ขอเศษทานผ่านใจให้ฉันบ้าง กับเส้นทางชีวิตลิขิตไว้ มิอาจรู้เบื้องหน้าจะเป็นไป ทิศทางใดไกลใกล้ไม่คำนึง เพียงวันนี้มื้อนี้ที่ขอผ่าน เรื่องวันวานเลยไปไม่คิดถึง เรื่องพรุ่งนี้ยังไม่มาอย่ารำพึง ขอวันหนึ่งผ่านไปในเส้นทาง เสียงพร่ำบ่นแว่วดังดั่งคมมีด ที่คอยกรีดเจ็บช้ำคำถากถาง มิเอื้อเฟื้อน้ำใจใยจืดจาง หรือฉันสร้างความรำคาญผ่านไปมา มีเพื่อนรักรู้ใจไม่ทอดทิ้ง ซึ้งใจยิ่งแสนดีเจ้าสี่ขา ร่วมทุกข์สุขเคียงข้างไม่ห่างตา เจ้าเป็นหมายังจริงใจไม่เปลี่ยนแปร กับชีวิตกับทิศทางกับย่างก้าว กับรอยร้าวเหินห่างสังคมแย่ รวยล้นฟ้ากับยากจนไร้คนแล ความเผื่อแผ่มีไหม? ในสังคม ไม่หวังต้องเท่าเทียมเจียมสังขาร เพียงเศษทานคลายคืนความขื่นขม แค่ท้องอิ่มหลับได้ไม่ตรอมตรม ยามสิ้นลมช่วยกลบหน้าอย่าประจาน!!!
30 กรกฎาคม 2552 10:01 น. - comment id 1020972
คนเราทุกคนเท่าเทียมกัน ที่ค่าของความเป็นคน ในสังคมที่ดูเหมือนจะไร้ซึ่งคนที่มีน้ำใจ แต่ก็ใช่จะไม่มีนะคะ ยังคงมีอยู่เสมอ ---- นับถือในความคิดที่ให้กำลังใจตัวเอง แบบนี้นะคะ สิ่งสำคัญที่สุดก็คือกำลังใจจากตัวเราเองนี่แหละค่ะ ให้ข้อคิดที่ดีมากๆ .......... เพียงวันนี้มื้อนี้ที่ขอผ่าน เรื่องวันวานเลยไปไม่คิดถึง เรื่องพรุ่งนี้ยังไม่มาอย่ารำพึง ขอวันหนึ่งผ่านไปในเส้นทาง ---(อันนี้ชื่นชอบค่ะ) บางครั้งการตั้งความหวังไว้ แล้วก็ก้าวไปตามเส้นทางนั้น มันก็โอเคอยู่ค่ะ แต่หลากคนหลากความคิด หากพอเพียงและเพียงพอแล้ว การทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็น่าจะดีที่สุดแล้วค่ะ
30 กรกฎาคม 2552 21:34 น. - comment id 1021393
ไม่หวังต้องเท่าเทียมเจียมสังขาร เพียงเศษทานคลายคืนความขื่นขม แค่ท้องอิ่มหลับได้ไม่ตรอมตรม ยามสิ้นลมช่วยกลบหน้าอย่าประจาน!!! ตราหน้าตั้งสังคมระทมทุกข์ ว่าคนสุขสานทางอย่างอาจหาญ เมื่อบางคนทนท้อทรมาน จึงเกิดการแก่งแย่งแบ่งมีจน มาเยี่ยมเยียน อ่านกลอนมากสาระให้คิดครับ
1 สิงหาคม 2552 21:02 น. - comment id 1022071
จริงๆ แล้ว เราอยากมีเพื่อน มีพี่ มีน้อง สำคัญเราทำตัวดีแก่พวกเขาเหล่านั้นไหม อย่างน้อยการเป็นคนมีน้ำใจ ที่เรามอบให้แก่พวกเขาเหล่านั้น สักวันเขาก็ย่อมตอบแทนมา หากคนเราจะอยู่ร่วมกับสังคมในโลกใบนี้ จงอย่า ยึดติด กับคำว่า เลือกที่รัก มักที่ชัง และการดูถูกเหยียดหยามใครๆ นั้น (สมมุติ ถ้ามี) สักวัน เราเองก็จะกลายเป็นคน ไร้ญาติ ขาดมิตร น่ะแหละครับ อันนี้ ผมแสดงความคิดเห็นนะครับ ไม่ได้ ต่อว่าอะไร