ตะวันลาฟ้ากว้างไปในเย็นนี้ ก็ยังมีย้อนเยี่ยมกลับรับฟ้าใหม่ ไยก่นโศกเศร้าเหงาหงอยบ่อยร่ำไป ลืมได้ไหมใยโศกโบกอำลา ให้เสียงหรีดเรไรกล่อมไขขาน ก้องกังวานหว่านล้อมใจไร้ห่วงหา เติมรอยยิ้มอิ่มสุขทุกครั้งครา ในแววตาอวลอายฉายไมตรี ละคือจบสงบนิ่งทิ้งปล่อยวาง เปิดช่องว่างกลางใจใส่แสงสี ม่านสีดำคล้ำคาดพาดราตรี ข้ามคืนนี้ผ่านพ้นเหงาลบเงาโศก.