คึดฮอดบ้าน นานหลายที่ไกลจาก ย้อนความยากจนตั้งจั่งมุ่งหมาย คึดฮอดเด้อ...ความคึดฮอดอยากสิกอดแนบชิดกาย คือสิหายมีแฮง ฮ่วมพาแลง...นำเจ้า แต่อยู่ไกลเกินเขตต่างประเทศอเมริกา ยามฝนมาน้ำตาไหลมาอยู่ไกลจนเศร้า เหลือใจหลายกลับบ่ได้ หัวใจนี่แสนเปล่า หงอยเหงาอยู่สู่มื้อ ทนสู้อยู่ต่อไป...พ่อแม่เอย ลูกสิตั้งหน้าสู้ เอาความฮู้คืนเมือ เผื่อได้เป็นประสบการณ์ ก่อนทะยานคืนโค้ง บ่เคยหลงลืมบ้าน เฮือนซานบ้านเคยอยู่ เคยนอนอู่แต่น้อย เจ้าออยไว้บ่ห่างคีง...พ่อแม่เอย ทุกยากฮ้าย เขินขานแลงงาย ลูกบ่ลืมคำสอน พ่อแม่เคยสอนไว้ อีกทั้งคำสงฆ์เจ้า ลูกกะได้ศึกษา สินำมาเป็นทุน ซ่อนหนุนใจไว้ ให้มีแฮงต่อสู้ ช่อยซูหนุนส่ง พอดำรงอยู่ได้ ในเขตบ้านต่างเมือง...ดอกนา คึดฮอดบ้าน ฝากบอกผ่านสายลมไกล ให้ส่งความคำนึง สู่ทุกคนทางบ้าน อยู่ดีเด้อเอื้อยอ้าย หลาน ๆ พากันอยู่ ให้พากันต่อสู้ ต่างเฮ๊ยนฮู้ความเปลี่ยนแปลง เถิงยามแลงให้กลับบ้าน เฮือนซานหม่องเคยอยู่ อย่าเที่ยวสู่เลาะเล่น สิเป็นโทษ บ่ปลอดภัย...เจ้าเอย คนอยู่ไกลใจคึดฮอด ทั้งเป็นห่วงคะนึงนำ ย้านบ่ซำบายสุข ย้านมีทุกข์มาพาล จั่งกล่าวขาน...จาเว้า อยู่ทางไกลสิทนสู้ เพื่อเฮ๊ยนฮู้ประเทศเขา ต่างเหลียวเบิ่งบ้านเมืองเฮา นำเอามาเปรียบเทียบ พ้อหยังดีสิขานบอก พ้อหยังนอกประเพณี สิหลีกหนี ป้องกันตน เพราะว่าคนนั้นหลายชาติ...พี่น้องเอย ต่างคนกะต่างสู้ เพื่อหยัดอยู่ตามประสา บ่มีไผเพิ่งพา ต้องเสาะหาเอาเองแท้ คันสิถอยตอนนี้ คือสิเข้าตามคติ ที่โบราณขานไขไว้แต่ดนมาแล้วว่า เทียวทางบ่สุดเส้น คันถอยหลังเขาสิเหยียบ พี่น้องเอย ตอนนี้...พอมีแฮงจั่งสิสู้ พอฮู้เมื่อคีง...ซั่นดอกวา นานเป็นปีบ่เห็นบ้าน เฮือนซานบ้านเคยอยุ่...เด้น้อ บอกกับใจว่าให้สู้ ๆ แหม่นบ่ฮู้ว่าเพื่อหยัง? เหลียวทางหลังแลทางหน้า กะยังอยู่เดียวดาย ตามประสาลำพัง บ่มีหยังกับเขาเจ้า อดทนไปพอม้มมื้อ คึดสิฮ่วยกลับคืน แต่ต้องฝืนอดทน บ่ความจนจั่งไกลบ้าน มาฮอดไกลปานนี้ สิกลับเปล่าบ่มีหยัง คือจั่งสิฮ้ายเหลือ ถ้ากลับเมือ...ตอนนี้ บ่มีหยังสินำฝาก คนที่พรากมาไกล ทั้งพี่น้องทั้งหลาย ตั้งหน้าคอย...อยู่ทางบ้าน อดเด้อใจ อดทนสู้ เช้าตรู่เข้าเฮ็ดงาน แสนสงสารหัวใจ สิเปลี่ยวเหงา...ไกลบ้าน เอาล่ะน้อ...พอซ่ำนี่ เว้าไปหลายคือคนเฒ่า เปลี่ยวเหงา เว้าบ่น เดี๋ยวคนอื่นบ่ฮู้ สิจาเว้าว่า...บ้าบอ พอกันไว้ซ่ำนี้ ขอความดีปกแผ่ ขอพระคุณพ่อแม่ อีกทั้งคุณพระไตรรัตน์พร้อม นำปกคุ้มคู่สู่คน...แหน่เด้อ บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๑๓ พฤศจิกายน ๒๕๕๑
14 พฤศจิกายน 2551 07:45 น. - comment id 913734
คันบ่อหนีไกลบ้าน บ่อเห็นด่านแดนไกล คันบ่อไปศึกษา บ่อฮอนมีความฮู้ คึดฮอดกะอดเอาเด้อพี
14 พฤศจิกายน 2551 10:51 น. - comment id 913811
คิดฮอดกะอดเอาคือเพิ่นว่าล่ะจ้า โสเหล่กัยเรื่องบ้านยามเมื่อแลงกับหมู่แถวนี้ ม่วนๆเด๊จ้า
14 พฤศจิกายน 2551 12:26 น. - comment id 913840
อ่านแล้วคิดถึงเพลง คิดถึงบ้าน ของพี่จรัล มโนเพ็ชรนะจ๊ะ
14 พฤศจิกายน 2551 14:33 น. - comment id 913878
เหมือนบทเพลงเลยค่ะ
14 พฤศจิกายน 2551 21:48 น. - comment id 913977
เว้ากันม่วนขนาดเน๊าะ แปลให้ข้อยฟังบ้านติ๊ล่ะ
15 พฤศจิกายน 2551 00:21 น. - comment id 914028
คึดฮอดเฮือน กะฝ้าวเมือเฮือน หมู่เฮาคึดฮอดหลายๆเด้อ..
15 พฤศจิกายน 2551 05:02 น. - comment id 914047
โอนอลูกเอ๊ยยามเจ้าไปอยู่พุ้นทางไกลประเทศต่าง ยังบ่อลืมสืบสร้างควมเว้าเก่าอิสานแมนอ สังมาดีดีล้ำแท้นอคำล้ำค่า อิสานเฮายังอยู่ท่าเจ้าคืนสร่างให้ฮุงเฮืองเด้อหล่า เด้อ ยามเมือเฮียน เหมิดแล้วให้มาหสู่ถิ่นแผ่นดินใ ใด๋กะบ่อสู่ดินแดนเกิดหมู่เฮา เจ้าอยู่พุ้นให้มีแต่สุขขีอย่าได้มีโพยภัยแล้นมาโฮมตุ้ม พุทธรัตนัง ธรรมรัตนัง สังฆรัตนัง ให้กุ้มเหลี่ยมเจ้าเด้อ ขอให้สุขอยู่ล้วนซำบายอยู่สู๋ยามเด้อลูกหล่าแม