พิลาปรัก วาบหวามหวิวพลิ้วไสวสู่รำพึง ซ่านคำนึงชวนพินิจพิศมัย สะท้อนห้วงลึกล้ำย้ำภายใน สุดกระไรอ้างอิงพิงล่วงวัน ดุจกังหันผันผ่านพัดล่วงลอย สุดจะคอยหมดแล้วแนวเสกสันต์ กระจายลับหมองหม่นระคนกัน สิ่งสร้างผันพลิกพลิ้วระลิ่วครวญ เสียงวจีซาบซ่านผ่านนานแล้ว สวนเปลี่ยนแผ่วหายลับกับสิ่งหวน แม้นใยป่วนทวนคนึงซบนางนวล พล่านพลิกชวนสู่ร้างเวิ้งว้างไกล สูญหมดสิ้นความหลังครั้งแรกรัก ซ่านถูกหักสะท้านหันเหไหน โอ้อกเอ๋ยแหลกลาญผลาญแม้ใย แต่เหตุไฉนเหลือเยื้อเอื้ออำพลาง หลีกลี้จรใครเล่าเคล้าโลมสมร เชยชมชอนสิ้นแล้วแนวสิ่งสล้าง พิลาสล้ำเหลือซากกากเดนซาง หวนคิดสร้างสิ่งเก่าเฝ้าแนบเชย สะท้อนห่วงแนบลึกผนึกสิ่งเนา ส่งยวนเย้าหลอกล่อต่อสิ่งเผย หวังคืนถิ่นกลับลึกตรึกสิ่งเคย สู่สิ่งเฉลยลอยล่องก้องกังวาน หยาดน้ำตาสร้างไว้หยดใบหน้า หรือคิดคว้าสิ่งเก่าเคล้าประสาน ปนหวานชื่นเคยฝากรักประจาน เสียงขับขานเสนาะไว้หวังได้มา สวาทพิลาสหักแล้วมิอาจผ่อง แม้นละอองหวนตวัดมัดสิ่งหา ห้วงระทึกตรึกแซมซ่านโรยลา ล้วนขวัญผวาปนซากฝากบังอร. *** แก้วประเสริฐ. ***
27 ตุลาคม 2552 14:41 น. - comment id 1057272
๐ พิลาปรำพันร้าวเจ้าห่างหาย ปล่อยให้ปลายฤดูฝนร้างต้นหนาว นั่งเหม่อมองท้องฟ้าแดดพร่าพราว ฟ่อนเมฆขาวยาวลอยเหมือนคอยใคร มาเยี่ยมเยียน และอ่านงานกลอนงามๆ นะครับ ท่านพี่ รักษาสุขภาพนะครับ ด้วยความรักเคารพเสมอ
27 ตุลาคม 2552 14:45 น. - comment id 1057276
สวัสดีค่ะคุณลุงแก้วฯ อิอิอิ สบายดีนะคะ หลานมดมาแวะอ่านกลอนเพราะๆเศร้าๆ ก่อนใคร อิอิอิ อ่านชื่อเรื่องคิดว่าเป็นนกพิราบ ซะแร้วววววว รักษาสุขภาพด้วยนะคะ เริ่มหนาวแล้ว
27 ตุลาคม 2552 14:48 น. - comment id 1057280
อ้าว...งั้นน้องมดเป็ฯที่ 2 ก็ได้ค่ะ ว้า...คุณคนกุลาแย่งตำแหน่งไปซะแร้วววว อิอิอิ
27 ตุลาคม 2552 15:14 น. - comment id 1057320
ที่ 4 ก็ได้ค่ะ ทั้งฟุ้งซ่านและ ปั่นป่วนเลยหรือคะ อิอิ ดูแลสุขภาพด้วยค่ะ
27 ตุลาคม 2552 15:49 น. - comment id 1057349
^ ^ ^ อาการเดียวกันเลยหรือเปล่าคะนั่น คริๆ คุณลุงสบายดีนะคะ
27 ตุลาคม 2552 15:57 น. - comment id 1057352
สวัสดีค่ะคุณลุง.... แวะมาทักทาย ช่วงพักสมองจากงานเจ้าค่ะ
27 ตุลาคม 2552 17:22 น. - comment id 1057368
ที่ 7 ก่อนค่ะคุณครู ไว้กลับบ้านมาเม้นอีกทีคะ
27 ตุลาคม 2552 17:55 น. - comment id 1057377
มาอ่านกลอนยามเย็นค่ะ แก้วประเสริฐ สุขภาพเป็นไงมั่งคะตอนนี้
28 ตุลาคม 2552 17:44 น. - comment id 1057434
คุณ คนกุลา น้องเรา กลอนน้องเราก็งดงามาก ขอบใจมาก ตอนนี้พี่เองแย่มากเลยทานยาตลอดนอนเกือบทั้ง วัน ที่เขียนกลอนนี้ก็ยังไม่หายเลยแต่คิดโน่นคิดนี่ ภาวนาก็แล้ว ปวดเมื่อยทั้งตัวอากาศเปลี่ยนไปเปลี่ยน มากลางวันแดดร้อนมากต้องเปิดแอร์ พี่เองไม่ค่อย ชอบแต่ทนไม่ไหว พอเย็นๆเมื่อวานทั้งพายุฟ้าฝน กระหน่ำใหญ่เลย ไปเก็บผ้าโดนละอองเข้าหน่อย เล่นงานเสียแทบแย่ รักน้องเราเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 17:49 น. - comment id 1057444
คุณ ยายแม่มด สวัสดีจ้าหลานรัก เขียนกลอนนี้ยังไม่สบาย หายไปเดี๋ยวหาว่าจะลืมเสีย ด้วยก่อนหน้านั้นเขียน ไว้เกี่ยวกับการลา ความเศร้านี้บอกหลานตรงๆว่า ชีวิตลุงเองนั้นพบแต่สิ่งเหล่านี้มากกว่าความสุขอัน แท้จริงเสียอีก เลยต้องอาศัยแนวทางธรรมบรรเทา จ้า รักหลานเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 17:51 น. - comment id 1057445
คุณ ยายแม่มด ไม่เป็นไรหรอกจะเป็นที่เท่าไหร่ลุงก็ดีใจมาก อยู่แล้ว ส่วนรูปข้างล่างหญิงเต้นแดนซ์เห็นสวยดี ก็เลยเอามาฝากไว้ อ่านกลอนไปดูไป ทำให้จิตใจ สบายขึ้นจ้า รักมากเสมอ แก้วประเสริฐ.
27 ตุลาคม 2552 20:32 น. - comment id 1057451
มาเยี่ยมครูแก้วครับ สุขภาพเป็นอย่างไรบ้างครับครูแก้ว ตอนนี้ผมเริ่มเพลามือจากงานแล้วครับ เดี๋ยวจะลองเขียนกลอนสักเรื่องครับครู ครูแก้วหมั่นดูแลตัวเองด้วยนะครับ
28 ตุลาคม 2552 01:49 น. - comment id 1057522
พิลาปรัก ของครูแก้วฯ งดงามยิ่งค่ะ หวานพลิ้วเชียวค่ะ หวานออกได้เช่นนี้ สุขภาพดีตามอารมณ์หรือไม่คะ
28 ตุลาคม 2552 08:58 น. - comment id 1057571
เขียนงานได้น่าทึ่งมากๆ ครับ ยังไงก็ รักษาสุขภาพด้วยนะครับ หักโหมงานมากจะไม่ดี เอานะครับ
28 ตุลาคม 2552 10:52 น. - comment id 1057626
ลุกขึ้นเต้นโยกย้ายซ้ายไปขวา กวาดสายตาบริหารเชี่ยวชาญสมร ยกแขนแกว่งท่างามตามบังอร ขาก็อ่อนท่วงท่าน่าทึ่งจริง สวัสดีคุณครูค่ะ
28 ตุลาคม 2552 15:13 น. - comment id 1057795
28 ตุลาคม 2552 15:30 น. - comment id 1057812
แล้วยักย้ายส่ายโยกสะโพกไหว เอวพลิ้วไวสอดรับกับเรียวขา เข้าจังหวะดนตรีด้วยลีลา ดูท่วงท่าร่าเริงบันเทิงใจ หวัดดีค่ะครู..... ขอแจมด้วยกลอนมีจังหวะด้วยคนค่ะ..... เห็นเจ๊แบม วาดลวดลาย แล้ว น่าสนุก..อิอิ ครูสบายดีนะค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
28 ตุลาคม 2552 15:40 น. - comment id 1057827
หวานปนเศร้าตลอดเลยนะขอรับ แหะๆ
28 ตุลาคม 2552 18:20 น. - comment id 1057876
คุณ แก้วประภัสสร สวัสดีจ้าศิษย์รักเรา นับวันเขียนกลอนได้พลิ้วไหวมากขึ้นดีแล้วล่ะ ย้อนกลับไปอ่านที่ครูตอบเจ้ากวีน้อยฯด้วยนะ ภาพ นี้ครูไปในเวปฯหนึ่งเห็นลงไว้ ก็นึกชอบเลยนำมา ลงไว้ แล้วนั่งมองดูมันก็ทำให้อารมณ์เบิกบานได้จ้า รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 17:55 น. - comment id 1057881
