หน้าส่วนตัว
รือฉัน เป็นเช่น แมลงเม่า
แสงสี ทอดเงา ที่ตรงนั้น
บินไป เล่นไฟ แต่โดยพลัน
ตัวฉัน เลยมอด มรณา
อันสุรา เมรัย ในกองฟอน
เหมือนฟาง สุมซ้อน มิรอช้า
ควันฟุ้ง ยุ่งยับ ดับชีวา
สำลัก โรยรา มาช่วยที
ฉันมา ค้นหา ความสำราญ
ดื่มกิน มิเนานาน ที่มุมนี้
ลางใด เกิดอะไร ฉันไม่มี
ไม่รู้ ว่าวันนี้ จะมีภัย
กรีดร้อง โหยหวน ล้วนลาลับ
แม้นดับ คืนชีพมา หาได้ไม่
โศกา นาฏกรรม ที่นำไป
โทษใคร ได้อะไร ใครรับกรรม
ขอให้ทุกดวงวิญญาณจงพักผ่อนเถิด สู่สุขคตินิรันดร์ในภพใหม่ตลอดกาล
จักรพรรดิหยก 5 ม.ค. 2552 11:25 น. - ID 121952 
690
2
0
5 มกราคม 2552 20:15 น. - comment id 932173
ใครจะรู้ว่าจะมาวางชีวิต ถูกดับจิตเพราะสราญปานแมงเม่า เมื่อชีพสูญ..อาดูรและพูนเศร้า วิญญาณเขาล่องลอย...คอยคอยบุญ ......ขอร่วมไว้อาลัย...
6 มกราคม 2552 16:58 น. - comment id 932434
สรรพสิ่งล้วนเกิดดับ กลอนนายเหน็บได้ใจจริงๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
