วันนี้คือวันซวยของชีวิต วันหงุดหงิดติดขัดชวนโมโห ตื่นไปเรียนรถติดเป็นกิโล ไปถึงโถ่ ครูไม่อยู่ สุดจะเซ็ง เพื่อนก็ดีดี๊ดีไม่โทรบอก เลยได้ตอกใส่กันอยู่โฉงเฉง ไปซื้อข้าวอ่าวอีนั่นอย่านักเลง อย่ามาเก่งแซงแถวเดี๋ยวตบเท ตอนบ่ายๆไม่มีเรียนเลยไปเขต หวังจะเสร็จธุระที่ถมเถ เจ้าหน้าที่ก็หน้าบูดเดี๋ยวมีเฮ ถึงคิวเจ๊เอกสารลืมเอามา ฉันอยากกรี๊ดปรี๊ดแตกไม่ไหวแล้ว ตอนนี้มีแนวโน้มจะเป็นบ้า กลับมาหอสลบเหมือดเหนื่อยกายา ตื่นขึ้นมาหน้าโทรมไม่สวยเลย...เฮ่อ