แม่จ๋า

!พีEJสาEaมพั๑

สายลมพัดผ่านมาเวลาล่วง
ยังเป็นห่วงอาทรห่อนหน่ายหนี 
กว่าจะเกิดกว่าจะเป็นคนที่ดี
กว่าจะมีชีวิตคิดสิใคร
ใครกันหนอใครกันคอยขับกล่อม
ใครโอบอ้อมอารีย์มิไปไหน
ใครถนอมรักเจ้ากว่าดวงใจ
แม่ใช่ไหมแล้วใยไม่ดูแล
พระคุณแม่ปกเกล้าเกศเกษา
เจ้าทิ้งมาห่างแม่ มิแยแส 
แม่เจียนขาดเจ็บสิ้นทั้งดวงแด
น้ำตาแม่หยาดรินสู่ดวงใจ
มองดูเถิดมองดูความทุกข์แม่
เจ็บปวดแท้ลูกแม่เจ้าอยู่ไหน
เจ้าจักอยู่แห่งหนตำบลใด
จักใกล้ไกลสุดใจแม่ก็ตาม
ลูกเอ๋ยลูกลูกอยู่ที่ไหนหนอ
ไห้แม่รอเท่าไหร่ขอทวงถาม
หรือจักไห้แม่ติดสอยห้อยตาม
หรือไห้หามของไปแม่ก็ยอม
กำไลทองของแม่สวมข้อแขน
เปรียบไห้แทนรักแท้แม่ถนอม
ต่างหูแทนความรับที่เก็บออม
ตัวแม่ยอมหมดสิ้นเพื่อลูกยา
สร้องแสนงามยามส่องต้องแสงสี
มวลมณีวาววับขับมังษา
ทั้งเนื้อตัวแม่เก็บออมถนอมมา
ไห้ลูกยาเจ้าไว้ใช้ทำทุน				
comments powered by Disqus
  • somebody

    5 กุมภาพันธ์ 2552 09:40 น. - comment id 946039

    แม่คือผู้ให้และคือทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตค่ะ
    11.gif11.gif11.gif11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน