ปรางทิพย์

26 กรกฎาคม 2552 14:47 น. - comment id 1019563

คุณแก้วประเสริฐคะ
หากเค้าไม่ทิ้งไปเที่ยวกันหมด
ครูจะมีเวลา โลมนงนุชสุดสวาท
หรือคะ อิอิ ปรางเย้าน่ะค่ะ

อืม...โคลงสี่สุภาพเนี่ย ปรางว่าสุดยอด
ของความยากเลยนะคะ  

อนงค์นาง

26 กรกฎาคม 2552 14:50 น. - comment id 1019610

ที่หนึ่งค่ะครู เป็นโคลงที่ไพเราะ งดงามจับใจ ศิษย์ขอคารวะ

อนงค์นาง

26 กรกฎาคม 2552 14:55 น. - comment id 1019612

ขออภัยนะคะครู ความไวช้ากว่าคุณปรางทิพย์ อิ อิ

ครูกระดาษทราย

26 กรกฎาคม 2552 14:58 น. - comment id 1019613

หนูมาอยู่เป็นเพื่อนคุณครูแก้วค่ะ

แก้วประเสริฐ

26 กรกฎาคม 2552 15:17 น. - comment id 1019615

คุณ ปรางค์ทิพย์

         ทุกๆสิ่งอย่างอยู่ที่การฝึกฝน หากเราฝึกฝน
สิ่งใดสิ่งหนึ่งให้เชี่ยวชาญจนสามารถสั่งได้นั่นแหละ
ถึงนับได้ว่าผ่านขึ้นไปอีกขั้นตอนหนึ่ง เมื่อจับไม่ว่า
กานท์ใดๆก็สามารถจะไปได้อย่างง่ายดายรวดเร็ว
ไม่ติดขัด ซึ่งผมเองกำชับศิษย์ผมให้เล่นกลอนแปด
เสียก่อน ด้วยกลอนแปดนั้นสามารถสอดแทรกได้
ทุกๆแขนงครับ สิ่งยากๆก็จะดูง่ายขึ้นตอนนี้ถึงวิธี
การใช้อักษรล่ะ แต่ละกานท์นั้นย่อมมีกฏข้อบังคับ
วางเป็นกรอบเสมอ เราสามารถตรวจสอบได้ว่า
การพลิกผันเปลี่ยนแปลงอย่างไรก็ไปอย่างนั้น
ก็จะทำให้เราเปลี่ยนจากยากเป็นง่าย แต่ก็แล้ว
แต่ว่าจะดีหรือไม่ดีอย่างไร  อิอิ นั่นซิผมถึงมีเวลา
ว่าแล้วฝนตกหนักบ้างเบาบ้างสลับกันไปครับ
รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กรกฎาคม 2552 15:22 น. - comment id 1019617

คุณ อนงค์นาง
  
       ครูก็ไปเรื่อยๆตามประสาคนแก่แหละจ้าแต่งาน
เธอครูไปแวะดูบ่อยๆ ที่ไม่เม้นท์ต้องการให้เป็น
เอกเทศนะ แต่ครูคิดว่ายังหรอกยังอีกไกล เหนือฟ้า
ยังมีฟ้า ใต้พสุธายังมีบาดาล จะถือตนเองว่าดีไม่ได้
ต้องคิดว่าแค่เล่นได้เท่านั้นนะ รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กรกฎาคม 2552 15:26 น. - comment id 1019618

คุณ อนงค์นาง

        ไม่เป็นไรหรอกจ้า อะไรๆก็ได้นะสำหรับครู
ซึ่งไม่หวังอะไรแล้ว เพียงยังเหลือพันธะอีกหนึ่งหญิง
หนึ่งหนุ่มที่กำลังเคี่ยวอยู่ หากพ้นไปครูก็จะวางมือ
แล้วอายุก็มากแล้วหูตาไม่ค่อยจะดีจ้า แต่ไม่ปิดบ้าน
นะ เพียงแต่หาความเพลิดเพลินไปวันๆจ๊ะ
รักเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

26 กรกฎาคม 2552 15:31 น. - comment id 1019620

คุณ ครูกระดาษทราย

         ขอบใจมากจ้า เขาทิ้งอ้ายเฒ่าเฝ้าโยงไว้กัน
หมาเท่านั้นเอง นี่ฝนก็ตกหนักบ้างเบาบ้าง ก็ได้
อาศัยที่นี่แหละผ่อนคลายอารมณ์ เฮ้อๆๆๆแก่แล้ว
ก็แบบนี้แหละหนอ ขอบใจในความเอื้อเฟื้อต่อคน
เฒ่าคนแก่นะ ขอให้จำเริญๆเถอะแม่คู๊น  รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

กิตติกานต์

26 กรกฎาคม 2552 16:46 น. - comment id 1019628

งดงามด้วยคำ และ ความหมายค่ะ

ลองแต่งโคลงแล้วก็โคลงเคลงเหมือนกันค่ะ

......................

ตรากลม

26 กรกฎาคม 2552 17:38 น. - comment id 1019639

เป็นงั้นไป
ทิ้งลุงเฝ้าบ้าน แหม กันต้องเหงาล่ะสิคะ
แต่ว่าโพสกลอนอย่างนี้
ตรากลมว่าไม่เหงาแล้ว
มีคนมาคอมเม้นต์เยอะเลย
ยิ่งรบกวนสมาธิมากกว่า อิอิ

ลุงแทน

26 กรกฎาคม 2552 19:11 น. - comment id 1019667

 สวัสดีอาจารย์ สบายดีนะครับ 

อรุโณทัย

26 กรกฎาคม 2552 19:40 น. - comment id 1019689

แวะมาดูสุดสวาทของครูแก้ว ครับ

สวย งาม มากคุณค่าจริง ๆ

ครูพิม

26 กรกฎาคม 2552 19:44 น. - comment id 1019697

อ้ายแก่กินข้าวยังค่ะ.อิอิ(ล้อเล่ค่ะ)

สงสัยต้องขอไปเรียนโคลงกับลุงแก้วบ้างแล้วค่ะ..

กิ่งโศก

26 กรกฎาคม 2552 20:34 น. - comment id 1019721

งดงามคำร่ำร้อย      ชมนาง
วิจิตรแจ่มนภางค์    ดั่งเน้น
ชมโฉมพิศแลสล้าง แจ่มจิต ชื่นนา
พริ้มปริ่มใจยามเต้น จดจ้องอักษร

เพียรพร่ำจำใส่ไว้   ในกมล
จักเล็กน้อยซ่อนกล  บ่มไว้
ใจนำสู่จินต์ดล         รูปแบบ  ส่งเฮย
มุมหักทักษะใช้        เพราะพริ้งฝึกฝน

ดุจอาวุธหมั่นเฟ้น    เหลาคม
คราวาดร่ายแหวกลม  กรีดริ้ว
ขนวิหกร่วงจม           ขาดท่อน แบ่งแฮ
พลังส่งต้องเพริดพลิ้ว ลิ่วขั้นเชิงกวี.


...สวัสดีครับครูแก้ว ขอบคุณมากครับกับ
สิ่งที่ครูขี้แนะมาครับ รักษาสุขภาพด้วยครับครู
เด๋วผมจะส่งงานไปอีกนะครับ

มณีจันทร์

26 กรกฎาคม 2552 21:10 น. - comment id 1019746

วิทย์ ศิริ

26 กรกฎาคม 2552 23:06 น. - comment id 1019816

เยี่ยมมากคับ

วฤก

26 กรกฎาคม 2552 23:15 น. - comment id 1019817

ลุงแก้วครับ ....

อ่านกาพย์เห่ชุด "สุดสวาท" ของลุงแล้ว ก็ให้เกิดอารมณ์หื่น

เอ๊ย! อารมณ์อยากเขียนกาพย์เห่ขึ้นมาบ้าง ...

วฤกจึงเขียนมาฝากครับ

พจน์รำพัน

27 กรกฎาคม 2552 09:11 น. - comment id 1019880

  จินตนาการไกลไปนิดครับ แหะๆ

เห็นโฉมโนมนุชต้อง       ตะลึงแล
งามพุ่มพวงสไบแพร       พาดคล้อย
เพียงกระเพื่อมดึงแด       ดิ่งสะดุด
หากผุดเพียงสักน้อย       แน่แท้หทัยวาย

เฌอมาลย์

27 กรกฎาคม 2552 10:40 น. - comment id 1019913

มาจี้ มาปล้น เครื่องประดับข้างบนค่ะ

ไม่มีใครอยู่ช่วย งานเข้าแน่ อิอิ เห็นว่าอยู่คนเดียว 

แก้วประภัสสร

27 กรกฎาคม 2552 11:51 น. - comment id 1019938

คห 19 คุงน้องเฌอ
ก่อนจะปล้น จะจี้ครู 
ต้องผ่านด่านพี่แบมไปก่อง
นินนนนนจา...
 

แก้วประภัสสร

27 กรกฎาคม 2552 12:09 น. - comment id 1019946

จงจำคำเก็บไว้                ในใจ เราเอย
หลายสิ่งนำเปรียบเปรย   ใส่ไว้
หากเราไม่เฉยเลย         เพียรพร่ำ
เห็นจึ่งจำจงได้                   ค่ำเช้าเฝ้าทวน

สวัสดีค่ะคุณครู 
หนูมาแล้ว ไม่ได้ปล่อยให้อยู่คนเดียวหรอกค่ะ อิ
 

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 14:06 น. - comment id 1019996

คุณ กิตติกานต์

        ยังหรอกครับยังห่างไกลอีกมาก ทุกๆอย่างใน
โลกนี้นั้นสู้ความคิดมนุษย์ไม่ได้หรอกครับ เพียงแต่
ว่าเรานั้นจะค้นพบหรือไม่ครับ   หากเราเข้าใจใน
ฉันทลักษณ์คือตำราในการใช้ประพันธ์ร้อยแก้วหรือ
ร้อยกรองแล้ว  ก็สามารถฝึกฝนได้แต่จะดีหรือไม่ดี
นั้นอยู่ที่ทักษะและความพยายามของเราครับ ฉนั้น
คุณอย่าได้ดูถูกความคิดเราเองเป็นอันขาด หาก
ทำมิฉะนั้นคุณก็จะย่ำเท้าอยู่กับที่ครับ ผมฝาก
แง่คิดให้คุณไปพิจารณาเอาเอง อิทธิบาทสี่คือ
สิ่งที่ทำให้เราประสบความสำเร็จครับ ขอบคุณ
ที่มาเยี่ยม ผมเลยละลาบละล้วงไปหน่อยนะครับ
แต่ก็ด้วยความปรารถนาดีครับ รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 14:11 น. - comment id 1019999

คุณ  ตรากลม

        ความเหงาย่อมมาจากความเงียบ อยู่ที่ว่าเราจะ
หาหนทางอย่างไรเท่านั้น ผมเองแม้ว่าจะเหงาใน
เรื่องรอบกาย แต่ใจผมไม่เหงาเพราะค้นหาสิ่งมา
ทดแทน นั่นก็คือการเขียนแล้วลงไว้ก็ช่วยได้อีก
ประการหนึ่งถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงน้อยนิดก็ตามแต่
ทว่าก็ยังดีกว่านั่งเฉยๆครับ การเขียนกลอนนั้นก็
ต้องประกอบด้วยสมาธิมากหรือน้อยครับ ขอบคุณ
รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 14:14 น. - comment id 1020001

คุณ ลุงแทน

        สวัสดีครับ ถึงแม้ว่าสังขารผมนั้นธาตุต่างๆจะ
รวนเรไปบ้างก็ตาม แต่สภาพจิตใจผมนั้นแจ่มใส
ครับ ขอบคุณ หากโอกาสอำนวยคงจะได้พบกันอีก
ครับ รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 14:19 น. - comment id 1020002

