มาเรียณัฐ

22 ธันวาคม 2551 22:45 น. - comment id 927558

เขียนกลอนไพเราะจังค่ะ สละสลวยมากเนื้อหางดงามในความรู้สึก...

ฟา

22 ธันวาคม 2551 22:47 น. - comment id 927561

 วันเวลาผ่านไวไม่โกหก ทำสิ่งดีก็มีความสุขได้ พี่อัลมิตรา ต้องมีความสุขแทรกอยู่ในทุกๆ วันแน่นอนค่ะ จริงๆ นะ ค่อยๆ มอง เดี๋ยวก็เห็นมากมายค่ะ 

อรุณสุข

22 ธันวาคม 2551 22:54 น. - comment id 927563

แวะมาทักทายครับ..

ไอยรา

22 ธันวาคม 2551 23:19 น. - comment id 927574

เพื่อระบายอารมณ์อันขมขื่น
ใจจำฝืนออดอ้อนเป็นกลอนหวาน
คนเบื้องหลังนั่งเศร้าอกร้าวราน
แต่คนอ่านนั่งยิ้มอกอิ่มเอิบ

มาแวะชมเบื้องหลังกองถ่ายครับ

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

22 ธันวาคม 2551 23:32 น. - comment id 927581

แม้จะแกล้งเขียนหลอกขอบอกก่อน
ฉันอ่านกลอนคำหวานเธอขานถ้อย
เก็บเอามาชื่นฉ่ำใจดวงน้อย
ละเมอคอยเสียงทิพย์กระซิบคำ

ชาตินี้คงไม่มีวาสนาได้ยินกับหูร๊อก

กุ้งหนามแดง

23 ธันวาคม 2551 09:14 น. - comment id 927636

ชอบเอาเรื่องจริงมาเขียน  อิอิ

พิมญดา

23 ธันวาคม 2551 09:56 น. - comment id 927644

กฤตศิลป์ ชินบุตร

23 ธันวาคม 2551 13:11 น. - comment id 927715

มาร่วมความรู้สึก แต่มิอาจร่วมรูสึกกวี

แต่ผมอยู่แถวหลังนักกลอน ยังปีกอ่อนมากครับ

whitelily

23 ธันวาคม 2551 16:07 น. - comment id 927796

คล้าย ๆ  เวลาจะเดินเร็ว  แต่มันไม่ใช่  ชีวิตเรา
ต่างหากที่พบเจอสิ่งที่แตกต่างในแต่ละวัน...

นรศิริ

23 ธันวาคม 2551 16:11 น. - comment id 927801

ความรู้สึกส่วนลึกที่ซ่อนเร้น
อาจมองเห็นด้วยใจใช่แสร้งเส
บางคราหวานบ้างป่วนใจรวนเร
คือทะเลหัวใจถมไม่เต็ม

นอาจจะไม่เข้าเค้าแต่ก็อยากเขียนค่ะคุณอัลมิตราดูแลสุขภาพนะคะ

ลิลิต

23 ธันวาคม 2551 16:32 น. - comment id 927827

krajokngao

23 ธันวาคม 2551 16:53 น. - comment id 927849

ถูกต้องแล้วค่ะ
เห็นด้วยนะ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
บางครั้งก็หลอกตัวเองบ้างค่ะ
เพื่อให้รู้สึกดี
แล้วสักวันวันของเราที่สดใสจะมาถึงเองนะคะ

ยาแก้ปวด

23 ธันวาคม 2551 19:31 น. - comment id 927919

อิอิ โรคนี้หลายคนคงเป็น
และคงปฎิเสธไม่ได้
ว่าลึกๆแสนสุขเพียงใด

วนกวี

23 ธันวาคม 2551 21:04 น. - comment id 927964

โอ้อกเอ๋ยใยเราจึงเศร้านัก
อกมันหักคงต้องพักไม่จบสิ้น
แต่ก็ยังเขียนกลอนเป็นอาจินต์
คือไม่สิ้นความเป็นเอกกวี
   โอ้อกเอ๋ยเล่าใจใครจะปลอบ
มาช้ำชอกเจ็บปวดอยู่ถึงนี่
คงต้องปลอบตัวเองด้วยบทกวี
กลวิธีซ่อนอารมณ์บ่มแผลใจ
   โอ้อกเอ๋ยช้ำใจสิ่งใดเล่า
ถึงใจเจ้าจะช้ำสักเพียงไหน
เจ้าก็ใช้กลอนมายามาปลอดใจ
แล้วทำไมมายาไม่มีตัวตน

กลอนของกระผมนี่กระผมอ่านเองยังงงเองเลยล่ะขอรับ เอาเป็นว่าฝากให้คุณอัลมิตราด้วยละกันนะครับ

อัลมิตรา

23 ธันวาคม 2551 21:51 น. - comment id 927997

คุณมาเรียณัฐ ..  วันที่ว่างก็คิดเขียนไปเรื่อยค่ะ ไม่ค่อยมีสาระเท่าไหร่ อยากผ่อนคลายค่ะ

คุณฟา .. อื้อ เขาบอกว่ามองโลกในแง่บวก ก็จะพบสิ่งสวยงามมากมายอยู่ตรงหน้าค่ะ

คุณอรุณสุข .. รู้น๊า เป็นกำไลข้อมือ แต่เชื่อมั๊ย แว๊ปแรกนึกว่าโดนัท ฮา .. หม่ำ ๆ

คุณไอยรา .. 

แท้เบื้องหลังนั่งเศร้ากับเงาตน
คราทุกข์ทนขมขื่นยังฝืนเขียน
คนอ่านรับแต่สุขไร้ทุกข์เบียฬ
บนสังเวียนบ้านกลอนคิดผ่อนคลาย

คุณฤกษ์ .. จริง ๆ เหรอ ที่ไร้วาสนา

เสียงกระซิบซาบซึ้งชายหนึ่งฝัน
เก็บมากลั่นเป็นกลอนออดอ้อนสาว
ความผูกพันวันก่อนย้อนเรื่องราว
มิกล้าก้าว ฤๅ ได้ฟัง อีกครั้งครา

คุณกุ้งหนามแดง .. ลับ ลวง พราง อ่ะ

คุณพิมญดา .. สวัสดีปีใหม่ค่ะ

คุณกฤตศิลป์ .. ไม่มีแถวหน้า แถวหลังค่ะ ไม่มีเส้นขวางใด ๆ 
ทุกคนเขียนได้และผลัดกันชื่นชมได้ค่ะ เขียนมาสิ

คุณลิลลี่ขาว .. ปีนี้เวลาเดินผ่านไปไวจัง วันก่อนเพิ่งทานขนมไหว้
อายุเพิ่มขึ้นอีกปีแหล่วววว

คุณนรศิริ ..  ชอบจัง กับคำว่า ทะเลหัวใจถมไม่เต็ม เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ค่ะ

คุณลิลิต .. อัลมิตราไม่ได้มายืนร้องเพลงน๊า

คุณkrajokngao.. เขียนไปเรื่อย ๆ เจออะไรก็เขียน จบจากการเขียนก็เหมือนสิ้นสุดการแสดงบท ๆ หนึ่งค่ะ

คุณยาแก้ปวด .. มีสุข มีทุกข์ คละเคล้ากันค่ะ

คุณวนกวี .. ๕๕๕ ไหง๋อ่านเองไม่เข้าใจล่ะ อัลมิตรายังอ่านแล้วเข้าใจอยู่นะ

เฌอมาลย์

24 ธันวาคม 2551 12:47 น. - comment id 928410

อารมณ์เดียวกันเลย

แจ้นเอง

24 ธันวาคม 2551 20:36 น. - comment id 928731

จริงๆแล้วกลัวตัวตนของมายาค่ะ

ทุกวันแค่หลอกตัวเองให้มีความสุข

เพียงเก็บเล็กผสมน้อยไว้ชื่นใจ อิอิ

ขอให้คุณอัลฯมีความสุขค่ะ