เจ้าป่าผู้เจ็บหนัก ถูกชนักปักเจียนตาย ซมซานตะเกียกกาย หาแหล่งหลบซบซ่อนบัง ศักดิ์ศรีที่ค้ำคอ ยังเกิดก่อรอความหวัง หยเจ็บจะยืนยัง เป็นเจ้าป่าสักคราคืน ซ่อนกายในพงลึก ยังผนึกรวมแรงฝืน คำรามเสียงครางครืน ให้ก้องป่าว่ามีแรง น้อยใหญ่ให้หวาดหวั่น ด้วยเสียงนั้นเคยสำแดง เจ้าป่าผู้กล้าแกร่ง ไม่เห็นตัวก็กลัวเกรง พรานไพรให้กระหยิ่ม นั่งอมยิ้มใจครื้นเครง เจ็บหนักยังอวดเก่ง จึงเร็วเร่งตามเสียงไป เจ้าป่าถึงจุดจบ ต้องสยบมือพรานไพร ด้วยเสียงผู้เกรียงไกร หลงอำนาจขาดไตร่ตรอง.