กลางไพร

ในป่าไพรแสนไกลชายแดน
ลำบากแสนเมื่อถึงฤดูหนาว
ในพื้นที่หุบแห่งเทือกเขา
ความเหน็บหนาวพัดลมโรยริน
กระทอมกลางไพรสองยายกับหลาน
ชั้งน่าสงสารและน่าเห็นใจ
ด้วยความที่รักหลานยิ่งกว่าอื่นใด
ผ้าห่มมีไว้ให้หลานอุ่นสบาย
ผ้าห่มผืนน้อยห่มให้หลานไว้
ส่วนตัวของยายขดกายทนหนาว
ลมโชยพัดมาสะท้านทุกคราว
โอ้สายลมหนาวช่างร้าวรานเกิน
หน้าหนาวปีนี้หนาวกว่าปีไหน
ในที่ห่างไกลธุรกันดาร
ยังมีผู้คนเหมือนยายกับหลาน
โปรดช่วยส่งสารและช่วยเห็นใจ
ลมหนาวของคนที่ขาดแคลนผ้าห่ม
นั้นเปรียบกับจมความทรมาน
ในฤดูหนาวแห่งความร้าวราน
เราโปรดช่วยกันด้วยความอารีย์
เธอมีผ้าห่มผืนเก่าผืนนั้น
โปรดเอาให้กันส่งมอบให้ไป
ฝากความเป็นห่วงและความเห็นใจ
ให้พี่น้องไทยกลางไพรชายแดน
แสนเป็นห่วงเมื่อถึงยามหน้าหนาว
ฉันกลัวพวกเขาจะหนาวเกินจะทน
แต่คิดอีกทีก็คลายความสบสน
เพราะเมืองนี้คน แบ่งปันน้ำใจไมตรี