...๑... แค่สายฝนหล่นรายก็หายโหย น้ำตาโรยรินลง น่าสงสาร ไยความ-เจ็บช้ำยังย้ำมาน นิจเนิ่นนานยังซ่านโศรกวิโยกตรม ...๒... ลอยอารมณ์ร้าวรานผ่านม่านฟ้า หวังกลบคราบน้ำตาคราขื่นขม ในความ โง่ เง่า มัน ง่าย งม เจ็บจับจม ระทม-กับความหลัง ...๓... มันหมดแล้วแก้วฝันที่ฉันเชื่อ ไม่น่าเผื่อเหลือเศษสมเพชหวัง ยิ่งพิศ-ยิ่งคิด-ก็ยิ่งชัง ในภวังค์ ที่คลั่ง ครวญกำสรวญนั้น ...๔... เผลอประนามหยามเหยียดเกียรติยศ ว่า "นี่ข้า ค่าหมด" เพราะพจน์นั่น ได้ฝากรอยเกินเร้นไม่เว้นวัน กับเสียงหยัน ว่าฉัน มันไร้ค่า ...๕... เทียวประจานมานตัวจนทั่วทิศ ไม่ตรองคิดหลงติดพิษตัณหา ให้มันบั่น หั่นตัดหัทยา แล้วฟุบพับหลับคาช่างบ้าบอ ...๖... จะลองเร้นเล่นรอยเหน็บที่เจ็บลึก ไม่เผลอเชื่อรู้สึกที่ลึกล่อ ว่าฝันเถิดเพริศพริ้งยังนิ่งรอ จะหัวร่อต่อหวังที่พังครืน ...๗... อย่าหวังเห็นเป็นเช่นนี้ชั่วชีวิต ไม่ผูกติดไปทุกวันทั้งฝันตื่น จะลอดบ่วงห่วงทุกข์จะรุกคืน ฉันต้องมีสดชื่น สักคืนแน่ ...๘... ได้รู้พิษผิดหวังฝังรอยร้าว ที่เจ็บด้าวเข้าตรึงซึ้งบาดแผล เลิกหวังนัยใครนักจะรักษ์แล ฉันจักแก้ แม้แดดาน มันซ่านทรมา ...๙... ทิ้งความคิด ผิด-ปลูก ให้ถูกทั่ว เลิกก้มหัว ให้เขานั้นเหิมหรรษา จะรับมิตรมาชิดแนบแอบอุรา ลืมกานดาที่กล้าหน่ายกลับกลายใจ ...๑๐... สลักรอยร้าวไว้ในเร้นลึก ฝังรู้สึก...ที่รุมลุ่มหลงใหล ให้น้ำตารินหลากจากนี้ไป จะได้ใช้อย่างมีค่ากว่าที่เป็น ...๑๑... ให้หยาดฝนที่หล่นคว้างกลางว้างฟ้า เป็นน้ำทิพย์ชโลมทา ทุกคราเห็น ในวันหน้า แม้ว่าจะกระซอนเซ็น ก็จักเป็นไปเพื่อคนที่ควรรัก ...ฯลฯ... แทนคุณแทนไท
27 สิงหาคม 2552 11:13 น. - comment id 1032380
๑...เธอผู้หนึ่ง... พิมภาพสวยสดซึ้งไว้ในฝัน แต้มท้องฟ้า เป็นมหาทะเลจันทร์ เปิดโลกอันเงียบงันให้งดงาม ๒... เธอผู้หนึ่ง... นางผู้สวยสดซึ้งทุกความฝัน ทั้งวันนี้ วันหน้า เนิ่นนิรันดร์ เป็นทั้ง ปัจจุบัน- อนาคต
27 สิงหาคม 2552 11:50 น. - comment id 1032395
ดีขึ้นมากๆเลย(ฟร่ะ) ปลอบใจได้เนียนมากค่ะ
27 สิงหาคม 2552 12:26 น. - comment id 1032419
ความรุ้สึกโอนอ่อน... เนียนครับเนียน.... พี่แทนฯ สบายดีนะค่ะ
27 สิงหาคม 2552 12:51 น. - comment id 1032426
อ้าว อย่างนี้ก็สองใจสิตาลุ้งงงงงงงงง งั้นก็สม แล้วล่ะ ที่จะต้องมาสะอื้นงั่กๆ น่ะ
27 สิงหาคม 2552 13:37 น. - comment id 1032442
ถ้าน้ำตาพรูคงได้หลับสบายนะคะ เหนื่อยอ่ะ อิอิ
27 สิงหาคม 2552 14:09 น. - comment id 1032465
บางทีน้ำตาก็ช่วยล้างเศษผงได้ค่ะ
27 สิงหาคม 2552 14:22 น. - comment id 1032471
"สลักรอยร้าวไว้ในเร้นลึก ฝังรู้สึก...ที่รุมลุ่มหลงใหล ให้น้ำตารินหลากจากนี้ไป จะได้ใช้อย่างมีค่ากว่าที่เป็น" ***************************** ชอบท่อนนี้มากเลยค่ะ คุณภาพของผลงานไม่เคยตกเลยนะคะ ขอชื่นชมด้วยใจจริงค่ะ
27 สิงหาคม 2552 15:54 น. - comment id 1032522
แบบว่าใช่น้ำฝนปรนน้ำตาล้างโปรยเสียเรยจะได้สบายใจ สวัสดีค่ะ พี่แทนไท แวะมาอ่าน น้ำตาโปรย กับสองใจในเวลาเดียวกัน อิ อิ มีแต่ความสุขเสมอทุกวันค่ะ
27 สิงหาคม 2552 16:36 น. - comment id 1032544
อะแฮ่มๆ...ไม่อยากบอกเลยอารมณ์นี้เคยเป็นเหมือนกัน แบบว่าคิดถึงคนหนึ่งมากเกินไปไม่มีประโยชน์ เลยคิดถึงอีกคนเผื่อจะเบียดๆแทรกๆบางคนให้ตกขอบไป สุดท้ายอย่ารู้เลยว่าใครตกขอบ...อิอิ ปล.ไม่ได้ยินเสียงพี่ปู นานโขแล้ว...ฟังเพลงนี้ก็พลอยทำให้คิดถึงเพลงอื่นๆของพี่ปูไปด้วยนะคะ
27 สิงหาคม 2552 21:45 น. - comment id 1032705
"นี่ตัวเราคงคล้าย หมาเห่าเรือบิน ไม่กวนใจให้หมอง ไม่รักไม่ว่าอะไร คิดได้ฝ่ายเดียวก็พอ" อาการหนักนะครับเนี่ย เพลงเศร้าแต้ๆๆ เด้อ อ้าย
27 สิงหาคม 2552 23:24 น. - comment id 1032739
น้ำตาโปรยโหยหาคราชอกช้ำ ฟังน้ำคำย่ำเหยียดแหละเดียจฉันท์ ด้วยหลงใหลในรักปักโทษทัณฑ์ ดั่งประจันหันสู้ได้คู่ควร ความคิดถึงตรึงแอบแนบในรัก หมายประจักษ์ทักอยู่ดูถี่ถ้วน โดนมนต์พิษติดหล่มจมเป็นพรวน สิ่งที่กวนรวนเรคล้ายเล่ห์ลวง ก็น่าจะดีนะคะ หากนางทั้งสองคนไม่รู้ แต่หากนางทั้งสองรู้น่ะ อิอิ....
28 สิงหาคม 2552 08:23 น. - comment id 1032786
กลอนเศร้าได้ใจอ่ะค่ะ แวะเข้ามาชมผลงาน และเข้ามาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ชอบจังเลย กลอนเศร้าเคล้าสายฝนเนี่ย อ่านแล้วอิน.... ด้วยจิตคารวะ