น้ำตารื่นริน ริน ไหลไม่ขาดสาย ยอมรับพ่ายเพลงพรหมห่มลิขิต ยอมให้โชคชะตาพร่าชีวิต เหมือนทำผิดยอมเซ่นฟ้าบูชาดิน รักเราสองต้องหมองหม่นก่นโศกเศร้า ร้อยคละเคล้าหนาวเหน็บเจ็บมิสิ้น ทั้งหุ้มห่มบ่มชอกช้ำซ้ำอาจิณ ใจถวิลวาดหวังไว้ไร้ร่างเงา พบเพื่อรักเร้นร้างพรากฝากรอยเจ็บ เป็นตะเข็บข่วนขีดใจให้หงอยเหงา คนหนึ่งเป็นคนหนึ่งตายพ่ายซบเซา ทุกข์รุมเร้าเผาใจให้ละลาย ยอมจำนนหนี้รักใว้ห้ฟ้าดิน ด้วยไอกลิ่นน้ำตาร้าวหนาวมิหน่าย เป็นรอยรักสลักไว้คู่ใจกาย จารใส่ป้ายปักลงตรงหลุมศพ.
29 มีนาคม 2552 18:11 น. - comment id 968342
สวัสดีค่ะ คุณ Salukphin แวะมาอ่านกลอน ค่ะ ชอบเพลงนี้เหมือนกันค่ะ เฮ้อ ! คนเราถ้าเลือกอะไรได้ดั่งใจก็คงดีนะ
29 มีนาคม 2552 18:32 น. - comment id 968359
สวัสดีค่ะ มีคนร้องเพลงนี้ให้ค่ะ ได้ฟังก็ร้องไห้เลย ฟังกี่ครั้งก็ร้องไห้ คิดถึงเค้าคนนั้นค่ะ นานแล้วนะคะที่ไม่ได้นึกถึงเค้า พอมาได้อ่านกลอนหนูนางฟ้าแล้ว ก็ทำให้รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้งค่ะ นึกถึงเค้าคนนั้นมากๆเลย ไม่รู้ว่าป่านนี้เป็นยังไงบ้างค่ะ สุดท้ายแล้วก็เป็น เพลง ฝุ่น ของบิ๊กแอสค่ะ
30 มีนาคม 2552 05:42 น. - comment id 968496
ใช่ค่ะคุณพิมพ์แก้ว....
30 มีนาคม 2552 05:44 น. - comment id 968497
อย่าเศร้าอีกเลยนะคะคุณ somebody