ทะเลจ๋า...ท่านเหงาไหม เมื่อลมพัดสัมผัสใจ...หนาวหรือเปล่า น้ำสีครามหม่น...ระคนเศร้า ระรอกคลื่นบางเบา...เหงาจับใจ สีน้ำเงินของท้องฟ้า สะท้อนความเหว่ว้า...ของทะเลจนร้องไห้ เก็บกลั่นหนดน้ำตา...สายธารารินไหล สายฝนถักทอสายใย...เชื่อมใจไว้ด้วยกัน ท้องทะเลยังเคียงคู่ฟ้า แม้ห่างไกลเกินไขว่คว้า...พาไหวหวั่น ท้องฟ้าและทะเลยังคงสีคราม...แห่งความผูกพัน แต่งเติมหัวใจให้กันและกัน..."จนเต็ม"