คุณ อรุโณทัย

          ผมก็เขียนไปเรื่อยๆแหละครับหาได้จริงจัง
อันใดไม่ เพียงแต่ความสนุกเพลิดเพลินไปวันๆ
หนึ่งเท่านั้น ซึ่งดีกว่าไปท่องเที่ยวตามสถานอโคจร
และเก็บตัวเงียบๆค่อยๆปล่อย ค่อยๆวาง ในสิ่งที่ควร
จะวางครับ ก็เท่านั้นเอง การรจนานั้นได้ประโยชน์
แก่ผมมากได้หลายๆสิ่งหลายๆอย่างครับ หาที่จะคิดโอ้อวดประการใดไม่ครับ รักเสมอ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 14:27 น. - comment id 1020005

คุณ ครูพิม

    ไม่เป็นไรนี่แหละครับคือสิ่งที่ผมได้รับความรัก
จากคุณก็ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ผมภูมิใจมากครับ แต่
การจะมาฝึกกับผมคิดว่าเป็นเพียงแค่สิ่งล้อเล่น
ผมเองนั้นหาใช่ผู้เชี่ยวชาญ เพียงแต่เล่นไปตามใจ
ผมที่ปรารถนาเท่านั้นครับ คนเก่งด้านนี้ คือคุณหมอ
วฤก ซึ่งถือได้ว่าเป็นยอดของโคลงกลอนตัวจริง
เสียงจริงครับ กลอนท่านจะคล้ายๆกับผมคือมี
ความอ่อนช้อยหวานละมุลละไมเสมอๆ แต่ก็
แฝงนัยต่างๆไว้อยู่ หากคนอ่านนั้นสามารถแยก
แยะได้ก็ถือได้ว่าได้ร่ำเรียนรู้ไปอีกขั้นหนึ่งครับ
นี่แหละคือของจริงๆ ที่ผมยอมรับปกติแล้วผมเอง
เป็นคนมีทิษฐิเชื่อมั่นตัวเองสูงมากจะยินยอม
ก็ต่อเมื่อได้พิสูจน์แล้วเท่านั้นครับ หวังว่าคงจะ
ได้รับความกรุณาจากคุณครูคนสวยแห่งเมือง
เลยสถานที่งดงามเลยทำให้คุณเป็นคนงดงาม
ไปด้วย ขอบคุณครับ รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 14:54 น. - comment id 1020009

