สดายุ
ณ.คลองฉวาง
เสียงวิหกนกร้องดังสดุดี
สองปักษาผู้มีฤทธิยิ่งใหญ่
ไม่เคยมีเลยแม้ผู้ใด
เอาขนะข้าได้ในไตรภูมิ
ผู้มีเดชจากอำนาจพรสยมภูมี
มีฤทธีกึกก้องโลกทั้งสาม
วันหนึ่งสหายรักให้มาตาม
ช่วยไปรบรักษาเมืองให้ที
พระยาปักษาด้วยความรักในสหาย
ก็เลยตอบด้วยใจที่หนักแน่น
เพื่อนเดือดร้อนเหนื่อยยากลำบากแสน
มีหรือที่เราไม่ชวยกัน
จึงนำตัวมาต่อสู้พยายักษ์
ด้วยความรักเพื่อนผองด้วยแน่วแน่
ความทนงใจไม่มีใครจะชนะได้แน่แท้
เพราะข้าได้รับพรพระภูมี
จึงเอยปากขึ้นมาว่า โหวย โหวย
เจ้ายักษ์เอ๋ยสามโลกไม่มีใครฆ่าข้าได้
นอกจากของจากมือผู้ิ่ยิ่งใหญ่
พยายักษ์ ฟังได้จึงคิดตาม
เพราะด้วยปากพรั้งพลาดในคราวนี้
พยาปักษีชะตาจึงขาดสิ้น
ธรรมรงษ์ขว้างใสปีกโบยบิน
ลงแดดิ้น ร่วงกอง ปฐพี
นี่เป็นเรื่องเล่ากันเป็นตำนาน
ให้กล่าวขานถึึงคนที่เย้อหยิ่ง
ปากพาตายเห็นได้มีอยู่จริง
ถึงคราวนิ่ง นิ่งเฉยได้ ถึงจะดี