เมื่ออีกหนาวผันผ่านมาอีกครั้ง แต่ความหวังไม่เห็นเป็นจุดหมาย หลากผู้คนรายล้อมอยู่รอบกาย แต่ไร้คนชิดใกล้ในใจตน มีความเหงาเข้าห่มถมเรือนร่าง อีกหัวใจอ้างว้างทั้งสับสน เฝ้าตามหาบางใครสักหนึ่งคน จนกี่หนาวผ่านพ้นมนมืดมัว หรือจะเป็นความจริงดังใครว่า หมอกหนาวมาบังตาพร่าสลัว มองไม่เห็นอุ่นไอใกล้ๆตัว หรือเพราะกลัวฝนพรำซ้ำหนาวใจ จึงอ้าแขนรับหนาวอย่างเปล่าเปลี่ยว กอดความเหงาดายเดียวนานแค่ไหน ยืนต้านลมห่มพัดซัดห้องใจ จะทานได้กี่หนาวไม่รู้เลย
4 ตุลาคม 2552 12:53 น. - comment id 1047081
จึงอ้าแขนรับหนาวอย่างเปล่าเปลี่ยว กอดความเหงาดายเดียวนานแค่ไหน ยืนต้านลมห่มพัดซัดห้องใจ จะทานได้กี่หนาวไม่รู้เลย แม้ว่าหนาวร้าวรานปานแดดิ้น แม้ว่าสิ้นแรงใจไม่อยากเผย แม้ว่าเปล่าเปลี่ยวใจไม่หวังเชย แม้ว่าเคยกอดหนาวอย่าเหงาใจ ขอปลอบขวัญมั่นคงจงตระหนัก ขอมอบรักพร้อมฝันอันสดใส ขอจงอย่าย่อท้อต่อสิ่งใด ขออยู่ใกล้เคียงคิดเป็นมิตรเธอ เอาน่า มาเป็นเพื่อนแล้วค่ะจะได้ไม่เหงา
4 ตุลาคม 2552 13:58 น. - comment id 1047098
ในอ้อมแขน ที่แสนหนาว ของสาวหนึ่ง คนที่ซึ่ง อยู่เดียว คอยเหลียวหา ชายในฝัน คนนั้น จะกลับมา คอยเวลา มาเนิ่นนาน กาลผ่านเลย ในอ้อมแขน ไม่เคยอุ่น ต้องครุ่นคิด ว่าเราผิด อย่างไร ใคร่เฉลย แก่เกินไป หรือไร ไม่ชิดเชย หรือคานเกย..เลยยืนงง..หลงคานทอง คริ คริ..เย้าเล่น ๆ น่ะครับ
4 ตุลาคม 2552 14:52 น. - comment id 1047111
ความเหงา บางครั้งก็เศร้าจนแสนหวาน บางครั้งเจ็บ ๆ ปนทรมาน สุขและเศร้าคืออาหาร...ของความรัก แวะมาทักทาย (มั่วเกือบไม่จบเลยเรา 5555 )
4 ตุลาคม 2552 20:05 น. - comment id 1047197
ยินดีต้อนรับจ้า..มาพร้อมความหนาว..
4 ตุลาคม 2552 23:57 น. - comment id 1047378
ในความเหงาเฝ้าถามตามเสมอ ให้พร่ำเพ้อเก้ออยู่ดูอ้างว้าง ในความหนาวร้าวกายหน่ายมิจาง อีกความห่างร้างไกลใยมิคืน
5 ตุลาคม 2552 06:56 น. - comment id 1047386
น้ำแข็งเปล่าหนาวด้วยหรือครับ
5 ตุลาคม 2552 13:16 น. - comment id 1047547
ยังจำได้เสมอค่ะ มาต้อนรับคนไกลกลับบ้าน อิ
5 ตุลาคม 2552 14:59 น. - comment id 1047599
อาการเดียวกันเลยค่ะ กี่หนาว ก็ยังเหงาเหมือนเดิม ชอบกลอนของคุณ
11 ตุลาคม 2552 17:09 น. - comment id 1050259
ขอบคุณที่แวะมาอ่านกันะคะ แอบดีใจที่ยังมีคนจำได้ด้วย ที่หายไปนานเพราะเรียนหนักเหลือเกินเจ้าค่ะ แต่ยังไงซะ ก็จะขอสู้ตายค่ะ!!