รอยอดีตเจ็บช้ำจำฝังลึก ในห้วงความรู้สึกไม่แปรเปลี่ยน ภาพวันเก่าคงย้อนมาวนเวียน จากวันเคยพรากเพียรเรียนตำรา ด้วยความฝันมุ่งมั่นอ่านหนังสือ พร้อมฝึกปรือวิชาจนแก่กล้า ปูเส้นทางสู่ฝันไกลลิบตา ฉันจะขอไขว่คว้ามาครอบครอง แต่สุดท้ายไปไม่ถึงฝันเคยใฝ่ ไปไม่ถึงเส้นชัยใจหมางหมอง คงเหลือเพียงเจ็บช้ำน้ำตานอง ที่หมายปองพลาดไปไม่หวนคืน ใจชอกช้ำจำเจ็บในวันนั้น ตามหลอกหลอนทุกคืนวันทั้งหลับตื่น โอ้ความเศร้าใยยากจะกล้ำกลืน ข่มตานอนสะอื้นอยู่หลายครา ถึงวันนี้แม้ผ่านมานานแล้ว ยังไม่แคล้วจากฝันเคยเสาะหา จดจำเจ็บทำร้าใจตลอดมา ย้ำรอยแผลในอุราแต่ครานั้น ไม่อยากลืมความฝันอันเจ็บปวด ไม่อยากเก็บความร้าวรวดจากความฝัน จะต้องทำเช่นไรทางไหนกัน ถึงจะอยู่กับมันอย่างยินดี
18 มกราคม 2552 11:58 น. - comment id 937330
คนเราต้องอยู่กับปัจจุบันต่อไปนะครับ สู้ต่อไปในฐานะคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่สำคัญรอยแผลนั้นเราสร้างเองนะครับ ไม่ใช่ใครที่ไหนเลย ขอเพียงแค่ยอมรับ พอใจกบสิ่งที่เป็นอยู่ ู้ ๆ นะครับ
18 มกราคม 2552 14:00 น. - comment id 937362
รอยอดีตกรีดย้ำให้จำจด และเก็บกดกับความเศร้าความเหงาหงอย รอเวลาของวันวารการรอคอย รอปลดปล่อยใจรักจากหัวใจ
18 มกราคม 2552 14:16 น. - comment id 937369
ทำอย่างไรให้อดีตที่กรีดใจหายไปอย่างไร้ร่องรอย...ยากนะคะเอาใจช่วยค่ะ..จับเขามาผูกริ้บบิ้นสวยๆยกให้เขาเป็นพี่เลี้ยงผู้ซื่อสัตย์ไปเลย.... รอยอดีตกรีดใจให้เจ็บปวด ความร้าวรวดกรีดซ้ำจนช้ำชอก ความขื่นขมถมทับใจยับยอก เหมือนคมหอกเชือดเถือไม่เหลือใจ แต่ด้วยจิตพินิจถึงจึงฉุกคิด ยังมีมิตรรอบข้างยื่นมือให้ ยังมีเพื่อนที่แสนดีมีน้ำใจ ฉันจึงได้มีวันนี้...ที่บ้านกลอน... ขอบคุณทุกๆดวงใจที่มอบความอบอุ่นและมิตรไมตรี..ใจเป็นของเราครอบครองไว้ให้ได้...ให้เราสั่งใจไม่ใช่ให้ใจสั่งเรา..