คุณ เฌอมาลย์ ใช่เลยเจ้าหญิง ผมทั้งฟุ้งซ่านและปั่นป่วนจริงๆ ด้วยโรคประจำตัวนั่นแหละทำให้คิดโน่นคิดนี่เลย มาเขียนกลอนระบายอารมณ์ ที่หายไปนานเพราะว่า มัวแต่ระวังตัวออกกำลังกายทานยาด้วย ทำให้ง่วง นอน ด้วยดูคอมฯนานๆจะปวดศีรษะทันทีหากนาน ปกติไม่เคยเป็นหากป่วยเป็นทุกทีเลย หายไปจ้า แต่ยังรักและคิดถึงทุกๆคนอยู่ ทุเลาก็เขียนไว้ ดังกล่าวเบื้องต้นแหละ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 17:58 น. - comment id 1057882
คุณ เพียงพลิ้ว อะไรล่ะจ๊ะหลานกานต์รักของลุงจะตายไม่ว่า หายใจไม่ค่อยออก ทานยาคุมก็ง่วงนอน พอนอนตื่น มาเจออากาศเปลี่ยนเป็นอีก ออกกำลังกายระยะนี้ ไม่ได้ทำเลยฝนตกทุกๆวัน กลางวันร้อนแทบตับแตก ตกเย็นฝนตก นี่กำลังตอบก็เริ่มตั้งเข้าอีกแล้วล่ะจ๊ะ แล้วมาเปลี่ยนแปลงฤดูด้วยต้นหนาวปลายฝน ทุกๆปี เป็นแบบนี้แหละ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:01 น. - comment id 1057883
คุณ whitelily สวัสดีจ้าแม่ดอกลิลลี่ขาวแสนสวย คุณได้พัก สมองแต่ผมไม่ได้พักเลยอากาศเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ทำให้ระบบหายใจไม่ค่อยจะดี ทานยาและเล่นคอมฯ นานๆไม่ได้ปวดนัยน์ตาและศีรษะ ต้องเปิดเพลงฟัง ตอนหลับบ้างไม่หลับบ้างจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:03 น. - comment id 1057885
คุณ แก้วประภัสสร ตามสบายเลยจ้า ไว้ว่างๆค่อยมาอีกก็ได้ดีใจ มากที่เห็นศิษย์เรามาเยี่ยม รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:06 น. - comment id 1057887
คุณ โคลอน บอกตรงๆว่าแย่เอาเสียมากๆที่หายไปไม่ใช่ อะไรอื่นหรอก นอนซมเกือบทั้งวันเลย หลับๆตื่นๆ ทานยาก็ง่วงนอน ตื่นมาทำโน่นทำนี่ มาเล่นคอมฯ ก็ปวดนัยน์ตาศีรษะอีก จะบ้าตายแล้วล่ะ ขนาดเขียน กลอนนี้ก็พยายามมั่วๆตุ๋ยๆไปงั้นๆแหละจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:09 น. - comment id 1057889
คุณ กิ่งโศก ดีแล้วล่ะขนาดดูแลตัวเองยังแย่เลยล่ะเล่นคอมฯ นานไม่ได้ นี่ก็มั่วๆดุ้ยดุ๋ยๆไปงั้นๆแหละ เพื่อระบาย อารมณ์ตัวเอง อ้อ เกือบทุกบทให้สังเกตุไว้ว่า ได้มีการพลิกแพลงหักมุมอักษรไว้ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:12 น. - comment id 1057890
คุณ ปรางทิพย์ หามิได้หรอกจ้านี่เขียนตอนค่อยยังชั่วมั่วๆดุ้ย ดุ๋ยๆไปงั้นๆแหละ ด้วยหายไปนอนซมเลยล่ะคราวนี้ นั่งที่ไหนหลับที่นั่นก็ว่าได้จ้า เล่นกลอนพลิ้วอย่างที่ เคยบอกให้นั่นแหละให้สังเกตุ อักษร ด้วยมีทำนอง อยู่ในตัวเองอยู่แล้ว เพียงแต่เราเลือกใช้ให้เหมาะสม ก็จะได้อย่างนี้แหละจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:17 น. - comment id 1057891