คุณ กิ่งโศก

         เจ้ากิ่งเอ๋ย....ทุกๆสิ่งย่อมไม่พ้นไปจากความ
พยายามและใจที่ต่อสู้ไปได้หรอก แพ้ร้อยครั้งก็ย่อม
มีสักครั้งที่เราต้องชนะ ครั้งที่เราชนะคือสิ่งผลอันยิ่ง
ใหญ่ทั้งภายนอกและภายใน จำไว้  เขียนโคลงขึ้นนี้
นับว่าใช้ได้ดีแล้ว การเล่นโคลงนั้นต้องรู้จักอักษร
ในการใช้ให้สัมผัสต่อเนื่องแฝงนัยและสัมพันธ์กับ
ทำนองโดยอาศัยฉันทลักษณ์ไว้เป็นสำคัญในการ
ฝึกฝน ครูจะพูดทางนี้เลยนะเพื่อจะได้เป็นประโยชน์
ไม่มากก็น้อย ต้องเข้าใจคำว่า " อารมณ์" กับ คำ
ว่า "ใจ" ด้วย อารมณ์คือส่วนหนึ่งของใจและก็
คือส่วนหนึ่งของวิญญาณธาตุ อารมณ์จึงประกอบ
ไปด้วยสิ่งที่เรียกว่า เพ้อฝันสร้างสรรค์จินตนาการ
ในลักษณะที่เกิดขึ้นหรือสร้างภาพขึ้นเองตามแต่
อารมณ์นั้นๆจะพึงปรารถนา นี่แหละเรียกว่า
อารมณ์ของทุกรูปซึ่งหลักใหญ่เกิดจากตัณหาคือ
ความอยากที่สอดแทรกไปยังเวทนาเพื่อเสวย
ทุกข์หรือสุขไม่ทุกข์หรือสุขจึงเป็นอารมณ์ขึ้น 
 ส่วนคำว่าใจนั้นประกอบด้วยจิต เจตสิกที่กระทำไว้ในทั้งภายนอกและภายใน
ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องจริงทั้งสิ้นที่ได้รับรู้ไว้
       เจ้ากิ่งเอ๋ย...จะเห็นได้ว่ามันแตกต่างกัน
อย่างไร เมื่อเข้าใจ อารมณ์และใจแล้วที่นี้ก็อยู่
ที่เราจะนำมาใช้ว่าเราจะเลือกใช้อะไรเท่านั้น
การผิดถูกชั่วดีล้วนแล้วแต่เราทั้งนั้นหาใช่อื่นใด
ไม่  ฉนั้นทางที่ดีที่สุดคือมีสติในการใช้จะใช้
ส่วนหนึ่งหรือทั้งสองส่วนให้ผสานกันก็ได้นะ
       หมั่นฝึกฝนไว้ที่เขียนมานั้นก้าวหน้าไปอีก
ขั้นหนึ่งแล้ว อย่างไร คือการรู้จักวิธีการพลิกแพลง
ในหารหามุมมองมาใช้ในการหักมุมของโคลง
แล้วผสานรับกันอย่างสอดคล้องทำให้โคลงนั้น
บังเกิดขึ้นในลักษณะสองประการตามแต่คนอ่าน
จะคิดได้ บรมครูเราท่านมีพรสวรรค์สามารถ
รจนาในร้อยกรองร้อยแก้วได้เป็นอย่างดี ผลงาน
ของท่านทุกๆชิ้นจะออกมาแบบอ่อนช้อยละมุลละไม
เสมอ สิ่งนี้แหละคือการกระชากอารมณ์คนอ่าน
ให้กระเจิงหวั่นไหวไปตามเรื่องนั้นๆ เอาครูจะ
ยกตัวอย่างทำกลอนอ่อนช้อยจึงได้รับการยกย่อง
ดูเอาระหว่างปรมาจารย์สองท่านในปัจจุบันนี้
เป็นตัวอย่าง คือ
อาจารย์ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ การลำนำกวี
ท่านจะออกไปในแนวทางอ่อนช้อยละมุลละไม
สอง อาจารย์อังคาร ลำนำบทความท่านจะออกไป
ในทางดุดัน ห้วนๆถึงจะแฝงสิ่งความรู้ไว้แต่ก็ยัง
ไม่ได้รับการยกย่องเลอเลิศเท่ากับอาจารย์
เนาวรัตน์ ซึ่งการรับการยกย่องนี้เป็นระดับ
ประเทศคือท่านได้เป็นถึง ศิลปินแห่งชาติใน
ด้านวรรณศิลป์ ส่วนอาจารย์อังคารนั้นท่านได้
รับการยกย่องจากมวลชนทั่วๆไปแต่ยังไม่ถึงขั้น
ระดับชาติ
หรือกวียิ่งใหญ่ทั้งหลายนั้นก็ยังไม่ได้รับการยกย่อง
ดังเช่นท่านบรมครูซึ่งอยู่ในระดับโลกจ้า
      เพียงสองท่านนี้ท่านยังมีชีวิตอยู่หากเธอติด
ตามผลงานและได้อ่านผลงานท่านทั้งสองก็จะ
สามารถแยกแยะได้ ครูเองก็เอามาประกอบการ
เขียนของครูไว้เสมอๆจ๊ะ เอาเท่านี้ก่อนนะยาว
ไปแล้วคนเขายิ่งหมั่นไส้ครูอยู่ จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น
รักศิษย์เสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 15:17 น. - comment id 1020028

