จิตก็ไหวใจก็หวั่นไม่ทันคิด แอบไปคิดพกเพ้อละเมอฝัน แอบไปคิดถึงใครที่ไหนกัน แถมหวาดหวั่นสั่นเขินสะเทิ้นอาย นั่งก็คิดนอนละเมอแถมเพ้อพก แน่นจุกอกใจสั่นหวิวปลิวแทบหาย เป็นอาการขั้นโคม่าอยากบ้าตาย งงไม่หายสมองกลวงโบ๋...โธ่หนอเรา... ยิ่งนานวันอาการขั้นโคม่า อยากหาหมอรักษาน่าอายเขา หาจิตแพทย์รักษาบ้าแน่เรา คิดแล้วเศร้าทำยังไงให้หายดี หาอะไรทำไม่ให้ใจฟุ้งซ่าน เดี๊ยวล้างจานเดี๊ยวเก็บของให้เข้าที่ กลับมีอาการคิดถึงปะปนบ้างเป็นบางที ว่ะ....ใครนี่.....ตามหลอน...งอนแล้วน่ะ....
21 ตุลาคม 2552 13:54 น. - comment id 1054461
แบบนี้ต้องพึ่งคุณหมอแระ กระต่ายฯ บ้านกลอนมีหลายท่านเลย
21 ตุลาคม 2552 15:59 น. - comment id 1054512
หาหมอใดๆ ในโลกก็ไม่หาย ยกเว้นหมอนั่น หมอนั่นที่ทำให้ใจเราสั่นไหว โทรไปจิ คิดถึงเค้าก็โทรไปจิ กริ๊งเดียวหาย อิอิอิ
21 ตุลาคม 2552 17:12 น. - comment id 1054551
แวะมาอ่านกลอนสนุกๆค่ะ
21 ตุลาคม 2552 20:22 น. - comment id 1054669
แวะมาเยี่ยมครับ
21 ตุลาคม 2552 23:21 น. - comment id 1054782
ผ่อนคลายนะค่ะ พี่กระต่ายสบายดีนะค่ะ
22 ตุลาคม 2552 00:09 น. - comment id 1054810
อืมมมเข้าใจค่ะ เคยเป็น หนักกว่านี้อีก อิอิ
22 ตุลาคม 2552 07:23 น. - comment id 1054857
มียาดีเขาว่ายาแก้เครียด รีบหาคนนอนเบียดเดี๋ยวก็หาย สมัยนี้เขาใช้ทั้งหญิงชาย หากไม่คลายบอกด้วยจะช่วยเอง อิอิ อยู่หน่วยประชาสงเคราะห์น่ะ อิอิ
22 ตุลาคม 2552 20:45 น. - comment id 1055262
26 ตุลาคม 2552 21:01 น. - comment id 1056987
สวัสดีค่ะคุณโคลอน กระต่ายไม่เห็นรู้เลยค่ะมีใครบ้างค่ะบอกกันบ้างจิ สวัสดีค่ะคุณมูเซง เป็นผู้หญิงโทรหาใครก่อนมานไม่งามค่ะ อิๆๆเหอๆๆ สวัสดีค่ะคุณนรสิริ ขอให้มีความสุขกับบทนี้น่ะค่ะ