หนูเกิดมามีแม่ดูแลรัก แม่ป้องปักภัยพาลการข่มเหง แม่รักลูกยิ่งกว่ารักตัวเอง แม่สอนให้กลัวเกรงกรรมทำความดี ส่งลูกเรียนโรงเรียนรับความรู้ คอยแลดูความสำเร็จเลิศศักดิ์ศรี สิ่งใดใดลูกใครได้ลูกใครมี ลูกฉันนี้ต้องมีแน่ไม่แพ้ใคร ลูกจึงทำความดีเพราะรักแม่ เว้นเพียงแต่บางครั้งยังสงสัย พ่อทำไมรีบลับจากลูกไป คงเหลือไว้ความทรงจำที่ลางเลือน แม่บอกว่าพ่อรักลูกเต็มหัวใจ พ่อรักลูกไม่มีใครเสมอเหมือน เหลือแต่แม่คอยสอนพร่ำเอ่ยคำเตือน อย่าเบื่อเบือนกระเง้ากระงอดไป ลูกจึงฟังจึงทำตามคำสอน เวลาตื่นเวลานอนก็สดใส แต่คงไม่ชนะพยาธิภัย ที่มาพรากแม่ไปไม่กลับคืน เห็นร่างแม่นอนนิ่งไม่ติงไหว ปวดบีบในใจเจ็บสุดหยุดฝืน น้ำตารื้นหยดไหลไม่อาจยืน สะอึกสะอื้นอึดอัดเอนวูบไป ลืมตาตื่นขึ้นมาหาความจริง แม่นอนนิ่งในโลงไม้ไม่ติงไหว แม่จะกลายเป็นถ่านเถ้าลมพัดไป ไกลแสนไกลเหลือไว้แค่ความอาวรณ์ ไม่เหลือแล้วแม่ลาลูกแม่ลาลับ เหลือภาพถ่ายกับความคำแม่พร่ำสอน แม่จ๋าคิดถึงแม่ทุกคืนนอน ไม่อาจย้อนคืนวันมาทดแทน ลาแล้วลาโลกลับดับดวงจิต สุดจะคิดห่วงหาอาลัยแสน สุดจะไขว่จะคว้าในหล้าแดน แม่จากแผ่นดินไปในสวรรค์ เกิดชาติหน้าภพใดในหล้าโลก ขอให้โชคนำพาดั่งความฝัน เป็นแม่ลูกพันผูกนิจนิรันดร์ จะอยู่กันแสนสุขสันต์ทุกวันคืน
18 สิงหาคม 2552 17:01 น. - comment id 1028644
ไม่มีพ่อแม่ให้ได้มอบรัก ไม่มีตักแม่หนุนอุ่นกว่าหมอน ไม่มีอกพ่อกล้ากว่าถาวร ไม่มีพรใดขอพ่อแม่คืน เหลือเพียงความทรงจำอันล้ำค่า เหลือแรงปรารถนาอันขมขื่น เหลือรักและศรัทธาที่ยงยืน เหลือเชื้อฟืนเผาร่างที่ค้างคา ความตายโหดร้ายนักยากจักหนี ชั่วหรือดีไม่หลุดพ้นมันค้นหา พรากคนเป็นเห็นว่าตายวายชีวา สั่งน้ำตาคนอยู่เหมือนดูแคลน การตายใช่ลาลับและดับสิ้น ตราบแผ่นดินไม่ฝังเราเท่าหวงแหน คนรำพึงใฝ่รำลึกนึกถึงแทน จะยึดแน่นเกี่ยวใจไปนิรันดร์ ไม่มีพ่อแม่อยู่ต้องสู้ต่อ คนไม่ท้อสิ่งใดข้างในฝัน เสียใจด้วยพ่อแม่ตายวายชีวัน ต่างต้องทนฝ่าฟันจนวันตาย ---------------------------------------------- เขียนกลอนน่ารักดี ซึ้งทันทีที่อ่านผ่าน เศร้าใจเมื่ออ่านนาน แต่ท่องหมดทุกบทตอน แต่อ่านช่วงหลังยาก คำมันหลากมาซุกซ่อน อ่านจบทุกบทตอน เขียนจากปากฝากจากใจ
2 กันยายน 2552 20:32 น. - comment id 1034951
ขอบคุณคุณขวดเก่าค่ะ กลอนที่ดิฉันแต่งเกี่ยวกับแม่ จะเป็น ความรู้สึกจริงๆค่ะ บางช่วงดูงงๆ เพราะ ตั้งใจให้ดูเป็นเรื่องแบบที่อยู่ในความคิด น่ะค่ะ แบบนามธรรมประมาณนั้น แต่งอีกก้เศร้าอีก ใครไม่เศร้าก็เศร้าอยู่คนเดียวนี่แหละค่ะ