คุณ มณีจันทร์

      ขอบคุณเจ้าหญิงแสนสวยมากครับ ในที่นี้ผม
เรียกเจ้าหญิงมีสองคน คือคุณและเจ้าหญิงเฌอมาลย์
ที่ผมเรียกนี้ เพราะผมรักเข้าใจคุณจึงมอบตำแหน่ง
นี้ให้อันสืบเนื่องมาจากนิยายสั้นๆ คือ เรื่อง ทัศยุราชันย์
ครับ รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 15:25 น. - comment id 1020036

คุณ หมอวฤก

        นับว่าเป็นวาสนายิ่งสำหรับผมครับที่ได้รับ
ความกรุณาอันสูงในการมอบบทกวี "อัศจรรย์"ไว้
ให้ได้ใช้ในการศึกษาเพิ่มเติม  นับเป็นกรุณาที่มาก
จริงๆครับ ขอขอบพระคุณยิ่ง

    เอ๊าๆๆๆๆศิษย์เราทั้งหลายหรือไม่ใช่ก็ไม่เป็นไร
มาอ่าน ลำนำกวีที่งดงามนี้ไว้ประดับสติปัญญาความ
รู้ตลอดจนเป็นแนวทางในการศึกษาร้อยกรอง
นับได้ว่าเป็นตัวอย่างที่งดงามดีมากประการหนึ่ง
ซึ่งน้อยครั้งนักที่ยอดนักกวีแห่งบ้านกลอนไทย
นี้จะกรุณามอบให้ไว้ ผมถือว่าเป็นนิมิตที่ดียิ่งที่
มอบสิ่งอันมากด้วยแง่คิดหลากหลายตลอดจน
ความอ่อนช้อยของอักษรเลิศรสไปด้วยอรรถรส
บทกวีนี้ยิ่ง  

        ขอขอบคุณอีกครั้งในความกรุณานี้ครับและ
ผมหวังอย่างยิ่งว่า ท่านจะกรุณามอบสิ่งที่ดีงามนี้
ฝากไว้ ณ กระต๊อบน้อยๆด้วยนะครับ เผื่อผู้ที่มา
เยี่ยมผมจะได้นำติดตัวไปใช้ประการศึกษาเพิ่ม
เติมครับ  รักคุณหมอมากๆๆๆๆครับ นับถือ

                แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 15:29 น. - comment id 1020038

คุณ พจน์รำพัน

       ครับทุกๆอย่างล้วนก่อเกิดจากจินตนาการทั้งสิ้น
จะมากหรือน้อยย่อมอยู่ที่การแสดงครับ หากปราศ
เสียจากสิ่งนี้ ชีวิตคนเราก็ย่อมประสบแต่ความมืดมน
หม่นหมองย่อมมิอาจจะนำพาก้าวล่วงสู่โลกอันกว้าง
ใหญ่ไพศาลนี้ได้ ใช่ไหมครับจะมากหรือน้อยก็ล้วน
แล้วแต่ละบุคคลที่จะจัดสร้างขึ้นบางครั้งอาจจะเท็จ
บ้างจริงบ้างแต่ทั้งหมดล้วนแล้วแต่บ่อเกิดแห่ง
ความหวังของบุคคลนั้นๆทั้งสิ้น ขอขอบคุณที่แวะ
มาเยี่ยมคนแก่ซึ่งนับวันจะล่วงโรยไปจากวงการ
นี้ครับ รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 15:34 น. - comment id 1020043

คุณ วิทย์ศิริ

          ขอบคุณในความกรุณานี้ครับ แต่ทว่าผมรู้ตัว
ผมดีว่ายังอ่อนด้อยห่างไกลต่อสิ่งนี้อีกมากต่อมากครับ
เพียงแต่ดำเนินไปเพื่อผ่อนคลายอารมณ์และจิตใจ
ผมให้เพลิดเพลินเท่านั้นยังประโยชน์อีกนัปประการ
อย่างน้อยก็สภาพจิตที่ดีและความจำด้วยครับ ขอบคุณ
ที่แวะมาเยี่ยมเสมอครับ  รักเสมอ

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 15:46 น. - comment id 1020050

