ได้ยินเสียงแสนเศร้ากาเหว่าเอ๋ย คำเจ้าเผยเพ้อพร่ำร่ำเรียกหา ก้องกังวาลค่ำยลเมื่อสนธยา เจ้าแก้วตาค่ำนี้อยู่ที่ใด จะเป็นตายร้ายดีไม่มีเห็น ยะเยือกเย็นค่ำนี้นอนที่ไหน หรือเหน็บหนาวยามดึกกลางพฤกษ์ไพร อาจหนาวในอกทรวงไร้รวงรัง นกขมิ้นเหลืองอ่อนร่อนถลา ถึงผืนฟ้าอีกฟากอยากตามหวัง ความเหนื่อยล้าโถมเทประเดประดัง พอได้ฟังกาเหว่าเจ้ารำพัน ถึงบางใครคนหนึ่งซึ่งไกลห่าง ไร้หนทางได้ดูแลแม้ในฝัน เฝ้ารออย่างทรมานอยู่นานวัน อยู่อย่างนั้นแหนหวงในห้วงจินต์ ฟังสำเนียงจำนรรจาเจ้ากาเหว่า ต้องอยู่อย่างเงียบเหงาเฝ้าถวิล ดีกว่าต้องเก็บน้ำตามาดื่มกิน เหมือนนกขมิ้นร่อนเร่พเนจร ทนโดดเดี่ยวโหยหาชะตาลิขิต ให้ชีวิตหมองหม่นทนเหนื่อยอ่อน เปล่าเปลี่ยวไร้ใครมาให้อาวรณ์ ทนทอดถอนโดดเดี่ยวเพียงเดียวดาย นกขมิ้นตอบวาจาเจ้ากาเหว่า ความเงียบเหงาไม่ลางเลือนเหมือนสหาย ต่างกันตรง ณ ใต้ฟ้าดาราราย ในความหมายต่างก็เฝ้ารอคอย จวบอรุณรุ่งทิวาอุษาสาง บนฟ้ากว้างแสนเศร้าดูเหงาหงอย นกขมิ้นจากลาน้ำตาปรอย เจ้าล่องลอยบินสู่โลกแห่งโชคชะตา
20 ตุลาคม 2552 20:13 น. - comment id 1054094
ใครจะกำหนดชีวิตเราได้ นอกจากตัวเราเอง สวัสดีค่ะ แวะมาพักทักทาย ให้มีแต่ความสุขค่ะ
20 ตุลาคม 2552 21:31 น. - comment id 1054170
เข้ามางานผลงานเพราะๆครับ วิหกครวญขับถ้อยละห้อยโหย ใจโบกโบยบินไร้หมายทิศา แลไร้โชคโยกย้ายในชตา ชาติปักษาคงได้แต่ร้องครางฯ มาเยี่ยมจ้า
21 ตุลาคม 2552 15:16 น. - comment id 1054493
หวงและห่วงดวงใจยามไกลห่าง ท้องฟ้ากว้างอย่างไรไม่สิ้นหวัง ถึงแม้ฝนหล่นเทประเดประดัง จะยันยืนยังเฝ้าเจ้ากลับมา .. .. .. ฟังกลอนท่านแล้วให้นึกถึงสายลมหนาวตอนกลางดึก ที่มีดวงจันทร์ที่สุกสว่างกลางท้องฟ้า มองไปด้วยความคิดถึง ส่งความคิดถึงจากใจหนึ่งสู่อีกใจหนึ่ง แม้ไม่รู้ว่าคนนั้นจะได้รับรู้หรือไม่ แต่อย่างนั้อยใจเราก็ยังรับรู้ เนอะ
21 ตุลาคม 2552 15:24 น. - comment id 1054494
วนกลับมาอ่านงานท่านอีกรอบ อืม.........พาให้คล้อยลอยตาม ชอบๆๆ
21 ตุลาคม 2552 15:44 น. - comment id 1054499
เอ๋ๆ..กลับมาอีกรอบ ตรงนี้อ่ะ .. . "เปล่าเปลี่ยวไร้*มาให้อาวรณ์" .. .. มันหายไปตัวนึงป่าวอ่ะ "เปล่าเปลี่ยวไร้ใครมาให้อาวรณ์" งี้หรือเปล่าป่าวอ่ะท่าน แบบว่าคาดเดา แหะๆ
22 ตุลาคม 2552 08:40 น. - comment id 1054870
.. ..