ด้วยรักและอาลัย

จิตรำพัน

วันที่หก ก.ค. คืนวันจาก
ชีวีพรากไกลแล้วมิหลับฝัน
รับข่าวเศร้าเราตระหนกตกชีวัน
น้าต้องพลันชีพดับลับวิญญาณ์
ด้วยเพราะเขายิงร่างให้สิ้นสูญ
ใจอาดูรคูณเศร้าข่าวเปิดหนา
น้าไม่เคยสร้างร้ายให้ใครพา
แต่ต้องมาเจอพาลดังกรรมเดิม
ประกอบสัมมาชีพด้วยสุจริต
ไม่เคยคิดติดร้ายหมายหมิ่นเหิม
ให้ใครเกลียดแวดล้อมเหมือนดังเดิม
แต่กลับเติมคนร้ายหมายชีวี
เพียงเพราะลงต่อว่าขับรถแย่
คิดตนแน่พ่อใหญ่ไหล่มีสี
อิทธิพลยลมากที่พึงมี
ตัวกูดีไม่ผิดแม้ฆ่าคน
โอ้อนาถใจแท้ญาติแห่ศพ
น้าต้องพบดับสิ้นเมียสับสน
สติแย่แท้ลูกอีกหนึ่งยล
ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงไร้หลักยืน
ญาติอยู่ไกลเดินทางได้จำกัด
ต้องเลือกคัดเร่งพิธีแม้ใจฝืน
อยากเห็นหน้าครั้งสุดท้ายก่อนส่งฟืน
น้ำตารื่นรินหลั่งแม้ห้ามใจ
อยากให้น้าไปดีสู่สุคติ
ตั้งจิตตริอุทิศกุศลใส
หลานคนนี้ขอโหสิวาจาใจ
กายที่ได้เคยพลั้งส่งล่วงเกิน
อย่ามีห่วงเบื้องหลังคนยังอยู่
ให้เขาสู้ฟันฝ่าก้าวเดินเหิน
จะลำบากทุกข์-สุขต้องเผชิญ
ตามกรรมเดินวิถีชี้ทางที่ควร
นำกระดูกกลับบ้านด้วยหดหู่
เตรียมการสู่ทำบุญอุทิศหวน
ประเพณีที่มีแม้ใจครวญ
ญาติต่างล้วนพร้อมหน้าคราส่งบุญ