ฉันเดินทางพาความช้ำแบกเต็มหลัง เพื่อแดนดินความหวังอย่างฉันฝัน ออกเดินทางยามราตรีก่อนดวงตะวัน จะส่องแสงสว่างเฉิดฉันให้แผ่นดิน ลาแล้วความสวยงามที่ลวงหลอก เหมือนดังหมอกปิดกั้นหุบเหวไว้ ลาแล้วคำพูดกลั่นกลองจากน้ำลาย ที่ไม่มีเคยมีอะไรจากใจจริง ละทิ้งสิ่งต่างๆไว้เบื่องหลัง มุ่งหมายมั่นเส้นทางทางข้างหน้า ก้าวเดินไปพร้อมกับโชคชะตา เพื่อเดินทางหาความหวังอย่างตั้งใจ มีใครไหมบอกทางให้ฉันได้ โปรดพาฉันก้าวไปสัมผัสมัน แดนดินความหวังคงไม่ใช่แค่ความฝัน กี่คนกันเดินทางก้าวไปถึง พาชีวีเดินทางไปหลายสาย แต่ก็พบความช้ำใจมาหลายครั้ง มีความลวงหลอกเหมือนดังหมอกกั้นเส้นทาง ให้ก้าวเดินพลาดพลั้งไม่ตั้งใจ
6 พฤศจิกายน 2551 20:07 น. - comment id 911113
มาสมัครเป็นเพื่อนร่วมทางคนแรกค่ะ เส้นทางเดินแม้ห่างไกลใจต้องหนัก แม้ยากนักขวากหนามขวางทางหมาย จงตั้งใจให้มั่นคงอย่ากลับกลาย อย่าทำลายฝันของตัวด้วยโลเล เกิดเป็นคนถ้ายังไม่สิ้นลมหายใจก็ต้องเดินต่อไป ไม่มีใครที่มีเส้นทางที่ราบเรียบมีความสุขสมบูรณ์ทั้งหมดหรอกค่ะ พระเจ้าพิสูจน์ความเป็นคนด้วยความยุติธรรมเสมอค่ะ
7 พฤศจิกายน 2551 04:07 น. - comment id 911165
7 พฤศจิกายน 2551 07:21 น. - comment id 911184
เดินต่อไปครับ... ที่หมายย่อมากมี เลือกเดิน จักฝ่าฟันเผชิญ ใจสู้ อย่าท้อ อย่าล้าเลิน ด้วยจิตพ้อ เดิน เดิน ดุ่ม ดุ่ม รู้ เต็มด้วยพลังใจ
7 พฤศจิกายน 2551 19:59 น. - comment id 911418
สวัสดีค่ะ แวะมาชื่นชมผลงานและส่งกำลังใจให้ค่ะ