18 มกราคม 2552 19:45 น. - comment id 937452
มีดกรีดไฉนทิ้งไว้เป็นรอยแผล รักษาแท้นานวันพลันเป็นผล รักกรีดใจไร้รูปเร้นเป็นตัวตน ยากเหลือทนรักษาด้วยยาใด ...แบบว่า..แผลใจหน้าตาเป็นอย่างไรอะ..อิอิ
18 มกราคม 2552 20:19 น. - comment id 937464
ไม่มีใครสามารถลืมอดีตได้หรอกค่ะ ไม่ว่าจะเป้นอดีตที่ปวดร้าว หรือสวยงาม เพียงแต่เราจะเลือกจดจำสิ่งไหนที่ไม่ทำให้เราเจ็บปวดน้อยที่สุดค่ะ สวัสดีค่ะคุณน้ำแข็งเปล่า คิดถึงค่ะ (น้ำแข็งเปล่า อดคิดถึงอีกคนไม่ได้ค่ะ น้ำแข็งไส อิอิ)
18 มกราคม 2552 23:46 น. - comment id 937573
รอยอดีตกรีดใจในครานั้น ย้อนรอยวันร้าวรวดจนปวดปร่า กล้ำกลืนเก็บความช้ำทั้งน้ำตา ลืมมันเถิดแก้วตาน้องอย่าครวญ
19 มกราคม 2552 12:18 น. - comment id 937708
เมื่อลบเลือนมันไม่ได้ ก็ควรทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทำใจให้ผ่อนคลาย เพราะสิ่งเหล่านั้นได้เกิดขึ้นมาแล้ว ยากที่จะแก้ไขได้ คิดว่า สิ่งที่ผ่านมาหากมันเลวร้ายทำลายความรู้สึกเรา ส่งผลดีให้เรารู้จักรักตัวเอง และเข้มแข็งขึ้นนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
20 มกราคม 2552 00:00 น. - comment id 938100
ถ้าชีวิตตอนนี้ไม่แย่ก็ไม่เป็นไรไม่ใช่เหรอครับ การเรียนเพื่อสอบก็เป็นมายาชนิดหนึ่งเท่านั้นเอง ถ้าย้อนกลับไปสมใจหมาย วันนี้ก็จะเปลี่ยนไปเพราะอดึตเปลี่ยน แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรว่าวันนี้จะดีกว่า ดังนั้นวินาทีนี้ดีที่สุด
20 มกราคม 2552 19:18 น. - comment id 938503
คุณwanderer ขอบคุณสำหรับกำลังใจและความหวังดีนะคะ ชีวิตคนเราต้องเดินไปข้างหน้า ความเป็นจริงคือสิ่งที่ต้องยอมรับ ฉะนั้นจะทำปัจจุบันให้ดีที่สุดค่ะ คุณพิทพรรณ ความรักบางทีก็สร้างรอยแผลเป็นให้จิตรใจ ยาลบรอยแผลเป็นสักหลอดไหมคะ ล้อเล่นน่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณปักษาสวรรค์ ใช่ค่ะ เพื่อนช่วยสร้างรอยยิ้มในวันที่หัวใจอ่อนล้า ต้องขอบคุณเพื่อนทุกคนจริงๆค่ะ คุณแก้วประเสริฐ อดีตที่ผ่านไปแล้วยังหน้าจดจำเสมอ หากเราเรียนรู้ที่จะอยู่กับอดีตเหล่านั้นอย่างเป็นสุข คิดถึงเช่นกันค่ะ คุณจ.จันทรสุวรรณฑล ขอบคุณที่มาทักทายนะคะ พยายามอยู่กับอดีตและปัจจุบันอย่างเป็นสุขค่ะ คุณพี่กบคนสวย ใช่ค่ะ อดีตที่ผ่านไปทำให้ใจเราเข้มแข็งขึ้นจริงๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ เป็นกำลังใจให้เช่นกันค่ะ คุณแมวเหลือง ถ้าถามตอนนี้ก็ไม่อยากย้อนอดีตกลับไปแล้วล่ะค่ะ เพราะตอนนี้ได้เจอเพื่อนที่ดีๆน่ารักๆทั้งนั้น บางที่หากย้อนไปไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้น เราอาจไม่ได้เจอพวกเขาก็ได้ ตอนนี้ดีใจและเป็นสุขที่ได้มาเจอคนดีๆแบบนี้ค่ะ ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นดีๆนะคะ