ผมเป็นลูกหลานชาวอิสาน มีตำนานถิ่นพ่อแล แม่ผมคนแดนหมอแคน เหนื่อยเหลือแสนคลอดผมมา ตัวผมติดตามพ่อ ขออาศัยถิ่นย่าโม จากนั้นผมเติบโต ทำตัวโก้อยู่แดนกรุง ทิ้งถิ่นฐานและนาทุ่ง มุ่งเข้ากรุงหลงแสงสี คิดว่าทุกสิ่งมันจะดี ตามวิถีคนห่างไกล สุดท้ายเมื่อจนตรอก กลับบ้านนอกแสนสุขี ดูแลบุพการีตราบเท่าที่ยังทำได้ หัวใจแสนอิ่มเอิบ กลับมาเปิบตำบักหุ่ง ชีวิตแม้ไม่รุ่ง แต่มีรุ้งคือแม่พ่อ จากวันนี้จะสานต่อ ให้แม่พ่อได้พักผ่อน ขอฝากเป็นบทกลอน ไม่ได้สอนให้ทำตาม เป็นคำถามอยากให้ตอบ ว่าคุณชอบเป็นแบบไหน เป็นคนอยู่กลางไพรหรือเป็นใครในแดนกรุง
ยิปซี4 30 พ.ย. 2551 14:56 น. - ID 120921 
873
3
0
30 พฤศจิกายน 2551 15:48 น. - comment id 919609
ชอบกินตำบักหุ่งค่ะ ไม่มีที่ไหนจะอบอุ่นเท่าบ้านที่มีพ่อกับแม่อยู่ แค่ใช้ชีวิตแบบพอเพียงก็มีสุขแบบเพียงพอแล้ว ฟันธง
30 พฤศจิกายน 2551 16:58 น. - comment id 919642
ตอนรับกราชการครั้งแรก ได้บรรจุที่ภาคอีกสาน ชอบบรรยากาศยามค่ำที่นั่น ชาวนาต้อนควายกลับบ้านเป็นแถว เสียงกระพรวนที่คอดังไปตลอดทางผ่านข้างบเนพัก ต้องไปยืนดูทุกเย็น ตอนค่ำๆ ไปทานข้าวบ้านชาวบ้าน นั่งล้อมวงผิงไฟในฤดูหนาว และเผามันกินกัน มีความสุขที่สุดค่ะ
30 พฤศจิกายน 2551 18:30 น. - comment id 919695
ถ้าเลือกได้ ขอกลับไปอยู่บ้านชนบทดีกว่าคะ ชอบชีวิตชนบทมากมาย
1 ธันวาคม 2551 09:56 น. - comment id 919991
กินข้าวเหนียวส้มตำจ้ำปลาแดก นั่นแหละค่ะคือตัวตนเลย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
