แค่เพียงเราสมมุติหยุดคบกัน คงทำให้หนาวสั่นจนหวั่นไหว หากความจริงทั้งสองต้องห่างไกล ร้าวทรวงในใจนั้นพลันระทม ขาดเธอไปไม่ได้ใจสารภาพ ฉันคงอาบน้ำตาพาขื่นขม เคยใกล้กันพลันไกลให้ตรอมตรม ยากจะข่มดวงจิตคิดห่างกัน เมื่อความรักหนักแน่นสี่ห้องใจ จึงอ่อนไหวให้เผลอเพ้อใฝ่ฝัน จากเป็นเพื่อนเลื่อนปลูกเป็นผูกพัน เพราะมีกันกลั่นรักษ์ด้วยภักดี อยากอยู่ใกล้ให้ชิดมิคิดห่าง อย่าปล่อยร้างทางไปได้หน่ายหนี ด้วยความรักหนักแน่นเท่าชีวี หากคนดีมีไกลใจขาดรอน อย่าสมมุติหยุดให้ใจรักกัน ด้วยใฝ่ฝันมั่นคงตรงเคียงหมอน ขอได้อยู่คู่ไปไร้จากจร มาอ้อนวอนก่อนเธอเผลอห่างไกล หากสิ่งใดให้เธอเจอผ่านมา ถ้าหนักหนาพาฤทัยไร้สดใส ก็จงโกรธลงโทษแล้วโปรดอภัย อย่าห่างไกลใจขาดอาจสิ้นลม
ลูกกลิ้ง 6 พ.ย. 2551 17:39 น. - ID 120225 
1116
12
0
6 พฤศจิกายน 2551 17:40 น. - comment id 911077
ถ้ารักแล้ว....รักตลอดไปค่ะ ...ไม่เว้นวันหยุดราชการค่ะ
6 พฤศจิกายน 2551 17:50 น. - comment id 911083
ใจสารภาพว่าทนไม่ไหวใช่ไหมคะนะความรักมักสุขและทุกข์คะ
6 พฤศจิกายน 2551 18:37 น. - comment id 911098
6 พฤศจิกายน 2551 19:07 น. - comment id 911102
ในความจริงสิ่งสรรพนับสมมติ แต่มนุษย์รับไม่ได้ใจโศกศัลย์ ทั้งเรื่องรักเรื่องร้างไม่ต่างกัน เกิดทุกวันทั่วสกลทุกหนไป เพราะมีแดดก็มีร่มมีร้อนหนาว มีดำขาวเช้าค่ำมีขุ่นใส มีอดอิ่มยิ้มบึ้งมีใกล้ไกล มีช้าไวสับเปลี่ยนเวียนวนกัน มีกฏว่าสรรพสิ่งอิงเหตุผล อยากได้ยลสิ่งดีมีสุขสันติ์ ก็สร้างเหตุให้ดีศรีสัมพันธ์ ก็จะได้รางวัลที่ฝันปอง หากไม่ก่อเหตุดีมีคุณค่า อย่าหวังว่าจะได้ดีศรีสนอง พระท่านว่าทำดีได้ดีครอง ทำไม่ดีก็ต้องเศร้าหมองพลัน (เก่า) เหตุแห่งรักท่านชี้ว่ามีสอง คือเคยครองปองรักสมัครสมาน ด้วยบุพเพนิยมมานมนาน พอได้พานพบพักตรรักปักใจ (เก่า) อีกหนึ่งนั้นคือหมั่นเกื้อเอื้อเฟื้อพร้อม รักก็ย่อมเกิดมาอย่าสงสัย เปรียบอุบลต้นกอละออใบ ได้อาศัยตมน้ำงอกงามเอย ที่ว่านี้เป็นคำพุทธะตรัส มองให้ชัดจะเห็นเด่นเฉลย สรรพสิ่งอิงเหตุผลกันหมดเลย จึงนำมาเปิดเผยไม่เลยไป อยากให้เขารักเราเฝ้าฝันหา ไม่ต้องใช้เสน่ห์ยาตำราไหน แค่เกื้อกูลผูกพันด้วยเข้าใจ อิงอาศัยใจประสานหมั่นดูแล .............นั่งบ่นอีกแล้วเรา.....อิอิอิ ขอให้รักมั่นคง...นะครับ.... แค่สมมติให้หยุดรักยังหนักจิต ดังจะสิ้นชีวิตพิษโศกศัลย์ หากหยุดรักจริงจริงคงโสกัน อาจจะสิ้นชีพพลันฉันตรอมใจ เพราะใจฉันขาดดวงใจต้องตายแน่ นอนเหยียดแผ่แน่นิ่งไม่ติงไหว ดั่งคนนอนระทมตรอมตรมตาย โปรดอย่าทิ้งฉันไปให้อาดูร... ...บ่นให้ฟังอีกอารมณ์หนึ่ง...อิอิอิ .....ไปเซาะกิ๋นข้าวแลงก่อนเน้อ...
6 พฤศจิกายน 2551 19:57 น. - comment id 911110
เพียงสมมุติก็เหมือนจะหยุดหายใจแล้วค่ะ.. ถ้ามีรักก็ขอให้รักตลอดไปเถิดเจ้าค่ะ.. บ้านนี้มีอะไรให้ทานมั่งคะ หิวละ หาอะไรทานมื้อเย็นก่อนค่ะ แวะมาอ่านกลอนซึ้งๆ
6 พฤศจิกายน 2551 20:25 น. - comment id 911122
แค่เป็นเรื่องสมมุติน้ำตาก็นองเต็มหน้าแล้ว ถ้าเป็นเรื่องจริงขึ้นมา ใจคงสลายแน่ครับ แวะมาชื่นชมงานเพราะๆครับ
7 พฤศจิกายน 2551 07:25 น. - comment id 911187
หากสมมุติแล้วเจ็บเพียงนี้... ของจริงเจ็บปวดกว่ามากมาย... แวะมาเยี่ยมครับ
7 พฤศจิกายน 2551 08:07 น. - comment id 911210
สวัสดีครับคุณครูกระดาษทราย
ขอบคุณภาพสวยๆครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ
7 พฤศจิกายน 2551 08:16 น. - comment id 911211
อยากสารภาพแต่ยังไม่มีใครมาให้สารภาพเลยครับ ขอบคุณที่แวะมาครับ
7 พฤศจิกายน 2551 08:23 น. - comment id 911212
ขอบคุณที่แวะมาครับ
7 พฤศจิกายน 2551 08:46 น. - comment id 911217
เพียงสมมุติหยุดใจให้รักกัน มิอาจกั้นน้ำตาพาหลั่งไหล ใกล้จนชินยินเสียงว่าห่างไกล ได้สั่นไหวให้คนจะเป็นลม ด้วยสำนึกลึกซึ้งถึงความรัก มิอาจหักห้ามใจรับขื่นขม ห่างไกลกันฉันคงหลงระทม ยากเกินข่มตรมได้ไห้ขาดรอน ขอบคุณที่แวะมาครับ
7 พฤศจิกายน 2551 08:55 น. - comment id 911220
เพียงสมมุติยังฉุดหยุดหายใจ ถ้าห่างไกลไปนานอาจตายเหม็น อย่าทำร้ายหัวใจให้ลำเค็ญ หากหลบเร้นเห็นทีมีสิ้นลม ขอบคุณที่แวะมาครับ
7 พฤศจิกายน 2551 08:58 น. - comment id 911221
7 พฤศจิกายน 2551 09:00 น. - comment id 911222
7 พฤศจิกายน 2551 13:28 น. - comment id 911313
คงไม่ถึงกับหยุดรัก ขอเป็นเพียงการหยุดพักเพื่อหยุดคิดเพื่อหาเหตุผลเพราะคนส่วนมากก็ว่าความรักมักไม่มีเหตุผลเสียเลย ขอแจมด้วยคับ
7 พฤศจิกายน 2551 20:01 น. - comment id 911420
สวัสดีค่ะ แวะมาเยี่ยมชมค่ะ ไพเราะ ซาบซึ้ง และให้ข้อคิดดีนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
