จวนแหลกแล้วหัวใจข้างในนี้ รอยคำพี่เด็ดขาดช่างบาดเฉือน ไร้หนทางบรรจบควรลบเลือน เปรียบเสมือนหายลับไปกับกาล นิ่งเศร้าสร้อยทนทุกข์ร้างสุขศรี ห้วงราตรีเตรียมตรมแผ่วลมปราณ สลัดสิ้นความรักหมายหักหาญ รอยคำลาญหมดเยื่อมิเหลือใด แม้นบางครั้งหวั่นไหวอาลัยหา นึกเมื่อคราจดจารร่วมขานไข บรรจงวางรอยคำเปรียบย้ำนัย เสียงหทัยฟ้องอยู่ย่อมรู้ดี อาจเดียวดายเหงาหงอยจึงคอยพล่าม เผลอทวงถามถึงถ้อยรอยคำพี่ รสคำหวานจารจดผ่านบทกวี ณ วันนี้รอยสวาทพลันขาดลง อยากลืมเลือนรอยคำตอกย้ำจิต เปรียบดั่งพิษบาดรอยให้คอยหลง มอบใจภักดิ์หนึ่งนั้นด้วยมั่นคง และซื่อตรงถาวรมิคลอนคลาย ครองสติมุ่งมั่นหยุดหวั่นไหว หลบซ่อนนัยรอยคำแล้วย้ำหมาย เชิดหน้ามั่นมิเหลียวแม้นเดียวดาย ตราบวันวายเลือนลบจบรอยคำ
27 กรกฎาคม 2552 17:56 น. - comment id 1020097
พี่เคยได้ยินไหม หนีเท่าไหร่ก็ไม่พ้น คือหนีความเป็นจริง ไปสุดหล้าฟ้าเขียว จิตใจมันก็คิดสิ่งเดียว คือสัญญา....................... แทนที่จะไปเปลี่ยนแปลงคนอื่น เลือกเปลี่ยนตัวเองดีกว่าเน๊าะ ปล.คนในเว็บกลอนสำนวนนี้ มีไม่กี่คน ตรากลมพอจำได้สำนวนนี้ใคร อิอิ
27 กรกฎาคม 2552 22:11 น. - comment id 1020210
27 กรกฎาคม 2552 22:57 น. - comment id 1020240
งามครับ..
27 กรกฎาคม 2552 23:50 น. - comment id 1020263
รอยคำรำคอยจนหมดหวัง วิมาณเพพังตื่นจากฝัน ไปแล้วไปลับนั่งนับวัน สติมั่นซื่อตรงหลงรอยคำ สงสัยถูกมนต์เสน่ห์เล่ห์ขุนแผน