื่นมาหลังแข็งแทบลุกจากที่นอนไม่ได้ต้องกลิ้งๆ
ลงจากเตียงแล้วมาบริหารร่างกายถึงค่อยยังชั่ว
หลังทำหน้าที่เสร็จก็หายาคลายเส้นมาทาน ตอนนี้
เรื่องยอกค่อยยังชั่วแล้ว แต่โรคประจำตัวยังแย่อยู่
อากาศเปลี่ยนแปลงทุกๆวันปรับตัวไม่ทันจ้า ขอบคุณ
ที่เป็นห่วงเสมอๆ  รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 20:44 น. - comment id 1064118

คุณ พิมญดา

       เขียนเรื่องเกี่ยวกับธรรมชาติเป็นสิ่งที่ผมชอบ
มากครับ จึงเขียนได้ไปเรื่อยๆจะเอายาวขนาดไหน
ก็ได้ ด้วยธรรมชาตินั้นมีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่
น่าทึ่งมากครับ อากาศก็เย็นฉ่ำสบาย ข้างนอกร้อน
แต่พอเข้าไปอยู่ในป่าจะชุ่มชื่นฉ่ำใจมากครับ ถึงไม่
มีน้ำตกหรือลำธารก็เย็นสบายครับ หากมีลำธารและ
น้ำตกด้วยยิ่งดีใหญ่ครับ ขอบคุณ รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 20:49 น. - comment id 1064121

คุณ กวีน้อย

       หลานรักเอย ระหว่างไม่สบายก็เปิดคลังภาพ
ดูภาพต่างๆแก้เหงา เห็นภาพป่าเขาน้ำตกซึ่งลุงชอบ
อยู่แล้ว ก็เลยเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาจ้า รักหลานเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

กิ่งโศก

13 พฤศจิกายน 2552 21:20 น. - comment id 1064136

-ขอบคุณครูแก้วมากครับ..ด้วยความรีบด้วยครับครู..
..โอ้ประโลมพรมลูบดวงอุระ
ลบขรุขระครอบคลุมหลุดสลาย
ชลทิพย์ชุ่มเย็นมิเว้นวาย
ล้างรูปกายคลายร้อนผ่อนแรงลง

สุมามาลย์ขานขับมธุรส
ขจรจรดจวบหล้าฟ้าประสงค์
ชื่นนาสาทรวงฉ่ำด่ำดื่นดง
รัญจวนจิตหวามองค์เอนอิงไพร

อุษาแสงแทงย้อนหยาดน้ำค้าง
วาวกระจ่างแจ้งจับระยับใส
ดุจเพชรรุ่งเฝ้ารอเจียรไน
ยังอำไพรัศมีสีเรืองรอง

จิตรัญจวนหวนหาทรามสวาท
วิปลาศหากไร้เรียงสนอง
อกคงครวญชวนเทวษเนตรน้ำนอง
ฟ้าสีทองหมองหม่นมืดมัวเมา..

อีกรอบครับครู

ราชิกา

13 พฤศจิกายน 2552 21:25 น. - comment id 1064140

..แวะมาดูอาการคนไข้..แฝดเพื่อน..เป็นอย่างไรบ้างคะ...พักผ่อนมากๆนะ..เป็นห่วงค่ะ...

..ธรรมชาติ..สวยงามน่าเที่ยวจัง..แต่..ราชิกา..คงไม่มีโอกาสเที่ยวค่ะ..เพราะช่วงนี้..อากาศหนาวเริ่มพัดมา..ต้องเตรียมรับมือกับ..ไข้หวัดใหญ่2009 ที่จะเข้ามาอีกเป็นระลอกที่ 2...คราวนี้..สถานะการณ์คงจะหนักกว่าเดิมค่ะ...ที่สำคัญ...ไข้หวัดนก...อาจจะกลับมาอีกครั้งหนึ่ง...ดังนั้น...โรงพยาบาลต้องเตรียมรับมือให้เข้มแข็ง...ราชิกา..ก็เริ่มไม่สบายเหมือนกัน..รู้สึกจะป่วยเป็นรอบที่ 3 แล้วมั้ง..ช่วงนี้จึงต้องดูแลตัวเองให้ดีก่อน..เพื่อที่จะได้มีพลัง..ไปดูแลผู้ป่วย..และประชาชนต่อไปค่ะ...

....ระลึกถึงเสมอนะคะ...
..

คนกุลา

13 พฤศจิกายน 2552 21:38 น. - comment id 1064146

๐ ท่องชมไพรในพฤกษ์รกลึกชัฏ
แสนสงัดหากงามตามประสา
คลื่นโครมคลั่งหลั่งไหลสายธารา
หวังพี่ยาคงสุขไร้ทุกข์ใจ

มาร่วมแจมกลอน กับกลอนงามๆของท่านพี่ด้วยคนนะครับ
รักษาสุขภาพ นะครับ

รักและเคารพเสมอ

วิชัย

13 พฤศจิกายน 2552 21:51 น. - comment id 1064152

เพลิดเพลินเดินเล่นพนาสนธ์
ท่ามขุนเขาเงาไม้ให้สุขสันต์
ธรรมชาติกับมนุษย์อยู่ร่วมกัน
ได้ผ่อนคลายหายกังวลไร้ทุกข์ใจ


บรรยากาศร่มรื่นชื่นสดใส
ธารน้ำใสไหลเย็นพิสมัย
น้ำไหลรินแก่งหินเพลิดเพลินใจ
ป่าดงไพรเงียบสงบพบสิ่งงาม


ปลีกวิเวกดับจิตคิดอันหนึ่ง
หวนคนึงถึงห้วงจินต์ผ่องอร่าม
เกิดนิมิตจิตหลุดพ้นทุกข์ลาม
กริ่งเกรงขามความทุกข์พินิจตรอง


ยามเจ็บป่วยเป็นทุกข์ไม่สุขสม
ความฟุ้งซ่านพานซมตรมกลัดหนอง
เกิดเพราะทุกข์ลุกสังขารพาลมาครอง
ได้ลิ้มลองความทุกข์นั้นฉันใด


จิตดับทุกข์สิ้นสุขไม่รู้ตื่น
ความชื่นบานดับฟุ้งซ่านจิตสดใส
ใยคร่ำครวญรัญจวนจนเศร้าใจ
ดับทุกข์ได้ไกลกิเลศเล่ห์มายา


แวะมาเยี่ยมเป็นกำลังใจ
แต่งกลอนมาให้อ่านครับ

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 22:00 น. - comment id 1064155

คุณ กิ่งโศก

       ศิษย์รักเรา กลอนบทนี้นำไปลงในไทยกลอน
ได้เลย การเล่นกลอนต้องมีความละเอียดอ่อนที่
สำคัญต้องสังเกตุหลักภาษาไว้ด้วย ต้องตรวจสอบ
ทุกๆอักษรดังที่กล่าวมาแล้ว การใช้คำยากผสมผสาน
กับคำง่ายนั้นไม่ใช่ของง่ายนักต้องเข้าใจอักษร
ทำนองในตัว  กลอนบทนี้หากเธอสังเกตุทุกๆตัวอักษร
จะพบว่ามันรับสอดคล้องผสมผสานกันได้อย่าง
กลมกลืนเหมาะเจาะ ตลอดจนได้ความอ่อนไหว
พลิ้วสามารถเรียกอารมณ์คนอ่านให้คล้อยตาม
ได้ จำไว้นะ หากเธอไม่แน่ใจนำกลอนบทนี้มา
เป็นตัวอย่างได้จ๊ะ การจบลงท้ายนี้ก็สำคัญเรา
ต้องจบให้ดีๆไม่ขาดห้วนเพราะจะทำให้เสียทั้ง
กระดานคนอ่านจะชะงักได้
     บทสุดท้าย หากเป็น ฟ้าสีทองหมองหม่นปน
มืดมัว.  ก็จะจบลงได้ด้วยสวยงามมากและสมบูรณ์
ซึ่งคำว่ามัวเมานั้นฟ้ามิอาจมัวเมาได้ แต่สลัวได้
จ้า อย่างที่ครูเขียนไว้ให้มันจะสอดคล้องสมบูรณ์
กว่าซึ่งเธอคงเข้าใจว่าความหมายเดียวกันแต่จริงๆ
แตกต่างกันนะเลยกลายเป็นคนละความหมายไป
... ก็เหมือนกัน หากจบอย่างแท้จริงควรใช้ตัว
เดียว หากหลายตัว หมายความว่ายังมีต่อ ถึงแม้
ว่าจะเป็นสิ่งเล็กๆน้อยๆก็ตามแต่ความหมายต่าง
กันนะ  รักศิษย์เราเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 22:23 น. - comment id 1064172

คุณ ราชิกา

         เพียงแค่น้ำใจแฝดเพื่อน ก็แสนสุดซึ้งแล้ว
ผมค่อยยังชั่วแต่ยังไม่หายดีเท่านั้นเองเคล็ดขัดยอก
ทุเลาทานยาแล้วบริหารร่างกายเช้าเย็นสม่ำเสมอ
ครับ ครับหนาวแล้วเดือนหน้าคือเดือนที่นกจาก
นอกประเทศโดยเฉพาะแถบไซบีเลียจะมาอาศัย
ประเทศเราอาจจะเกิดไข้หวัดนกอีกวาระหนึ่ง ถึง
แม้ว่าผมไม่ใช่หมอ แต่ก็ศึกษามาพอสมควรด้วย
พบหมอและเภสัชกรมามากและมักจะคุยกัน
หมอที่ทำงานสนิทกันผมจะถามสิ่งต่างๆเรียกท่าน
ว่าอาจารย์สุจิตร ท่านเป็นนายแพทย์อายุมากแล้ว
แต่ก็มาทำงานได้ หากสงสัยสิ่งใดผมมักจะถาม
ตลอดจนอาการเริ่มแรกและการรักษา ด้วยที่
สนิทกันนั้น ผมรูปร่างเล็กไม่อ้วนแต่ไม่เคยเช็ค
ร่างกายด้วยเชื่อตัวเองมากไป คือ ความดันสูง
151 เบาหวานไม่สูงไม่ต่ำพอดี แคลอตเตอร์ร่อน
สูงมากๆ ไตกรีเซอร์ไรค์สูงจนหน้ากลัวจำได้จน
บัดนี้คือ 1280 ครับ อาจารย์ตรวจดูผลเลือดตกใจ
ให้ไปตรวจใหม่ถึงสามครั้งจนรู้จักผู้ทำการตรวจ
เลือดคือพี่ พิศมัย เธอยืนยันเหมือนเดิม แถม
ถามผมว่าอยู่ได้อย่างไรคนขนาดนี้มักจะตายครับ
แต่อาการที่ไปหาหมอคือ ตกเวลาตีสองกว่าๆจะ
ทุรนทุรายหายใจไม่ออกแน่นหน้าอกมาก ต้อง
ออกมาที่โล่ง แต่ผมโชคดีหน่อยได้ยาหม่อมงน้ำ
จีน คือ โปซัมออง ที่เพื่อนผมบอกให้ซื้อติดบ้าน
ด้วยเมียเขาปวดท้องมากไม่สามารถทำงานได้
พอทายานี้และทานผสมน้ำไปหายเป็นปลิดทิ้ง
ผมก็ฝากเขาซื้อทิ้งเอาไว้ขวดหนึ่ง  อาศัยยานี้
แหละใช้ทาหน้าอก ด้านหลัง ที่จมูกจึงค่อยทุเลา
มิฉนั้นคงตายแน่ อีกอย่างหนึ่งผมเจริญภาวนา
สมาธิตลอดสม่ำเสมอ จึงทุเลา ตอนเช้าไปทำงาน
รีบไปหาหมอทันทีจึงทราบผล อาจารย์สุจิตรให้
ยามาทานคือ โรปิด แล้วบอกให้ออกกำลังกาย
ตอนแรกทานสี่เวลาเลยครับ ต่อมาอาการเคย
เป็นตอนตีสองหายไป ก็ค่อยๆลดลง ช่วงนั้นผม
จึงสนิทสนมกับอาจารย์หมอและคนเช็คเลือด
เพราะต้องเช็คทุกๆสัปดาห์ พอกลับบ้านผมก็
เริ่มออกกำลังกายเป็นการใหญ่ ปั่นจักรยาน
รอบหมู่บ้าน 20 หรือกว่า เสร็จก็ออกเดินด้วย
แกว่งแขนไป ทำมาประมาณเดือนกว่าๆ ไป
ตรวจใหม่ปรากกฏอาการลดลง จนพี่พิศมัยว่า
แปลกจริงๆ ผมก็เล่าให้พี่เขาฟัง ว่า ตอนเย็น
อาบน้ำทานข้าวเสร็จไหว้พระแล้วก็นั่งสมาธิมา
ตลอด ตกประมาณเกือบสองเดือนลดยาและผล
ไตกรีเซอร์ไรคืปกติต่ำด้วย ผมว่าทั้งสามอย่างนี้
แหละคือทำให้ผมรอดตายไปได้ แหม๋เล่าเฉพาะ
ตนเสียให้แฝดเพื่อนฟัง  เลยลืมเรื่องไข้หวัดนก
ที่จะต้องมาแน่นอนยิ่งยุคนี้ด้วยแล้ว ถึงเพื่อน
จะเคยปราบมาได้ แต่มันไม่ติดคน ต่อมาก็เกิด
โรคไข้เยี่ยวหนู เข้าสู่หมู เชื้อนี้ติดต่อคนได้ดังที่
ผมเคยเอามาลงไว้ในเรื่องสั้นไว้ คนตายไปแล้ว
ด้วยโรคหวัด 2009 สองร้อยกว่าคนน่าตกใจมาก
         เพื่อนเราคงเจอทั้งสองอย่างนี้แน่นอนเพราะ
โรคพวกนี้จะแพร่ขยายในอากาศที่ชื้นมากๆ
เท่าที่ทราบยาในเมืองไทยมีแค่กันแต่ไม่มีรักษา
เพราะราคาแพง  เอาเท่านี้ก่อนนะ ขอบคุณใน
ความห่วงใยของแฝดเพื่อนมากครับ รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 22:26 น. - comment id 1064174

คุณ คนกุลา

         หากสังเกตุแล้วการเขียนกลอนของน้องพี่
จะมีส่วนคล้ายคลึงกับพี่มากๆทีเดียวนะ เขียนได้
งดงามมาก  รักน้องพี่เสมอ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

13 พฤศจิกายน 2552 22:31 น. - comment id 1064177

คุณ วิชัย

       ขอบคุณมากครับ ที่แต่งกลอนงามๆมาฝากเสมอ
ขอบคุณในน้ำใจไมตรีที่ยื่นมอบให้ผมเสมอมาครับ
อันที่จริงคุณก็เป็นคนเก่งทั้งด้านกลอนโคลงมาก
ด้วยผมเคยไปเยี่ยมบ้านคนอื่นเขาและเห็นงานคุณ
งดงามเสมอครับ รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

วันสุข

14 พฤศจิกายน 2552 06:46 น. - comment id 1064236

ไพเราะ งดงาม และได้ข้อคิด
เห็นใครหลาายคนเรียกคุณครู

ก็เลยขอเป็นลูกศิษย์ด้วยคนนะคะ
ด้วยฝีมืออ่อนหัดนัก 

แก้วประเสริฐ

14 พฤศจิกายน 2552 13:34 น. - comment id 1064405

คุณ  วันสุข

       ก่อนจะมาเป็นศิษย์ผมนะ ต้องทราบตกลงกัน
ก่อนนะครับว่า ผมเองเป็นคนโง่เง่าเขลาเบาปัญญา
และแถมยังมี นิสัย บ้าๆบอๆบ๊องส์ๆ อีกด้วย หากรับ
สิ่งที่ผมบอกไว้ หากฝึกกับผมต้องตั้งใจ
และเข้มงวดพอประมาณผมจะติดตามผลงานเสมอๆ
ไม่ทิ้งหายไปไหน หากสามารถรับได้ในสิ่งที่กล่าวมานี้
ก็เป็นอันตกลงครับ ที่จริงผมปิดรับสมัครแต่ทนอ้อนวอน
ไม่ได้จึงเปิดรุ่นพิเศษ รุ่นนี้คนแรกคือ เทียนหยด
      ฉะนั้นต้องทำตามที่ผมกำหนดไว้ คือต้องทำ
จิตให้เป็นกลอน กลอนเป็นจิตให้ได้รวมกันเป็น
หนึ่งเดียว ความอ่อนช้อยไหวพลิ้ว อ่อนหวาน
เป็นหลักในการเขียนกลอนนี้  ให้คุณเมล์มา
หาผมซึ่งลงไว้ในหน้าส่วนตัว แล้วผมจะมอบ
บทเรียนซึ่งผมคัดจากตำราหลายๆด้าน เห็นว่า
เหมาะสม แล้วย้อนไปอ่านงานผมด้วยตลอดจน
การตอบกระทู้ในกลอนผม ด้วยผมได้แนะนำ
บางอย่างไว้ให้แก่ศิษย์ผมเสมอๆ เป็นเกล็ดย่อย
แต่ให้แจ้งเป็นภาษาไทยด้วย ว่าเป็นคุณนะโดย
ส่วนมากผมเปิดเมล์หากไม่รู้จักจะลบทิ้งเสมอๆ
หรือแจ้งเมล์ให้ผมทราบทางนี้เพื่อจดไว้ว่าเป็น
ใครกันครับ  หากอ่านแล้วเมล์มาเราก็ถือว่าเป็น
ครอบครัวเดียวกัน สิ่งใดผมรู้จะบอกให้หมดด้วย
ผมอายุมากแล้วจะหาทายาท อสูร ไว้เพื่อจรรโลง
งานด้านนี้ไว้ให้แก่สถานที่ผมเล่นครั้งแรกคือ
บ้านไทยกลอน ฉนั้นผมเป็นคนรักเดียวใจเดียว
ตั้งสัจจะไว้ผมยึดมั่นสัจจะเสมอมา จึงคิดใคร่
ทดแทนสถานที่นี้ไว้ครับ  หากคุณรับได้ก็เป็น
อันตกลงครับ  อีกประการหนึ่งถึงจะอายุน้อยหรือ
มากไม่สำคัญ หากมาเป็นศิษย์ผมต้องให้ความ
เคารพเกรงใจเขาเสมอรุ่นพี่ด้วยนะ ขัดข้อง
อย่างไรหรือจะส่งก่อนอย่างไรควรส่งมาให้ผม
ตรวจสอบทางเมล์ก่อน ผมจะได้อธิบายข้อบกพร่อง
ไว้ให้ก่อนที่จะนำมาลงนะครับ อ้อ คลิ๊กไปที่ชื่อ
ของผมก็จะเข้าหน้าส่วนตัวผมก็ทราบ รักเสมอ

                แก้วประเสริฐ.

วันสุข

14 พฤศจิกายน 2552 16:45 น. - comment id 1064578

สวัสดียามเย็นค่ะคุณครู

ศิษย์มารายงานตัวแล้วค่ะ

ยอมรับข้อตกลง
และจะพยายามไม่ดื้อเลยค่ะ
............................

แก้วประเสริฐ

14 พฤศจิกายน 2552 17:30 น. - comment id 1064604

คุณ วันสุข

      สวัสดีจ๊ะศิษย์รัก....กลอนแปดคือรากเง่าของ
กานท์ทุกๆชนิด ฉนั้นกลอนแปดต้องแปดคำเสมอ
รวมทั้งทำนองด้วย  อักษรทุกๆตัวจะมีทำนองในตัว
เองอยู่แล้ว ต้องรู้จักอักษรจะออกทำนองใด แต่ครู
มีข้อแม้ว่า เราต้องชำนาญไม่เกิน 3 อย่างเป็นอันขาด
ด้วยจะทำให้เราเกิดความสับสน หากย้อนกลับมาอีก หากแน่ใจแล้วค่อยศึกษา
แนวทางอื่นได้นะ แต่หมายถึงเชี่ยวชาญ 3 อย่าง
นี้เสียก่อนค่อยไปเล่นอย่างอื่น สิ่งที่ครูจะมอบให้
มีทั้ง ฉันทลักษณ์ กฏ กรอบ ข้อบังคับ ไว้ หากสงสัย
เปิดดู ติดขัดอย่างไรถามครูได้จ้า
      เอ๊าศิษย์เราทั้งหลายหากอ่าน ว่า วันสุข คือ
ศิษย์ผู้น้องคนใหม่ของพวกเธอ ช่วยแนะนำเขา
ด้วยนะ ครูฝากไว้ด้วย
       ศิษย์เราให้เมล์มาหาครู เพื่อครูจะมอบบาง
สิ่งบางอย่างให้เธอใช้ในการฝึกฝน และแนะนำ
เคล็ดย่อยบางอย่างให้แก่เธอ ครูจะคอยนะ
       ครูดีใจที่ได้รับทายาท อสูร จากครูเพื่อดำเนิน
แนวทางนี้ไว้อีกคน หากขัดข้องประการใดเมล์
มาถามได้เสมอๆจ๊ะ  รักศิษย์เราเสมอ

           แก้วประเสริฐ.

ครูกระดาษทราย

16 พฤศจิกายน 2552 07:56 น. - comment id 1065093

มันก็น่าฟุ้งซ่านนะคะ คุณครู

ธรรมชาติงดงามอย่างนี้ ใครจะไม่หลงใหลนะคะ

แก้วประเสริฐ

16 พฤศจิกายน 2552 12:10 น. - comment id 1065242

คุณ ครูกระดาษทราย

         นั่นซิครับ ปกติส่วนใหญ่ผมมักจะท่องเที่ยว
ธรรมชาติแบบนี้มาก ด้วยอุปนิสัยชอบสงบมากกว่า
การจุ้นจ้านนัก เลยติดมาทางนี้ ธรรมชาติให้อะไรๆ
ต่อผมมากมายจริงๆครับ หากเรามานั่งคิดเสริมสร้าง
สิ่งต่างๆสถานที่นี้แหละคือสิ่งที่ดีที่สุดนี่ความคิดผมนะ
เวลาใครเขามาชวนผมจะมักถามก่อนว่าไปไหน
หากบอกว่าไปเที่ยวป่าส่วนใหญ่ไม่เคยปฏิเสธ
เลยครับ หากทะเลหรือไม่มีป่าผมมักจะปฏิเสธ
เสมอๆครับ อีกประการหนึ่งส่วนตัวผมมักจะ
ชอบไปคนเดียวครับ รักเสมอๆ

              แก้วประเสริฐ.