1 มิถุนายน 2552 08:25 น. - comment id 993165
:) แบบว่า...บางทีเรื่องมันไปพ้องกับคนบางคนเลยเกิดการเข้าใจผิดกันก็เป็นได้กระมังค่ะ เลยลุกลามใหญ่โต ทั้งที่ผู้เขียนเขาไม่ได้มีเจตนาสักกะนิดนึง... :)
1 มิถุนายน 2552 08:56 น. - comment id 993171
คือน้ำใจและไมตรี มอบน้องพี่ให้สุขสันต์ พึ่งพาอาศัยกัน อาทรเอท้อและเจือจุน
1 มิถุนายน 2552 09:07 น. - comment id 993175
เป็นกำลังใจให้คับ
1 มิถุนายน 2552 09:49 น. - comment id 993187
คำสารภาพ ไร้ซึ่งไฟไหนควันจะควั่นฟ้า ไร้ธาราเมฆนี้จะมีไหม ไร้ซึ่งจินตนาการผ่านแหล่งใจ ไร้เหตุใดไหนเลยผลจะด้นตาม ทุกสรรพสิ่งล้วนเกิดได้ตามหมายเหตุ หากขอบเขตบางอย่างไกลเกินไถ่ถาม เมื่อเกิดผลต้องค้นเหตุทุกเขตุคาม อย่าไปห้ามจิตใจของใครเลย เพราะความคิดความฝันห้ามกันยาก จนปรายปร่นหม่นพรากยากเฉลย เพราะกานท์กลอนวอนผ่านการชมเชย ใจก็เลยผูกพันค่อยมั่นคง คนกุลามาอยู่นี่คงมีบ้าง ที่ได้สร้างความใคให้เกิดหลง ตามแต่ใจไฟฝันนั่นแปลงลง ซึ่งก็คงต้องจำจดเป็นบทเรียน หากเราไม่ได้เจ็บหรือรับรู้ แต่คนผู้ถูกกระทำช้ำจนเหียน กวีกานท์ท่านสอนให้วอนเพียร เฝ้าอ่านเขียนร่ายคำเป็นกำนัล จะระวังที่กล่าวทุกคราวคิด จะลิขิตทุกคำพร่ำเสกสันต์ จะระลึกตรึกทุกคราที่จาบัลย์ เพราะทุกอันตรายมีที่ร่ายคำ ขออนุญาต มองต่างมุมนะ ครับคุณหมอ สบายดี นะครับ
1 มิถุนายน 2552 11:21 น. - comment id 993206
คิดไปเอง..เกรงเธอจะเผลอหนัก ด้วยถูกรักเร้ารุมสุมเสน่หา หลงงายงมกับคำร่ำพรรณา หลงคุณค่า..ปุยเมฆ..เสกซึ้งอารมณ์ ....แบบว่า..มาแจมครับ
1 มิถุนายน 2552 12:04 น. - comment id 993222
งานเข้าแล้วสิเนี่ย วฤก คิดเสียว่าฝีมือวฤก ตรึงตาจนไปมัดใจคนอ่านได้ไง
1 มิถุนายน 2552 12:13 น. - comment id 993233
จิตจินตนาการได้หลายอย่างจริงค่ะ เพียงก้อนเมฆก้อนเดียวกัน อาจจะมองเห็นไม่เหมือนกัน แวะมาทักทายก่อนทานอาหารกลางวันค่ะ
1 มิถุนายน 2552 15:17 น. - comment id 993290
ชอบความหมายอันลึกซึ้งของบทนี้ครับ..
