ยามดีอยู่ไม่รู้ดูไม่เห็น กายจะเป็นอย่างไรใจมิหวั่น มุ่งหาแต่สินทรัพย์นับอนันต์ คิดว่านั่นคือสุขสิ้นทุกข์ใจ ทรัพย์มากมายยิ่งดีมีคุณค่า ในสายตาคนมองยกย่องให้ เป็นฮีโร่มาดเก๋เท่ห์ว่าใคร ยามไปไหนมากมายสหายเรา เมื่อเวลาพ้นผ่านกาลเริ่มเปลี่ยน ทรัพย์เสถียรเคยมีเศรษฐีเก่า ใช้จับจ่ายทุกทางอย่างมัวเมา ทรัพย์บางเบาโรคเร้าเข้ามารุม ถึงคราหมดทรัพย์สินก็สิ้นสุข ดั่งไฟลุกเผาผลาญพาลร้อนลุ่ม มวลหมู่มิตรเคยห้อมรายล้อมรุม ไม่เหลือกลุ่มให้เห็นเช่นวันวาน ต้องโดดเดี่ยวเดียวดายไร้ญาติมิตร มีชีวตติดบ่วงห้วงสังขาร ปวดทั้งกายเจ็บใจให้ทรมาน นอนรอวันชีพดับลาลับกาย อโรคยาปรมาและลาภา.... นั้นหมายว่าไร้โรคาพาสุขหลาย อย่าประมาทกับชีวิตคิดใส่ใจ ทรัพย์ใดใดช่วยไม่ตายลูกเดียว .............................................. เทียนหยด
เที่ยนหยด 10 ก.ค. 2552 13:19 น. - ID 127522 
2546
3
0
10 กรกฎาคม 2552 14:48 น. - comment id 1012372
การไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐจริงๆค่ะ
11 กรกฎาคม 2552 08:30 น. - comment id 1012703
การไม่มีลาบ อดปั้นข้าวเหนียวอันประเสริฐ อิอิ ครับ ผมจะหมั่นดูแล ตัวเองให้ดีๆ จะได้มีคนมาดูแล แล้วเห็นว่าเรายังดี อิอิ
11 กรกฎาคม 2552 12:15 น. - comment id 1012791
ดีแล้วจ้ะ กวีน้อยฯ วันนี้เรายังแข็งแรงคงไม่เท่าไร แต่คนเราหนีสังขารตัวเองไม่พ้นแน่ๆเราเราห้ามความแก่ชราไม่ได้ แต่เราสามารถที่จะชลอให้ชีวิตอยู่กับเราให้นานที่สุดได้จ้ะ
11 กรกฎาคม 2552 12:16 น. - comment id 1012792
เหอๆๆๆ พี่จะบอกว่าเราห้ามความแก่ชราไม่ได้ได้..ดันพิมตกคำว่า ไม่ ไปซะนิ ...ขอเพิ่มเติมไว้ด้วยแระกานเนาะ
11 กรกฎาคม 2552 23:43 น. - comment id 1013064
อยากได้สิ่งนี้จังแต่ไม่เคยได้ เป็นเพื่อนรักกับ กับโรงพยาบาลจนตอนเรียนมหาลัยเพื่อนแซวว่ายัยแว่น เธอประดุจ๖รกีหลังสงครามเลยมิ ผิดเลยนะยะ ขำเหมือนกันกับฉายานี้
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด