เกียรติยศ

บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก

เกียรติยศชื่อเสียงเพียงสมมุติ 
ที่มนุษย์ถือเป็นเช่นสักขี 
วัดราคาค่าคุณหนุนทวี 
จะต้องมีเอาไว้กันอายคน 
ข้าไร้เกียรติยศศักดินานั่น 
เพียงมุ่งมั่นฝันไว้ใจฝึกฝน 
สิ่งที่เห็นเป็นอยู่สู้อดทน 
ตั้งเตือนตนบนทางห่างอบาย 
จะมีใครไหนเล่าเขามองเห็น 
เกิดมาเป็นคนยากตรากตรำหลาย 
จากเรือนชานบ้านช่องพี่น้องเคียงกาย 
ด้วยมุ่งหมายสร้างตนบนโลกา 
มิง่ายหรอกน้องพี่ที่จะอยู่ 
เหงาสุดกู่ห่างไกลไร้สิเนหา 
ต้องอดทนจนยากจากถิ่นมา 
เลี้ยงชีวาเดินย่ำเพียงลำพัง 
จะมีใครเห็นใจคนไกลบ้าน 
หนาวสะท้านทนไว้ด้วยใจหวัง 
พ้นเดือนปีสู้ต่อพอประทัง 
ขอชีพยังอยู่ดีมีเรี่ยวแรง 
เกียรติยศชื่อเสียงเพียงความฝัน 
แต่ละวันขอให้ใจเข้มแข็ง 
ทำการงานไม่เขินค่าเงินแพง 
เหลือใช้แบ่งเก็บงำยามจำเป็น 
ส่งกลับไทยให้น้องซ่อมแซมบ้าน 
สร้างมานานผุพังทั้งยากเข็ญ 
อาศัยเงินทางไกลได้ชุ่มเย็น 
ยามลำเค็ญช่วยหนักพักเป็นเบา 
อยากจะกลับถิ่นฐานบ้านเคยอยู่ 
ไกลสุดกู่ยากยิ่งนั่งนิ่งเหงา 
คิดถึงครั้งเริงร่าคราวัยเยาว์ 
อดีตเก่าชื่นบานผ่านมาแล้ว 
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 
๒๑  พฤษภาคม  ๒๕๕๒ 				
comments powered by Disqus
  • โคลอน

    22 พฤษภาคม 2552 08:32 น. - comment id 988414

    มีลาภเสื่อมลาภ
    
    มียศเสื่อมยศ
    
    ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นจริงๆ
    
    เห็นด้วยกับบทกลอนค่ะ29.gif29.gif29.gif
  • เพียงพลิ้ว

    22 พฤษภาคม 2552 08:44 น. - comment id 988419

    อยู่ไสกะบ่คืออยู่บ้านเฮาเนาะจ้า
    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  • ไร้อันดับ

    22 พฤษภาคม 2552 09:03 น. - comment id 988434

    ความสุขของคนเราไม่ได้
    อยู่ที่เกียรติยศ หรือทรัพย์สิน
    แต่อยู่ที่ใจ ที่เพียงพอ
    กับความอบอุ่นของคนที่
    เรารักและรักเรา
    จริงไหมครับ
    
    ขอให้ได้กลับถิ่นฐาน
    อย่างมีความสุขครับ 11.gif
  • อนงค์นาง

    22 พฤษภาคม 2552 10:27 น. - comment id 988469

    สวัสดีคุ่ะ
    รู้สึกว่าเราจะอยู่รัฐนิวยอร์คเหมือนกันเลยนะคะ
    คนไกลบ้านอย่างอนงค์นางก็อยากกลับบ้านที่สุด
    ใครที่คิดว่ามาที่นี่แล้วจะรวย ไม่น่าจะจริงนะคะ
    ค่าครองชีพสูงมาก ค่าเช่าห้องเดือนละ $1085.-
    ค่าอาหาร ประกันรถ ประกันสุภาพ ค่าเทอมลูก ฯลฯ
    แต่ละเดือนหาเงินจ่ายบิล แถมถูกหักภาษีมหาโหด 
    ทำงานให้รัฐ ถูกหักทุกอย่างเดือนละพันเหรียญ (มันดีที่หักไปเป็นเงินสะสมให้เราตอนเกษียณ)
    ส่งให้แม่ใช้ เหลือเก็บเดือนละนิดหน่อยเท่านั้น
    คนไทยที่ต้องซื้อข้าวไทยกิน เจ็บปวดค่ะ ข้าวแพงจัง อนงค์นางก็เลยประหยัด กินสลัดผักแทน กินมันแทน เพราะผักถูกกว่าข้าว หุ่นก็ดีด้วย
    เสื้อผ้าก็ใส่ของลูกได้หุ่นเท่ากัน ประหยัดดี
    เมื่อก่อนอ้วนมาก กินข้าวเก่ง พอกินผักเยอะ ผอมลงเลย
    ไม่ทราบว่าคุณอยู่ส่วนไหนของนิวยอร์ค
    อนงค์นางอยู่สุดเกาะ Long Island
    exit 73 exitสุดท้ายเลยค่ะ อยู่ในชนบท บ้านไร่ ชายทะเล
    แม่ก็อยากให้กลับทุกวัน แต่จนใจในหน้าที่
    ลูกยังเรียนไม่จบ อีกหลายปี ต้องอดทน
    ให้เขาเกิดมาแล้วก็ขอทำหน้าที่ให้ดีที่สุดก่อนตาย
    ขอเป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไป อย่าท้อ
    สักวันฝันจะเป็นจริงค่ะ
    สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ อยู่ที่ไหนถ้าใจเราร่มเย็น ก็สงบสุข
    
    ขออภัยที่ต้องเข้ามาบ่นๆๆๆๆในบ้านนี้ เพราะเห็นใจชีวิตคนไกลบ้านด้วยกัน
    ขอบคุณนะคะ ถ้ามีโอกาสผ่านไปสุดเกาะ แวะเยี่ยมกันได้นะคะ ที่ไปรษณีย์ตำบลAquebogue
    ถามหา Nattha (นัฎฐา) ได้เลยนะคะ ยินดีต้อนรับเพื่อนคนไทยด้วยกันเสมอ
    36.gif36.gif36.gif36.gif
  • อนงค์นาง

    22 พฤษภาคม 2552 11:38 น. - comment id 988512

    ต้องขอชี้แจงต่อทุกคนด้วยนะคะว่าอย่าเข้าใจอนงค์นางผิด ที่แวะมาคุยไม่ได้คิดเป็นอื่นเลย 
    เดี่ยวอนงค์นางจะต้องโดนว่าอีกแน่ๆ  ที่จริงหญิงชายเป็นเพื่อนกันได้ด้วยใจบริสุทธิ์
    เป็นคนพูดตรงๆ เพราะมีคนที่รักอยู่แล้วในบ้านนี้ จะไม่ขอรักใครอีกในชีวิตนี้
    เขาจะรักหรือไม่ก็ช่างเขาเถอะ  ชื่อเขายาว 6 พยางค์ 
    
    
    36.gif
  • กุ้งหนามแดง

    22 พฤษภาคม 2552 16:21 น. - comment id 988600

    จะอยู่ที่ไหนขอให้สบายใจ ก็มีความสุขน่ะค่ะ :)
  • ไหมไทย

    22 พฤษภาคม 2552 17:01 น. - comment id 988625

    เกียรติคนอยู่กับผลการกระทำเนาะ
    
    ไม่ทำดี  แล้วจะมีเกียรติได้ไง
    
    29.gif
  • somebody

    23 พฤษภาคม 2552 11:04 น. - comment id 988852

    สวัสดีค่ะ11.gif
    สื่อความเป็นจริงที่เที่ยงแท้
    ออกมาได้งดงามมากค่ะ
    11.gif11.gif11.gif36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน