แนะถ้อย ร้อยลำนำกลอน
ป พิชามญชุ์
ขอเอื้อนเอ่ยเปรยคารมสะสมสร้าง
ชี้แนวทางแทนตำราภาษาศิลป์
ด้วยถ้อยความงามล้นเคยยลยิน
ทั่วธานินมาแถลงแปลงเป็นกลอน
จงถ่ายทอดผ่านมือสื่อความขำ
ร้อยลำนำผสานรักสู่อักษร
ลิขิตเขียนเพียรสลักเป็นวรรคตอน
เพิ่มคำสอนประทับซึ้งตราตรึงทรวง
จงเก็บเกี่ยวสัจธรรมนำโลกกว้าง
เป็นแนวทางให้ประจักษ์เห็นหนักหน่วง
ก่อนบรรเลงเพลงกลอนสะท้อนทรวง
ให้ลุล่วงความจริงแท้แต่ต้นมา
จงเก็บเกี่ยวสร้อยอักษะน่าสะสม
อีกคำคมรจเรขเสกสรรหา
ทั้งภาพพจน์ โวหาร พรรณนา
ช่วยเสริมค่าภาษาไทยในวงศ์วรรณ
จงเก็บคำเขียนความตามแต่คิด
ปรุงประดิษฐ์เฉกเช่นพรอักษรสวรรค์
สานศักดิ์ศรีกวีปิ่นถิ่นคนธรรพ์
แต่บางบรรพบุรุษที่มีมา
จงเก็บเกี่ยวประสบการณ์งานสร้างสรรค์
โคลงร่ายดั้น กานท์กวี อันมีค่า
สร้างอารมณ์ เข้าถึงงาน ชาญวิชา
เท่านี้หนา จึงนับเป็น เช่นนักกลอน