อาชีวะตีกันบรรเลงเลือด สลบเหมือดข้างทางเหตุต่างสี รุมสกรัมกลุ่มย่อยตามต่อยตี ฉายเดี่ยวมีสิทธิ์ตายถวายนัด นั่นพ่อนี่..นี่พ่อนั่น..ลั่นกูใหญ่ แยกอะไหล่เรียงตัวหัวเข็มขัด แม้เหมือนกันปรองดองรับรองชัด คุณค่าวัดโดยตราสถาบัน หากถึงตายของแน่ต้องแก้แค้น รักแน่นแฟ้นปูทางพร้องสร้างขวัญ ต้องรักใคร่กลมเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์ โดยยืนยันทำตามความร่วมมือ คนที่เจ็บที่ตายคือตัวเจ้า คนที่เศร้าครอบครัวใช่ตัวสื่อ ประสบการณ์โชนโชกจนโลกลือ คงเหลือชื่อเลือนลางไว้อ้างอิง!!!
29 มกราคม 2552 14:27 น. - comment id 942592
ขอที่ 1 ก่อนนะ
29 มกราคม 2552 14:28 น. - comment id 942593
เมื่อเช้าหน้า 1 นสพ.เขาให้ นศ.2 สถาบัน จับมือ และมอบดอกไม้กัน แต่เรื่องคงไม่ยุติแค่นี้หรอกว่าม๊ะป้ากุ้ง
29 มกราคม 2552 14:37 น. - comment id 942599
สงสารพ่อแม่จังแบบนี้ คนที่ทรมาณที่สุดคือพวกท่านนั้นเอง
29 มกราคม 2552 15:26 น. - comment id 942624
ต้องจับไปไว้ชายแดนดีนักแล ชอบตีรันฟันแทง ให้ไปสู้กะโจรเลย จะได้มีประโยชน์มั่ง
29 มกราคม 2552 15:31 น. - comment id 942629
อยากให้ความคิดโตเท่าทันอายุจริงๆ ค่ะ สามารถแยกแยะได้ว่าสิ่งไหนควรทำไม่ควรทำ เรารักชีวิตเรา เค้าก็รักชีวิตเค้า
29 มกราคม 2552 15:33 น. - comment id 942631
เห็นด้วยจังที่ให้เรียนแบบฝึกทหาร (เหนื่อยจะได้ไม่มีเวลาซ่าส์).....
29 มกราคม 2552 15:58 น. - comment id 942647
นี่แหละครับผลงานการศึกษาไทย คิดเป็น ทำเป็น แก้ปัญหาเป็น มันก็สอดคล้องกับนักการเมืองไทยแล้วใช่ไหมครับ วิชาศีลธรรม หน้าที่พลเมืองถูกลดอันดับความสำคัญไป หาว่าวิชาเหล่านั้นมันเชยเป็นเต่าพันปี อิอิ โสน้าน่า
29 มกราคม 2552 16:03 น. - comment id 942650
สงสารคนเป้นพ่อเป็นแม่... เฮ้อออ จริงๆเรื่องนี้ต้องแก้ที่ผู้ใหญ่ ถ้าผู้ใหญ่ยังยึดติด พวกใครคือพวกใคร รุ่นไหน โรงเรียนอะไรอะไร แม้กระทั่งผู้หลักผู้ใหญ่ในบ้างเมือง นักการเมืองหลายๆคนยังเป็น แล้วจะเอาที่ไหนไปสอนเด็ก(เด็กๆคงเชื่อหรอกครับ) อนึ่งถ้าพวกเด็กๆอยากรบกันนัก ส่งไปรบกับโจรใต้ ไม่ก็ไปอยู่ชายแดนไทยพม่า จะได้ประโยชน์กว่ามั้งครับ อย่างน่อยๆนี่คือการใช้ความบ้าเลือด บ้าพลังเพื่อชาติ
29 มกราคม 2552 17:21 น. - comment id 942691
กลอนเพราะเสียจนลืมความรุนแรงไป เรื่องตีกันของเด็กอาชีวะมันเป็นตำนานค่ะ นานจริงๆ แวะมาอ่านกลอนพี่กุ้งหนามแดงค่ะ
29 มกราคม 2552 19:21 น. - comment id 942732
วัยวุฒิและสภาวะแวดล้อมสำคัญนัก
29 มกราคม 2552 20:14 น. - comment id 942763
อ่านกลอนพี่กุ้งหนามแดงแล้วเศร้านะค่ะ เรื่องแบบนี้มักเกิดขึ้นเสมอ คนที่น่าสงสารที่สุดก็คือพ่อแม่
29 มกราคม 2552 22:45 น. - comment id 942832
เพราะขาดการปลูกฝังที่ดีในเรื่องความเมตตาและการให้อภัย จึงกลายเป็นปัญหาที่แก้ไม่ตกคับ
30 มกราคม 2552 08:50 น. - comment id 942885
น้องเฌอ.. อ่ะ ที่หนึ่งยกให้.. ว่าแต่จับมือมอบดอกไม้กันแล้วจะตีกันอีกไหมเนี่ย... :) .................................................................... น้องมณี พี่ก็ว่างั้นแหละ คนที่รับไปเต็มๆ คือครอบครัวของพวกเขา..แท้ๆ ................................................................... น้องยา เอางั้นเลยเหรอ... ................................................................... คุณซัม (กระจกเงาและซัมบอดี้) วัยรุ่นเลือดร้อนเนอะ ................................................................... คุณรี เดี๋ยวไม่มีเวลาช่วยพ่อแม่ทำงานบ้านน่ะ :) บางคนก็มีภาระทางบ้านมากอยู่.. ................................................................... คุณคนบนเกาะ ชอบวิชาอ่านเอาเรื่องน่ะ :) เดี๋ยวนี้ไม่มีแล้ว มีแต่ไม่ยอมอ่านแต่จะเอาเรื่องอย่างเดียว.. .................................................................... คุณ DH ชอบมากเลยคำว่าบ้าพลัง ไม่รู้ใครบัญญัติแต่ได้ความหมายชะมัด.. :) .................................................................... น้องพิมพรรณ ขอบคุณจ๊ะ พี่ก็เขียนตามที่คิดจะเพราะหรือไม่ก็แล้วแต่คนอ่านเน้อ.. .................................................................... นายแทน คิดถึงบทกลอนของนาย เมื่อไรจะได้อ่านอีกน๊า.. ................................................................... คุณประทีปดาว :) ก็เป็นรูปแบบกลอนอีกแนวหนึ่งที่นำเสนอค่ะ ในบ้านกลอนไทยยังมีบทกลอนของเพื่อนๆ อีกหลายท่านก็น่าสนใจและงดงาม ลองอ่านหรือยังค่ะ :) .................................................................... คุณวิทย์ :) ค่ะ เรื่องนี้ต้องแก้ไขกันที่ครอบครัวก่อน ผู้ใหญ่ก็คือเด็กในวันวาน....และต่อไปพวกเขาก็จะเติบโตมาแทนที่เราน่ะค่ะ :) ...................................................................
30 มกราคม 2552 10:33 น. - comment id 942953
ดูข่าวแล้วสลดใจจังนะคะพี่กุ้ง
30 มกราคม 2552 14:56 น. - comment id 943066
แหมอ่านกลอนแล้วก็เศร้าจริงๆนั่นแหละ แบ่งฝัก แบ่งฝ่าย สีนั้น สีนี้ มันเป็นตำ-นาน จริงด้วย พอตำ นานๆมันก็แหลกลาญกันไปข้าง ที่เหลือคือคราบน้ำตา ปน คราบเลือด
30 มกราคม 2552 15:11 น. - comment id 943075
เจ้ากานต์...เพียงพลิ้ว นั่นสิ โดยเฉพาะหน้าเซเว่นนั่นคงเป็นจุดที่น่าจับตาน่ะ.. ................................................................... คุณแจ้น น่าสงสารผู้ปกครอง..ต้องทำใจที่ลูกไปสถานศึกษา กลัวไม่ได้กลับมาบ้าน..ช้ำจริงๆ ..
31 มกราคม 2552 02:47 น. - comment id 943415
คารวะท่านป้ากุ้ง.... คงยากที่จะแก้ไขแล้วละครับ ตราบใดที่ทุกคน ยังต้องการที่จะให้ตนเองเป็นที่ยอมรับนับถือใน หมู่เพื่อน เรื่องต่างสีต่างสถาบันแบบนี้ยังจะต้อง มีต่อไปแน่ครับ....
31 มกราคม 2552 07:57 น. - comment id 943464
นายวิกเตอร์ ส่วนมากมักจะตายตรงที่คำว่านายไม่กล้าใช่ไหม... บทพิสูจน์ความกล้าเลยแพงไปนิด...