เกียรติยศชื่อเสียงเพียงสมมุติ ที่มนุษย์ถือเป็นเช่นสักขี วัดราคาค่าคุณหนุนทวี จะต้องมีเอาไว้กันอายคน ข้าไร้เกียรติยศศักดินานั่น เพียงมุ่งมั่นฝันไว้ใจฝึกฝน สิ่งที่เห็นเป็นอยู่สู้อดทน ตั้งเตือนตนบนทางห่างอบาย จะมีใครไหนเล่าเขามองเห็น เกิดมาเป็นคนยากตรากตรำหลาย จากเรือนชานบ้านช่องพี่น้องเคียงกาย ด้วยมุ่งหมายสร้างตนบนโลกา มิง่ายหรอกน้องพี่ที่จะอยู่ เหงาสุดกู่ห่างไกลไร้สิเนหา ต้องอดทนจนยากจากถิ่นมา เลี้ยงชีวาเดินย่ำเพียงลำพัง จะมีใครเห็นใจคนไกลบ้าน หนาวสะท้านทนไว้ด้วยใจหวัง พ้นเดือนปีสู้ต่อพอประทัง ขอชีพยังอยู่ดีมีเรี่ยวแรง เกียรติยศชื่อเสียงเพียงความฝัน แต่ละวันขอให้ใจเข้มแข็ง ทำการงานไม่เขินค่าเงินแพง เหลือใช้แบ่งเก็บงำยามจำเป็น ส่งกลับไทยให้น้องซ่อมแซมบ้าน สร้างมานานผุพังทั้งยากเข็ญ อาศัยเงินทางไกลได้ชุ่มเย็น ยามลำเค็ญช่วยหนักพักเป็นเบา อยากจะกลับถิ่นฐานบ้านเคยอยู่ ไกลสุดกู่ยากยิ่งนั่งนิ่งเหงา คิดถึงครั้งเริงร่าคราวัยเยาว์ อดีตเก่าชื่นบานผ่านมาแล้ว บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๑ พฤษภาคม ๒๕๕๒
บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก 22 พ.ค. 2552 05:47 น. - ID 126108 
2666
3
0
22 พฤษภาคม 2552 08:32 น. - comment id 988414
มีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ ไม่ควรยึดมั่นถือมั่นจริงๆ เห็นด้วยกับบทกลอนค่ะ
22 พฤษภาคม 2552 08:44 น. - comment id 988419
อยู่ไสกะบ่คืออยู่บ้านเฮาเนาะจ้า
22 พฤษภาคม 2552 09:03 น. - comment id 988434
ความสุขของคนเราไม่ได้ อยู่ที่เกียรติยศ หรือทรัพย์สิน แต่อยู่ที่ใจ ที่เพียงพอ กับความอบอุ่นของคนที่ เรารักและรักเรา จริงไหมครับ ขอให้ได้กลับถิ่นฐาน อย่างมีความสุขครับ
22 พฤษภาคม 2552 10:27 น. - comment id 988469
สวัสดีคุ่ะ รู้สึกว่าเราจะอยู่รัฐนิวยอร์คเหมือนกันเลยนะคะ คนไกลบ้านอย่างอนงค์นางก็อยากกลับบ้านที่สุด ใครที่คิดว่ามาที่นี่แล้วจะรวย ไม่น่าจะจริงนะคะ ค่าครองชีพสูงมาก ค่าเช่าห้องเดือนละ $1085.- ค่าอาหาร ประกันรถ ประกันสุภาพ ค่าเทอมลูก ฯลฯ แต่ละเดือนหาเงินจ่ายบิล แถมถูกหักภาษีมหาโหด ทำงานให้รัฐ ถูกหักทุกอย่างเดือนละพันเหรียญ (มันดีที่หักไปเป็นเงินสะสมให้เราตอนเกษียณ) ส่งให้แม่ใช้ เหลือเก็บเดือนละนิดหน่อยเท่านั้น คนไทยที่ต้องซื้อข้าวไทยกิน เจ็บปวดค่ะ ข้าวแพงจัง อนงค์นางก็เลยประหยัด กินสลัดผักแทน กินมันแทน เพราะผักถูกกว่าข้าว หุ่นก็ดีด้วย เสื้อผ้าก็ใส่ของลูกได้หุ่นเท่ากัน ประหยัดดี เมื่อก่อนอ้วนมาก กินข้าวเก่ง พอกินผักเยอะ ผอมลงเลย ไม่ทราบว่าคุณอยู่ส่วนไหนของนิวยอร์ค อนงค์นางอยู่สุดเกาะ Long Island exit 73 exitสุดท้ายเลยค่ะ อยู่ในชนบท บ้านไร่ ชายทะเล แม่ก็อยากให้กลับทุกวัน แต่จนใจในหน้าที่ ลูกยังเรียนไม่จบ อีกหลายปี ต้องอดทน ให้เขาเกิดมาแล้วก็ขอทำหน้าที่ให้ดีที่สุดก่อนตาย ขอเป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไป อย่าท้อ สักวันฝันจะเป็นจริงค่ะ สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ อยู่ที่ไหนถ้าใจเราร่มเย็น ก็สงบสุข ขออภัยที่ต้องเข้ามาบ่นๆๆๆๆในบ้านนี้ เพราะเห็นใจชีวิตคนไกลบ้านด้วยกัน ขอบคุณนะคะ ถ้ามีโอกาสผ่านไปสุดเกาะ แวะเยี่ยมกันได้นะคะ ที่ไปรษณีย์ตำบลAquebogue ถามหา Nattha (นัฎฐา) ได้เลยนะคะ ยินดีต้อนรับเพื่อนคนไทยด้วยกันเสมอ
22 พฤษภาคม 2552 11:38 น. - comment id 988512
ต้องขอชี้แจงต่อทุกคนด้วยนะคะว่าอย่าเข้าใจอนงค์นางผิด ที่แวะมาคุยไม่ได้คิดเป็นอื่นเลย เดี่ยวอนงค์นางจะต้องโดนว่าอีกแน่ๆ ที่จริงหญิงชายเป็นเพื่อนกันได้ด้วยใจบริสุทธิ์ เป็นคนพูดตรงๆ เพราะมีคนที่รักอยู่แล้วในบ้านนี้ จะไม่ขอรักใครอีกในชีวิตนี้ เขาจะรักหรือไม่ก็ช่างเขาเถอะ ชื่อเขายาว 6 พยางค์
22 พฤษภาคม 2552 16:21 น. - comment id 988600
จะอยู่ที่ไหนขอให้สบายใจ ก็มีความสุขน่ะค่ะ :)
22 พฤษภาคม 2552 17:01 น. - comment id 988625
เกียรติคนอยู่กับผลการกระทำเนาะ ไม่ทำดี แล้วจะมีเกียรติได้ไง
23 พฤษภาคม 2552 11:04 น. - comment id 988852
สวัสดีค่ะสื่อความเป็นจริงที่เที่ยงแท้ ออกมาได้งดงามมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
