ต้นไผ่งามอยู่ริมทางข้างถนน เหมือนรอใครบางคนค้นความหมาย ลมเหนือกรูใบสะบัดดั่งเอียงอาย พอแดดเช้าส่องฉายพรายน้ำค้าง เกิดเพื่อก่อเปล่งประกายหมายรังสรรค์ ตั้งแต่วันฝนพร่ำเม็ดพรมพร่าง สู้ยืนต้นบนทางความอ้างว้าง บอกถึงความแตกต่างคุณค่าสายตาคน เมื่อลมพัดเอนตามลู่ลมไหว พัดต้นใบยั่วเย้าราวฉงน ในโลกเงาซุกซ่อนตัวแห่งตน ซ่อนลำต้นมิอวดเอ่ยเผยเรื่องใด รอเติบโตจากกอจนกล้าแกร่ง เพื่อแสดงสิ่งที่แฝงอันยิ่งใหญ่ เคยทุกข์ร้อนหนาวเหน็บเจ็บเพียงใด ขอจงเป็นเหมือนต้นไผ่ไหวลู่ลม