ทนแดดร้อนกร่อนผิวใต้เพิงไม้ พ่อเฒ่าฝันฝักใฝ่ถึงวันก่อน เคยอาบฝนทนแดดที่แผดร้อน เคยเหนื่อยอ่อนเลี้ยงลูกเลี้ยงกายา ถึงวันนี้แรงมีก็เหือดหาย คงเดียวดายฝันถึงถิ่นถวิลหา อยู่กับเพิงพักร้างข้างทุ่งนา ดั่งคนจรไร้ราคาค่าไม่มี นั่งรอคนเห็นใจใครเห็นบ้าง ลูกเหินห่างญาติมิตรก็แหนงหนี นั่งรอลมสุดท้ายของชีวี ด้วยวิถีแห่งชีพของคนจน นั่งรอกาลสุดท้ายของชีวิต รอไอร้อนปลิดชีพที่หมองหม่น รอหมดทุกข์หมดร้อนหมดกังวล หลุดละพ้นทรมานที่ผ่านมา
widwee 17 มี.ค. 2545 20:52 น. - ID 12219 
1114
2
0
17 มีนาคม 2545 21:19 น. - comment id 41164
กลอนเพราะจังเลยค่ะ มาให้กำลังใจนะ
18 มีนาคม 2545 02:36 น. - comment id 41191
เขียนสะท้อนออกมาได้เศร้ามาก ๆ เลยจ้ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
