ฉันคือ นักเดินทางพเนจร ร้างเรือน แรมรอน เร่ร่อน เบื่อหน่าย ความวุ่นวาย ในนาคร เก็บกระเป๋า จรัลจร ซอนสกล หอบหิ้ว ความหรรษา มาเต็มหับ โปรยประดับ เสียงหัวเราะ เกาะกิ่งสน แต้มสุข ปรุงสีไว้ ในยุบล สองเท้าท่อง ธราดล ยลมรรคา ทิ้งรอยยิ้ม ตามทางไว้ ต่างรอยเท้า เข้าคลอเคล้า เย้าหยอก กับยอดหญ้า ร่ายรำรับ ดอกฝน จากต้นฟ้า รื่นรมย์ร่วม ภุมรา ระบำบวง เหนื่อยนัก ก็หยุดพัก หนุนตักภพ แหงนมองนภ สบตา ดาราสรวง ผ่านนิทรา พร้อมแสงทิพย์ ทิวาดวง ให้แสงเช้า โชติช่วง ช่วยนำทาง มาเถิด มิ่งมิตร มากับฉัน มาสรวลสันต์ หรรษา อย่าหมองหมาง ฉันมียิ้ม อิ่มละไม ให้ตามทาง เถอะ หัวเราะก้องนภางค์ไปด้วยกัน
7 มกราคม 2552 10:49 น. - comment id 932810
ฉันพร้อมตามกับมิ่งมิตรที่คิดต่าง ร่วมเดินทางท่องทั่วหล้าน่าสนาน กลิ้งกับดินรับกลิ่นดาวพราวจักรวาล ได้พบพานความสุขทุกทิวา ...ยินดีร่วมเดินทางด้วยครับ... ..แบบว่าชอบท่องเที่ยวเหมือนกัน
7 มกราคม 2552 10:49 น. - comment id 932811
หัวเราะให้ก้องโลกเลยนะคะ
7 มกราคม 2552 15:26 น. - comment id 933013
ขอร่วมเดินทางไปด้วยคนค่ะ ชอบเที่ยวอ่ะ
7 มกราคม 2552 16:50 น. - comment id 933057
เก็บรอยยิ้มกลางทางอย่างว้าเหว่ ยิ้มเก๋เก๋ใครลืมไว้หรือไรหนา เลยเก็บยิ้มมาอิงแอบแนบอุรา หวังไว้ว่าใจที่ท้อพอมีแรง มาแอบเก็บรอยยิ้มพิมพรรณ เอ้ย! พิมใจจ้า
8 มกราคม 2552 10:49 น. - comment id 933329
ฝากตัวด้วยนะคะ ยินดีต้อนรับพื่อนทางทุกคน
1 ตุลาคม 2552 17:40 น. - comment id 1045968
เป็นกลอนที่ไพเราะในการใช้คำมากๆ นับถือๆ