เป็นดอกไม้ไสวช่อล้อราตรี ค่ำคืนนี้ยืนเบ่งบานต้านลมฝน จะทุกข์ร้อนอย่างไรใจอดทน มิเคยก่นคำท้อพ้อสักครา เพื่อปากท้องน้องพี่ที่ลำบาก จำต้องจากทิ้งถิ่นไกลไปเมืองฟ้า แลกแรงกายหยาดเหงื่อเพื่อเงินตรา กอบกลับมาเจือจุนหนุนบ้านไพร รายได้น้อยเงินเดือนต่ำทำทุกอย่าง เป็นลูกจ้างรายวันวาดฝันใฝ่ งานสุจริตรองรับกับภูมิใจ ในนามใหม่ดอกนีออนบานตอนค่ำ.
17 มกราคม 2552 04:11 น. - comment id 937041
ทานตะวันวานบอกว่าคิดถึง ดอกผักบุ้งริมบึงยังโหยหา ดอกลำเจียกพุดซ้อนที่บ้านนา อีกจำปาจำปียังรอคอย คอยวันที่ดอกนีออนได้กลับบ้าน ที่ลาจากมานานจนคิดถึง หากเหนื่อยนักก็กลับล่ะหาที่พึ่ง กลับบ้านไพรดีดซึงให้อุ่นใจ
17 มกราคม 2552 10:11 น. - comment id 937073
ขอบคุณที่ร่วมแจมค่ะคุณwanderer
17 มกราคม 2552 11:12 น. - comment id 937088
..เพื่อปากเพื่อท้อง จึงทำการงานที่สุจริต ชีวิตจึงต้องดิ้นรนกันไป เข้ามาอยู่ในเมืองใหญ่ ใต้ต้นดอกนีออน. กลอนเพราะดีและมีความหมายครับ..
17 มกราคม 2552 13:35 น. - comment id 937102
ขอบคุณค่ะคุณลิลิต