คุณ กวีน้อยฯ เจ้ากวีฯหลานรัก อันที่จริงหากเรารู้จักอักษร ได้ดีและรู้จักใช้ก็จะได้สิ่งที่เราต้องการ ด้วยอักษร นั้นมีทำนองในตัวเองอยู่แล้ว หากเข้าใจมันรักมัน อย่างแท้จริงก็จะได้ในสิ่งที่คนอื่นเขาไม่ได้คิดไว้ ลุงเองรักกลอนก็พยายามค้นคว้าแม้กระทั่งตัวอักษร จึงทราบ "นัย" และนำมาใช้ให้ถูกต้องก็จะเป็นแบบ นี้แต่ต้องรู้จักการหักมุมพลิกแพลงอักษรด้วยเพื่อ ให้มันผสมผสานกลมกลืนกัน จะเล่นแนวไหนๆ ก็ได้นะ จำเอาไว้ รักหลานเราเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:24 น. - comment id 1057894
คุณ เทียนหยด สวัสดีจ้าศิษย์รัก ดั่งที่บอกไว้กับเจ้าแบมแหละ ไปเห็นเข้าก็เลยนำมาลงไว้ เขียนกลอนได้ดีขึ้นมากๆ แล้ว ฝึกฝนทางนี้แหละ ระยะนี้ครูเองแย่มากเลยล่ะ ร่างกายอ่อนเพลีย นั่งไหนหลับที่นั่นเชียว อ้อ ย้อน ไปอ่านที่ครูตอบเจ้ากวีน้อยฯด้วยนะ เขียนมากๆ ชักปวดนัยน์ตาแล้วล่ะ รักศิษย์เราเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:27 น. - comment id 1057895
คุณ ธันวันตรี ขอบใจที่ศิษย์น้องยายแก่ อุ๊บๆ ยอดหญิงนักกลอน มาเยี่ยม ผมเองชีวิตตั้งแต่หนุ่มมาส่วนใหญ่จะพบใน สิ่งเหล่านี้เป็นส่วนมาก จึงทำให้จิตใต้สำนึกออกมาก เลยเป็นนิสัยไปครับ ไม่เป็นไรอันที่จริงผมเขียน อย่างอื่นก็ได้แต่ก็ไม่วายออกมา ก็เลยปล่อยไปครับ ตอนนี้ไม่ได้เข้าไปเวปฯดอกแก้วแล้วด้วย เข้าไม่ได้ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
28 ตุลาคม 2552 18:29 น. - comment id 1057896
คุณ silver snitch ขอบคุณมากครับสำหรับกุหลาบนี้ หายไปนานเหมือนกันนะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2552 00:37 น. - comment id 1058006
ครวญพิลาปรำพันฝันถึงรัก แรกสมัครฝังใจใครคนเก่า เธออยู่ไกลห่างเหินเกินบรรเทา ต้องครองเศร้าเหว่ว้าทั้งตาปี จนวัยล่วงเลยกลางระหว่ากาล ระทดท้อทรมานชานรักลี้ เหลือแต่ซากกากเดนเข็ญเต็มที ในบั้นปลายชีวียังทุกข์ตรอม อิอิ ป๋าน่าจะเข้าวัด จะได้บรรเทาได้บ้าง
29 ตุลาคม 2552 10:06 น. - comment id 1058080
คุณ ฤกษ์ฯ เข้าวัดหรือ โอ้ยผมไปบ่อยๆครับแต่ไปหาแม่ชี แสนสวย นั่งมองยิ้มแล้วก็มอง เบื่อก็กลับบ้านครับ อย่างนี้เรียกว่าไปวัดไหมเนี๊ยะ ขอคุณมาก รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2552 13:14 น. - comment id 1058144
สาวในรูปสวยจังครับ วันนี้มากลอนเศร้า ๆ เลยหรอครับ ลุงแก้ว
29 ตุลาคม 2552 13:32 น. - comment id 1058149
คุณ รัมณีย์ สบายหรือแต้ ผมเองอาการแย่เอามากๆ ด้วย ภาพผมก็เอามาจากที่อื่นบ้างในเวปฯนี้ บ้างไปเรื่อยๆแหละ แหม๋พอเห็นสาวสวยหน่อย อาการก็ออกเลยนะ เจ้ามองโกลน้อยเอ๋ย ขอให้ โชคดีต่อหญิงเน้อ ผมเองมักจะเขียนกลอน หวานปนเศร้าเสมอๆแหละ ด้วยก่อนนี้พบแต่ สิ่งเศร้าๆมามาก ไม่เหมือนแต้นี่รูปหล่อสาวแยะ ผมหรือจะสู้ได้ เขียนไปยังงั้นๆแหละ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 ตุลาคม 2552 20:20 น. - comment id 1058360
..หวัดดี..ลุง...สบายดีนะครับ...
