หน้าประตู

ณ.คลองฉวาง

หน้าประตูยังมีชายที่เฝ้าคอย
ใครสักคนที่จากไปจนไกล
ยังคงคอยด้วยใจที่ห่วงหา
รอเวลา เธอกลับมาอีกครั้ง
 ยังเฝ้าคอยที่หน้าประตู
หันมองดู ถนนตลอดมา
ว่างเปล่าเงียบเหงาและเฝ้าหา
ยามหลับตาใจยังเฝ้าคอย
  ไม่ไปไหนยังคงอยู่ที่ตรงนี้
แม้จะรอด้วยใจที่ห่วงหา
รอนานๆใจมันเริ่มอ่อนล้า
แต่คงรอด้วยใจที่มั่นคง
    จากไปไหนหรือจากไปชั่วนิรันด์
ตั้งคำถามในใจตลอดมา
หน้าประตูยังมีชายที่เฝ้ารอ
เหนื่อยและท้อยังคงรอและเฝ้ารอ
    ไร้รางกายแต่วิญญานเฝ้าประตู
จะรออยู่ที่ตรงนี้ชั่วนิรันด์
ยังคงมอง ถนนตลอดมา
รอจนกว่าทุกสิ่งดับสลาย				
comments powered by Disqus
  • จอมปราชญ์แดนอาคเนย์

    26 มกราคม 2552 11:12 น. - comment id 941022

    ความทรมานใดจักเท่าการรอคอยไม่มี..
    
    
    แบบว่าชีวิตมันเศร้า
  • krajokngao

    26 มกราคม 2552 16:08 น. - comment id 941165

    บอกไม่ถูกเลยว่าความรู้สึกเป็นอย่างไร
    หลังจากที่ได้อ่านจบแล้ว
    รู้สึกทั้งสงสารและเห็นใจจริงๆ ค่ะ
    55.gif55.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน