ฝืนใจตัวเองไม่ใช่น้อย ที่ต้องปล่อยให้เธอเดินจากไปง่ายๆ แต่ในเมื่อสายป่านมันสุดปลาย คงไม่มีความหมายที่จะโวยวายให้ใครเห็นดี ยอมรับมันอะไร-อะไรคงง่ายกว่า ภาพฉันในสายตาอาจงดงามกว่าตอนนี้ เธอจะได้พอใจกับการจากไปที่จบง่ายดี ยืดเยื้อประโยชน์ไม่มี ในเมื่อยืนยันดิบดีว่าจะไป เธอยิ้ม..ฉันยิ้มตอบ เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายที่จะมอบให้ คงมีความสุขสินะคนดีที่กำลังจะได้ไป เธอไม่รู้ใช่ไหม ? ว่าหัวใจ ใครกำลังแหลกสลาย..ต่อหน้าเธอ