หน้าส่วนตัว
เมื่อไม้ใหญ่ ร่มไทร ได้หักลง
วิสัยนก ในดง คงชิ่งหนี
ทั้งรวงรัง ที่ล้มพัง ไม่เหลือดี
ผลประโยชน์ ที่เคยมี ก็จบกัน
สุนัขตาย หมัดหาย มิตายตาม
มิน่าถาม ใครตายตาม โง่ทั้งนั้น
สัจธรรม ข้อนี้ ได้เห็นกัน
เมื่อถึงวัน หมดค่า น้ำตานอง
จักรพรรดิหยก 17 ก.พ. 2552 17:08 น. - ID 123329 
1374
3
0
17 กุมภาพันธ์ 2552 19:43 น. - comment id 952158
เมื่อมวงไม้กลางดง หักลงโคล่น หนูกระโจน นกก็หนี หมีก็หาย หากจะเปรียบเทียได้ ดุจหมายตาย หมู่หมัดมากมาย ใช่จะตายตาม เปรียบดังเพื่อน หลายพวกอยู่เคียงใกล้ บ้างไกล บ้างก็ใกล้ ถวิลถาม ว่าสุขสุขเป็นเยี่ยงไร คอยติดตาม ส่งคำถามสารุข น่าชื่นใจ บ้างก็เป็นเพื่อนกินที่หลายล้น เห็นเพื่อนจนชิ้งหนี ยากอาศัย บ้างก็เป็นแท้ ทั้งกายใจ คอยคุ้มภัยตามเพื่อนทุกข์ ก็ทุกตาม แวะมาอ่านครับ ขอบกลอนปรัชญามาก กวีบ้านไร่ อยากแต่กลอนแบบนี้เป็นจังเลยครับ
17 กุมภาพันธ์ 2552 19:47 น. - comment id 952160
งามความคิดนัก
18 กุมภาพันธ์ 2552 11:32 น. - comment id 952513
เข้าใจคิดและเปรียบเทียบได้เห็นภาพค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
