**รอคำ..**

คนกุลา

 
.

เก้าสิบวันผันผ่านใช่นานนัก
ได้มาถักทอร้อยสร้อยอักษร
กวีกานท์หวานคำที่พร่ำวอน
เฝ้าออดอ้อนเอ่ยใจได้ล่วงเลย
วันหัวใจไหวว่างอย่างคนช้ำ
สุดกลืนกล้ำย่ำมามิกล้าเผย
ได้ดื่มด่ำฉ่ำจินต์รินรำเพย
ดอกรักเอยเชยชื่นงามตื่นตา
ทอดอกฝนบนทางระหว่างเมฆ
สุดสานเสกสายสร้อยร้อยบุปผา
กรองกวีมณีหอมกล่อมจันทรา
ตราบเพลาสุริยันผันมาเยือน
    
**จักข้ามผ่านสายรุ้งสีสวยสด
แทนด้วยพจน์ร้อยเรียงแม้เพียงเพื่อน
หวังสานสร้างไมตรีอย่าลืมเลือน
แม้ตะวันคล้อยเคลื่อนจากโลกกลม**
(ด้วยอภินันทนาการ จาก คุณโคลอน ครับ)

เขียนนิราศอาจเอื้อมหวังเชื่อมฝัน
เยือนลานจันทน์วันรอกะพ้อขม
ในกอดเขาเงาน้ำยามระทม
ยังฝากลมรำเพยมาเอ่ยครวญ
ทุกวันเดือนเหมือนว่าทำหน้าที่
ร้อยวจีคลี่หวามให้งามล้วน
ถักใจรอทอรักถักกระบวน
ให้อบอวลอาบถ้อยที่ร้อยเรียง
เหมือนดั่งเดินดุ่มเดี่ยวเที่ยวโลกหลอน
ฝึกเขียนกลอนกล่าวคำฝากน้ำเสียง
เริ่มมีเพื่อนพี่น้องประคองเคียง
จุดตะเกียงหวังใหม่ให้คุโชน
ฟื้นดอกไฟในหวังแต่ครั้งไหน
ดุจคืนดวงดอกไฟในครั้งโน้น
ได้เติมเชื้อเพื่อหมายคล้ายปลอบโยน
ให้กล้าโผนทะยานปานนกไพร
มาเติมหวังฝั่งฝันในวันนี้
จากวันที่ฤดีร้าวคราวมาใหม่
จึงร่ายลักษณ์อักษรามาสื่อใจ
หวังเผยนัยเปิดคำจำนรรจา
เก้าสิบวันผันผ่านก็นานเนิ่น
อยากเชื้อเชิญเพียรร้อยสร้อยภาษา
โปรดช่วยชี้/วิจารณ์เขียนผ่านมา
คนกุลามาหวังฟังติชม
.
............. 
คนกุลา
ในวสันต์