คุณ  เฌอมาลย์
 
       เจ้าหญิงแสนสวยครับ สิ่งเหล่านี้ผมไม่มีหรอก
ที่นำมานี้ไปเอามาจากร้านจำหน่ายเครื่องประดับ
ต่างๆครับ ที่บ้านผมไม่มีหรอกครับคนยากจนจะมี
ก็ไม่ยากจนซิครับ ครับผมอยู่คนเดียวด้วยจริงๆเลย
เขียนแก้เหงาๆครับ รักเจ้าหญิงเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 15:53 น. - comment id 1020052

คุณ แก้วประภัสสร

       เป็นไงล่ะเจ้าหญิง ศิษย์รักผมแถลงไว้แล้วนา
เข้าเรื่องล่ะ ดีแล้วในงานรู้สึกว่าก้าวหน้าไปได้ไกล
พอสมควรแล้วรักษาไว้นะ การตอบกระทู้เขาก็ดีแล้ว
ทำไมครูถึงไม่ตอบเหมือนคนอื่นเขา เพราะว่าครูให้
เกียรติแก่แขกที่มาเยือนเสมอๆ หากจะตอบแบบรวมๆ
ก็ได้แต่ครูไม่ทำเราต้องทำตัวเราให้เกียรติแก่
คนอื่นจนติดนิสัยเรา ผู้รับเขาก็จะพอใจและรักเรา
และให้เกียรติเราเช่นกัน หากไม่ให้เขาเขาจะให้
เราหรือ  จงหมั่นพยายามต่อไปนะ รักศิษย์เรา
เสมอจ้า

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 16:02 น. - comment id 1020055

คุณ   แก้วประภัสสร

         นับว่าเขียนได้ดีจ๊ะ เหมือนดังครูบอกไว้ไหม
ว่าการเริ่มที่กลอนแปดให้เชี่ยวชาญแล้วอะไรๆก็
จะไม่ยากไปนะ   การเขียนร้อยกรองให้ดีได้นั้น
เราต้องเข้าใจในฉันทลักษณ์ทุกแง่มุมให้ละเอียด
ถ่องแท้เสียก่อน เพราะฉันทลักษณ์คือตำราว่าด้วย
การเขียนร้อยแก้ว ร้อยกรอง โดยกรอบ กฏ ข้อบังคับ
ไว้เสมอ เมื่อเราเข้าใจและรู้จักการหาข้อจำกัดความ
เฉพาะตัวเราได้นั่นแหละจึงจะบรรเลงเพลงได้
อย่างไม่ติดขัด นานๆเข้าจะก่อเกิดปัญญาในการ
หาลูกเล่นใส่ลงไปด้วยการพลิกแพลง หักมุม
แต่ทุกๆอย่างต้องมีความหมายสอดคล้องกับทำนอง
ไม่ล่วงก้าวก่ายกันและกัน สิ่งนั้นก็จะบรรเจิด
เพริศแพร้วอ่อนช้อยหวั่นไหวต่อผู้เสพย์ของเรา
จ้า   แต่นี่ก็ถือว่าศิษย์เราได้ก้าวไปอีกหลายขั้น
แล้วล่ะ  ครูดีใจด้วยนะที่ไม่ทำให้ผิดหวัง ด้วยคิด
ว่าเธอสองคนถือเป็นรุ่นสุดท้ายแล้วจ๊ะ รักเสมอ

                  แก้วประเสริฐ.

ฉางน้อย

27 กรกฎาคม 2552 19:34 น. - comment id 1020122

19....... เฌอฯๆๆ ไปปล้น ไปจี้นะ 

เดี๋ยวเค้าดูต้นทางให้เอง 

อย่าลืมๆ หารสองล่ะต่ะเอง อิอิ .......

แวะมากวนบ้านลุงแก้วคะ .....

ยาแก้ปวด

27 กรกฎาคม 2552 19:38 น. - comment id 1020123

เฌอปล้นได้เท่าไหร่
ใส่ท้ายรถข้าพเจ้าเลยนะ

ฉางน้อยดูต้นทางดีๆ
พี่แบมขวางอยู่
จัดกางพี่มังก่อง

สวัสดีค่ะลุงแก้วประเสริฐ

เพรชงามตามกลอนเลยเจ้าค่ะ

กวีน้อยเจ้าสำราญครับ

27 กรกฎาคม 2552 20:03 น. - comment id 1020141

สุดยอดครับ  คุณลุงแก้วประเสริฐ

อ่านแล้วเคลิ้มๆๆ หลงไหลๆๆ  ใจหวั่นๆๆ ใจสั่นๆๆ  คลอนแคลนๆๆ  อิอิ

บรรยายมะหมดครับ ระทึก ระลึกลุ้นตลอด  อิอิ

ไปล่ะครับ ชะแว้บบบ

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 22:21 น. - comment id 1020213

คุณ  ฉางน้อย

           เย้ๆๆๆ เจ้าฉางน้อยหลานรักเราจะมาขโมย
หรือปล้นหรือจี้ได้ เลยนะไม่ต้องดูต้นทางหรอกลุง
จะจับหลานเต้นระบำดูแก้เหงาจ้าและให้พวกๆทำ
อาหารให้ทานด้วย อีกคนทำอะไรดีหว่า  อ้อนึกออก
แล้วนั่งอ่านกลอนให้ฟังเพลินๆคงจะดี  มาๆมาเล๊ยหลาน
รักของลุง ฮ่าๆๆๆๆ รักหลานเสมอจอมซน

                 แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 22:26 น. - comment id 1020216

คุณ ยาแก้ปวด

สวัสดีจ้า
     มาเล๊ยมาเร็วๆจ้าหลานรัก ลุงยังมีเหล้านอก
อีก 1 ขวดใหญ่เก็บไว้ในตู้เย็น มาแล้วต้องทำอาหาร
ให้ด้วยนะ ทำไปดื่มเหล้าไปจะได้มีฝีมือแซบๆหน่อย
แล้วทำเผื่อเขาด้วยนา แล้วหยิบไปได้เลยจ้า 
รักหลานเราเสมอ

               แก้วประเสริฐ.

แจ้นเอง

27 กรกฎาคม 2552 22:26 น. - comment id 1020217

ก็ควรเป็นสุดสวาทจริงๆนะคะ

งามมากๆเลยคะทั้งคำและภาพ

ติดตาตรึงใจ

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 22:32 น. - comment id 1020222

คุณ กวีน้อยเจ้าสำราญ

          อะไรจะปานนั้นหรือว่าเคลิ้มถึงสาวคนรัก
กระมังน๊ะ เห็นใจนะเรื่องนี้มาไหม๊เพราะสามสี่สาว
ใบเถาจะมาน๊ะ ต่างสวยๆดังนางฟ้าเชียวล่ะหลานเอ๋ย
          แต่บอกเสียก่อนนะแต่ละนางนั้นซุกซนสนุก
กันคนล่ะแบบ ตอนนี้ต้องใช้ความสามารถพิเศษเอา
เองนะ ฮ่าๆๆๆหรือไปปรึกษากับน้าชายก่อนก็ได้
ด้วยคนกุลานั้น กวาดสาวชาวกุลาเสียแทบจะ
หมดเผ่าเอาเลยล่ะหลานรัก  เอ๊ๆๆๆๆชักสงสัย
แล้วซิจะมีหลานเราร่วมด้วยหรือเปล่าหนอ
แต่อย่างไรก็ช่างเถอะนะ  รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

27 กรกฎาคม 2552 22:35 น. - comment id 1020225

คุณ แจ้นเอง

      อ้าวๆแล้วจะมาร่วมงานปล้นไหมครับ รับรอง
ว่างานนี้สนุกแน่ๆเชียวล่ะ ล้วนแต่สาวๆหนุ่มหล่อ
อีกด้วยเน้อ ผมคิดว่าสนุกแน่ๆเลยล่ะงานนี้ รักเสมอ

                    แก้วประเสริฐ.