29 ตุลาคม 2552 20:33 น. - comment id 1058365
คุณ บินเดี่ยวหมื่นลี้ สวัสดีครับท่านเวนไตย แย่เลยครับผม ตอนนี้โรคภัยเล่นงานเอาหนักมากๆเสียด้วย นี่ เดือนธันวาคมลูกๆมาชวนไปเชียงใหม่และไปพัก ดอยอ่างข่าง ผมต้องปฏิเสธเลยครับเพราะกลัวหนาว หากเจอหมอกและหนาวสภาพร่างกายผมจะแย่กว่า เก่าอีกครับ แล้วท่านเวนไตยล่ะสบายดีบินตะลอนๆ ไปไหนบ้างล่ะครับ ผมคิดถึงอยู่เสมอๆครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
1 พฤศจิกายน 2552 16:49 น. - comment id 1059193
สุขภาพ..เป็นอย่างไรบ้างคะ..แฝดเพื่อน...ควรพักผ่อนให้มาก..เป็นไปได้..อย่าอยู่ใกล้สิ่งที่เราแพ้..และอย่าเดินทางบ่อยนะคะ..อาจเกิดการแพ้อากาศได้ง่าย....หากมีสิ่งใดที่แฝดเพื่อน..พอจะช่วยได้..ไม่ต้องเกรงใจนะคะ..ราชิกา..พร้อมจะช่วยทันที..ก้พอจะมีความรู้บ้าง...และมีเพื่อนๆเป็นแพทย์-พยาบาลในกรุงเทพฯ..อาจจะไว้วานให้ช่วยดูแลกันได้..ทั้งในรพ.ศิริราช...รามา ฯลฯ...เมล์มาเล่าอาการให้ฟังก็ได้นะคะ..เป็นห่วงค่ะ. ขอให้หายเร็วๆ.นะคะ...
2 พฤศจิกายน 2552 12:26 น. - comment id 1059475
คุณ ราชิกา แฝดเพื่อนรัก ต้องขอขอบใจเป็นอย่างมากที่ กรุณาอย่างยิ่ง ผมเองก็พยายามพึ่งพาตัวเองมาตลอด แต่ด้วยวัยที่ชำรุดยากนักที่จะกลับดีได้แล้ว ตอนนี้ ก็เกิดอาการลุกไม่ขึ้นปวดทั้งตัว ไข้ไม่ได้เป็นหรอก เป็นที่เส้นเอ็นหดตัวเคยไปปรึกษาหมอแล้วท่านบอก ว่าเป็นที่เอ็นหดตัว ด้วยเมื่อก่อนนั้นผมเล่นกีฬา มามาก โดยเฉพาะมวยนั้นเล่นมาหลายๆปีสงสัย จะเป็นตอนเตะกระสอบทรายนั่นแหละ ตอนนี้ ลุกไม่ค่อยขึ้นต้องค่อยๆพยุงตัว อาศัยออกกาย บริหารบ้างค่อยทุกเลา แต่ก็กลับเหมือนเดิมอีก สงสัยชีวิตเพื่อนคนนี้คงจะใกล้วาระต้องจากโลก นี้เสียแล้วล่ะ ไม่ใช่เสียกำลังใจนะแต่เป็นเรื่อง ของสังขารอันไม่เที่ยงนั่นแหละ รักแฝดเพื่อน เสมอจ้า แก้วประเสริฐ.