1 มิถุนายน 2552 17:21 น. - comment id 993294
กุ้งหนามแดง ...... เหมือนกันเลยครับ ผมอยากให้เรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้เป็นแค่เพียงความเข้าใจผิดเท่านั้น.... เมื่อประมาณ ๑ ปีก่อน มีผู้มาสมัครเป็นสมาชิกเว็บของผม (http://drnui.com) เธอพยายามเขียนกลอนตอบกลอนของผม... เกือบทุกบทกลอน ผมก็ตอบกลับไปบ้าง ... เป็นบางครั้ง เหมือน ๆ กับที่ตอบกลอนของสมาชิกบ้านกลอน ThaiPoem ของเรา.... หลัง ๆ มาเริ่มรู้สึกแปลกใจ... ที่มี PM มาถึง... เป็นเรื่องส่วนตัว ....ซึ่งเมื่ออ่านเสร็จแล้วก็ลบทิ้งทุกที ไม่เคยตอบกลับ ตอนนั้นผมคิดง่าย ๆ แค่ว่า ... "ตบมือข้างเดียวคงไม่ดัง" ต้นเมษานี้เอง มี PM มาบอกว่า ... "สามีรู้เรื่องของเรา" "ของเรา" .... เขียนออกมาได้ไงวะ ... ตอนนั้นรู้สึกโกรธ ผมไม่ได้แสดงท่าทีอะไรให้แก่คุณเธอเลยแม้นเพียงนิดเดียว ผมกับน้องบี คู่ชีวิตของผมยังรักกันหวานชื่น ทั้ง ๆ ที่เรารักกันมาจะ ๑๐ ปีอยู่แล้ว และมันไม่เป็นการสมควรเลยที่จะไปทำอะไรที่ผิดศีลธรรมอย่างนั้น ทั้งกลอนทั้งกระทู้ในบ้านของผม ต่างก็ยืนยันความรู้สึกที่ผมมีให้แก่น้องบี .... ถ้าตาไม่บอดก็ใจบอด... จึงมองไม่เห็น ๘ เมษายน ๒๕๕๒ .... ผู้เป็น "สามี" มาขอเคลียร์กับผม คุยกันจนเข้าใจแล้ว ... ผมลบสมาชิกภาพของเธอออกไปจากบ้าน .... คิดว่าเรื่องจะจบ แต่มันก็ไม่จบ ... เพราะคราวนี้เป็นอีเมล... และการตามมาสมัครเป็นสมาชิกบ้านกลอน ไม่ทราบว่าคุณเธอทำอย่างนี้เพื่ออะไร... แต่.... ผมถือว่าเป็นการคุกความต่อความสงบของครอบครัวผม ครูกระดาษทราย.... น้ำใจไมตรีจิต หากเห็นผิดคิดแผกผัน ไมตรีมีให้กัน นั้นควรให้ต่อไปฤๅ ฯ ขอบพระคุณมากครับ ... ที่นำกาพย์มาร่วมกระทู้ ม้าลาย..... ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจ คนกุลา..... ครับผม... เป็นมุมต่างที่น่ารับฟัง ขอรับ จอมปราชญ์แดนอาคเนย์ แบบว่า .... ขอบคุณมาก ที่นำกลอนมาร่วมกระทู้ โคลอน.... เง้อ.... หมู่นี้สงสัยดวงตก วฤกได้รับ "งานเข้า" บ่อยจัง สงสัยต้องไปทำบุญ ... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/story10163.html ซะแล้วสิ แก้วประภัสสร...... ครับผม..... จินตนาการ สร้างภาพได้หลายหลาก ขึ้นกับการปรุงแต่งของจินตนาการ ติตรากร.... ขอบคุณมากครับ ดีใจที่คุณชอบกลอนบทนี้ครับ
1 มิถุนายน 2552 17:17 น. - comment id 993353
อ่า...วฤก อ่านดูแล้วทะแม่งๆนะ ถ้าเป็นคนอ่านที่อินกับงานกลอนของนักเขียนจริง... ถึงจะมีต่อกลอนโต้ตอบกันบ้าง ก็ไม่น่าจะทำถึงขนาดนี้ หรือว่า.... จะเป็นคนที่รู้จัก วฤกเอง... คิดเล่นอะไรแผลงๆ อันนี้ลองตั้งข้อสันนิษฐานเอาเองนะคะ ยังไม่ต้องปักใจหรือฟันธง ยังไงขอให้ผ่านพ้นเหตุการณ์นี้ไปได้อย่างสงบและเข้าใจกันดีนะคะ
1 มิถุนายน 2552 17:28 น. - comment id 993358
โคลอน..... อีกครั้ง ขอบคุณมากครับสำหรับกำลังใจ.... ที่ว่าถ้าเป็นคนรู้จัก แล้วคิดเล่นอะไรแผลง ๆ นั้น ผมก็ว่ามันไม่ตลกเลย เพราะสิ่งที่คุณเธอกำลังคิดจะ "เล่น" นั้น มันหมายถึงความมั่นคง และความสงบสุขของครอบครัวผม ซึ่งผมจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายความรู้สึกของน้องบีได้เป็นอันขาด .... ฮึ่ม
1 มิถุนายน 2552 17:38 น. - comment id 993368
แวะมาให้กำลังใจค่ะ...
1 มิถุนายน 2552 17:46 น. - comment id 993372
หนักแน่นไว้ค่ะ...ไม่มีใครทำอะไรเราได้...ถ้าตัวเรามั่นคง... ปล.จะไปฝึกวิชาตัวเบา เพลาๆน้ำหนักลงหน่อยมั๊ย555(แซวให้เครียด เอ๊ย ให้หายเครียด...แฮ่)
1 มิถุนายน 2552 21:31 น. - comment id 993493
เสน่ห์แรงนะครับ อาจารยยยย์!!! แหะๆ สู้ๆ ครับ อาจารย์